در این مقاله روشی برای متعارف1 ساختن انتگرالهای منفرد2 سه بعدی ارائه می شود که قادر است هر درجه از منفردیت در برگیرد و برای کلیه مسائل که با روش اجزای مرزی تحلیل می شوند قابل استفاده باشد. انتگرالهای منفرد جز لاینفک روش اجزای مرزی اند. به عنوان نمونه می توان از انتگرالهای منفردی که در مسائل پتانسیل برای محاسبۀ جریان و گرادیان جریان و یا محاسبۀ تغییر مکان و تنش در مسائل کشسانی به کار می روند نام برد. در روش پیشنهادی تنها با داشتن تابع صورت و مشتقهای آن که به طور صریح و یا تقریبی به دست آمده باشند، می توان مسائل قوی منفرد3، فوق منفرد4 و حتی مافوق منفرد5 را با دقت بسیار خوبی محاسبه کرد. برای متعارف ساختن انتگرالها، توابعی به طور متوالی کم و اضافه می شوند. تا بدین وسیله جمله های منفرد و نامنفرد جداپذیر شوند. نتایج سه مثال به صورت عددی در مقاله آورده شده است که بیانگر کارآیی روش مزبور و دقت مناسب آن در محاسبات است.

متن کامل [PDF 607 kb]   (1299 دریافت)