۶ نتیجه برای بهرامی
محسن بهرامی و سید حسین ساداتی،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۸۰ )
چکیده
حداقل زمان مانور غلت حول بردار سرعت با در نظر گرفتن سطوح کنترل آیرودینامیکی و بردار تراست (به عنوان کنترلر) محاسبه شده است. مدل ریاضی برای حرکت هواپیما بیان شده است. شرایط لازم مرتبه اول برای بهینگی با استفاده از اصل حداقل پانتریاگن به کار رفته است. روش عددی مورد استفاده تکنیک پرتاب چندنقطه‌ای است. تخمینی از کاهش زمان مانور ناشی از کاربرد بردار تراست هواپیما به دست آمده است.
lمژگان بهرامی، محمد حسین فتحی، مهدی احمدیان،
دوره ۳۲، شماره ۱ - ( تیر ۱۳۹۲ )
چکیده
طول عمر کوتاه کاشتنی های فلزی مفصل ران به طور کلی وابسته به شل شدن کاشتنی است که یکی از دلایل آن عدم انطباق ضریب کشسانی بین استخوان و کاشتنی می باشد. یک راه مناسب برای افزایش عمر کاشتنی فلزی در بدن می تواند ساخت کاشتنی با ضریب کشسانی کمتر جهت انطباق بهتر آن با استخوان باشد. آلیاژ پایه کبالت به طور گسترده به عنوان کاشتنی بدن استفاده شده است ولی ضریب کشسانی آن در مقایسه با استخوان بسیار زیادتر است. بیوسرامیک فورستریت نانومتری از جمله موادزیستی مورد استفاده در پزشکی است که از خواصی نظیر زیست سازگاری، زیست فعالی و خواص مکانیکی مناسب برخوردار است. در این پژوهش نانوکامپوزیت آلیاژ کبالت-کرم- مولیبدن حاوی ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد وزنی نانوپودر فورستریت به عنوان تقویت کننده تهیه شد و مشخصه یابی و ارزیابی خواص مکانیکی آن ها به انجام رسید. جهت تهیه نانوکامپوزیت ها از روش آسیاکاری پودر آلیاژ، پرس سرد و تف جوشی استفاده شد. جهت آنالیز فازی و ارزیابی مورفولوژیکی از تکنیک پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. چگالی، سختی، استحکام فشاری و ضریب کشسانی نانوکامپوزیت های تهیه شده اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ضریب کشسانی نانوکامپوزیت های تهیه شده به طور قابل ملاحظه ای در مقایسه با آلیاژ پایه کبالت اولیه کاهش یافته است. استحکام فشاری نانوکامپوزیت ها با افزایش مقدار فورستریت کاهش یافت ولی سختی نانوکامپوزیت ها با افزایش مقدار فورستریت افزایش یافت.
مجید طهرانی دهکردی، سید هژیر بهرامی، رضا ناطقی جهرمی،
دوره ۳۳، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان ۱۳۹۳ )
چکیده
در این پژوهش تأثیر پارامترهای مختلف بر خواص ضربه پاندولی کامپوزیت‌های خالص و هیبرید تقویت‌شده با فیلامنت‌های بازالت و شیشه مطالعه شده است. بدین منظور کامپوزیت‌هایی شامل بازالت خالص، شیشه خالص، دو نمونه هیبرید بین‌لایه‌ای و یک نمونه هیبرید درون لایه‌ای با آرایش شبه‌همسانگرد تولید شد. در این کامپوزیت‌ها از رزین اپوکسی به عنوان زمینه استفاده شد. آنگاه آزمایش ضربه پاندولی بر روی نمونههای کامپوزیت انجام و برای هر دسته از کامپوزیت‌ها میانگین انرژی جذب شده تعیین شد. نتایج نشان می‌دهند نمونههای بازالت خالص و شیشه خالص به ترتیب بیشترین و کم‌ترین انرژی جذب شده را از خود نشان داده‌اند. مقدار انرژی ضربه‌ای جذب شده برای نمونههای هیبرید، کمتر از نمونه بازالت خالص و بیشتر از نمونه شیشه خالص است. هم‌چنین در بین کامپوزیت‌های هیبرید، نمونه هیبرید درون‌لایه‌ای نسبت به نمونههای هیبرید بین‌لایه‌ای مقاومت بهتری در برابر ضربه داشته است.
محمد فاضل، محمدرضا گرسیوز جزی، سعید بهرام‌زاده، سعیدرضا بخشی، مظاهر رمضانی، احمد بهرامیان،
دوره ۳۴، شماره ۱ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار ۱۳۹۴ )
چکیده
پوشش کامپوزیتی Ni-SiC، یکی از پوشش‌هایی است که برای فراهم نمودن مقاومت سایشی مناسب، در بسیاری از کاربردها نظیر سیلندرها، موتورهای احتراق و قالب‌های ریخته‌گری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این پژوهش، سه پوشش Ni-SiC، Ni-SiC-MoS۲ و Ni-SiC-Gr با استفاده هم‌زمان از دو هم‌زن مکانیکی و فراصوت در حمام سولفامات نیکل ایجاد شد. با توجه به دمای کاری موتور، آزمون سایش در محدوده دمایی ۳۰۰-۲۵ درجه سانتی‌گراد انجام و رفتار تریبولوژیکی پوشش‌ها در دماهای گوناگون ارزیابی شد. بر اساس یافته‌های آزمون‌های سایش، هر سه پوشش در دماهای سایش ۲۵ و ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد، ضریب اصطکاک‌های مناسب و نزدیک به‌هم نشان می‌دهند. با افزایش دمای سایش به ۲۰۰ و ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد، ضریب اصطکاک پوشش Ni-SiC به‌شدت افزایش می‌یابد. این در حالی است که افزودن ذرات روان‌کار موجب می‌شود این ضریب به‌گونه قابل توجهی کاهش یابد. با این حال در تمامی دماهای سایش، پوشش دارای ذرات گرافیت کم‌ترین ضریب اصطکاک را دارد.
مژگان بهرامی، غلامحسین برهانی، سعیدرضا بخشی، علی قاسمی،
دوره ۳۵، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- پاییز ۱۳۹۵ )
چکیده
در این پژوهش پوشش‌های هیبریدی آلی- غیر آلی به روش سل- ژل تهیه و بر آلیاژ آلومینیوم ۶۰۶۱ اعمال شد. مشخصه‌یابی پوشش‌ها با استفاده از طیف سنجی تبدیل فوریه فرو سرخ و میکروسکوپ الکترونی روبشی انجام شد. چسبندگی پوشش به زیرلایه به دو روش کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت. آزمون پتانسیودینامیک چرخه‌ای و قطبش خطی برای ارزیابی رفتار خوردگی انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار زیرکونیوم تتراپروپوکساید و سریم استحکام چسبندگی پوشش به زیرلایه افزایش یافت. بررسی رفتار خوردگی نشان داد که چگالی جریان خوردگی نمونههای پوشش داده شده ۱۰۳ تا ۱۰۷ برابر نسبت به آلیاژ آلومینیوم ۶۰۶۱ بدون پوشش کاهش یافت. با افزایش مقدار زیرکونیوم و سریم در ترکیب پوشش چگالی جریان خوردگی کاهش و مقاومت قطبش افزایش یافت. پوشش‌های بدون ترک بر خلاف آلیاژ آلومینیوم ۶۰۶۱ مستعد به حفره‌دار شدن نبودند.
محمد سلطانی سامانی، عباس بهرامی، فتح الله کریم زاده،
دوره ۳۸، شماره ۴ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
در این پژوهش، اتصال ترکیب بین‌فلزی Ni۳Al با استفاده از فرایند فاز مایع گذرا و لایه میانی مس خالص مورد بررسی قرار گرفت. فرایند اتصال‌دهی در یک کوره خلأ، در دمای ۱۰۵۰ درجه سانتی‌گراد به‌ازای زمان‌های مختلف ۳۰، ۶۰، ۹۰ و۱۲۰ دقیقه انجام شد. اثر تغییرات زمان بر ریزساختار و خواص مکانیکی منطقه اتصال بررسی شد. نتایج آزمون پراش انرژی اتصالات، تشکیل مناطق انجماد همدما، انجماد غیرهمدما و متأثر از نفوذ در زمان‌های مختلف را تأیید کرد. پس از ۹۰ دقیقه، فازهای یوتکتیک ترد و شکننده همچنان در خط اتصال وجود داشت. حال آنکه با افزایش زمان فرایند تا ۱۲۰ دقیقه، یک محلول جامد غنی از مس در خط اتصال تشکیل شد. بیشترین سختی در منطقه متأثر از نفوذ و به‌واسطه تشکیل ترکیبات تردتر، حاصل شد. با افزایش زمان فرایند تا ۹۰ دقیقه، سختی در خط مرکزی اتصال افزایش یافت. پس از ۱۲۰ دقیقه، سختی در خط مرکزی اتصال تا حدود ۲۲۴ ویکرز کاهش یافت. بیشترین استحکام برشی در حدود ۶۰ مگاپاسکال در زمان فرایند ۳۰ دقیقه و به‌واسطه تشکیل زمینه غنی از نیکل در محل اتصال به‌دست آمد. با افزایش زمان تا ۹۰ دقیقه، میزان استحکام برشی تا حدود ۳۴ مگاپاسکال کاهش یافت. پس از ۱۲۰ دقیقه و به‌دلیل تشکیل محلول جامد غنی از مس و نیز از بین رفتن ترکیبات یوتکتیک، استحکام برشی مجدداً تا حدود ۴۴ مگاپاسکال افزایش یافت. ارزیابی سطوح شکست نشان داد که تا زمان ۹۰ دقیقه، شکست بیشتر از نوع ترد بوده حال آنکه با افزایش زمان تا ۱۲۰ دقیقه شکست به‌صورت نرم اتفاق افتاده است.
