سیستمهای ایزوله پایه از جمله روشهای کنترل نافعالی است که در سه دهۀ اخیر برای محدود کردن پاسخ لرزه ای سازه ها مورد استفاده قرار گرفته است. در این راستا آیین نامۀ UBC از سال 91 ضمیمه ای را در خصوص طراحی سازه های ایزوله شده به این آیین نامه اضافه کرده است. با توجه به اهمیت بررسی رفتار این گونه سیسستمها تحت اثر بارگذاری لرزه ای و به منظور ارزیابی روش استاتیکی معادل آیین نامۀ UBC97 برای سازه های ایزوله، یک مدل سازه ای چهار طبقه سه بعدی برای 8 نوع مختلف از سیستمهای ایزوله توصیه شده توسط این آیین نامه طراحی شده است. در ادامه ضمن انتخاب 10 رکورد زلزلۀ (پنج زوج) ثبت شده بر روی خاک سخت از نوع SA و SB بر طبق آیین نامۀ UBC97، کلیه مدلهای طراحی شده تحت اثر رکوردهای مزبور به صورت غیرخطی تحلیل دینامیکی تاریخچۀ زمانی شده اند. در مدلهای مزبور سیستم ایزولاتور و نیز روسازه قادر به ارائۀ رفتار غیرخطی (دوخطی) اند. نتایج این تحلیلها نشان دهندۀ مناسب بودن مقدار برش پایه پیشنهادی آیین نامۀ UBC97 بوده ولی توزیع این نیروها در طبقات به خصوص برای سیستمهای ایزوله با نسبت استهلاک زیاد به نحو مناسبی صورت نمی پذیرد. در نتیجه به علت کمتر برآورد شدن نیروهای برش برای طبقات بالا، ستونهای این طبقات اکثراً رفتاری غیرخطی از خود نشان داده اند. تغییر مکان طبقۀ پایده به دست آمده از روش استاتیکی معادل آیین نامۀ UBC94 نیز که همواره بزرگتر از نتایج حاصله از تحلیل تاریخچۀ زمانی انجام شده برای تغییر مکان در مرکز و در گوشه های طبقه پایه بود، در UBC97 به نحو مناسبی کاهش داده شده است. همچنین به منظور تأمین نیازهای برشی ستونهای طبقات فوقانی، نسبت به ارائۀ روش دیگری برای توزیع برش پایه در ارتفاع برای سازه های ایزوله اقدام شد. نتایج به دست آمده نشان دهندۀ آن است که در صورت استفاده از توزیع برش پایه پیشنهادی، انطباق بسیار بهتری برای پاسخهای حاصله از تحلیلهای غیرخطی تاریخچۀ زمانی با روش استاتیکی معادل آیین نامۀ UBC97 وجود خواهد داشت.

واژه‌های کلیدی: -

متن کامل [PDF 647 kb]   (1380 دریافت)