سحر صالحی، محمدحسین فتحی، کیوان رئیسی،
دوره 29، شماره 1 - ( تیر 1389 )
چکیده
پوششهای تک‌فاز هیدروکسی آپاتیت به دلیل چقرمگی شکست پایین و چسبندگی ناکافی بین پوشش و زیرلایه، با انواع پوششهای کامپوزیتی حاوی تقویت‌کننده‌های سرامیکی مثل زیرکونیا جایگزین شده‌اند. ساخت پوشش بیوسرامیکی کامپوزیتی حاوی اجزا نانومتری می‌تواند زیست‌سازگاری و زیست‌فعالی مطلوب، کنترل نرخ اضمحلال پوشش و بهینه ساختن خواص مکانیکی را موجب شود. در پژوهش حاضر، ساخت و مشخصه‌یابی پوشش نانوساختار هیدروکسی آپاتیت- زیرکونیا و پوشش هیدروکسی آپاتیت تک فاز بر روی زیرلایه فولاد زنگ‌نزن 316 ال به روش سل- ژل موردنظر قرار گرفت و مقاومت خوردگی و میزان انحلال آن ارزیابی شد. نتایج آزمون طیف‌سنجی جذب اتمی حاکی از افزایش غلظت یون کلسیم آزاد شده از پوششها با گذشت زمان بود و میزان یون کلسیم آزاد شده در پوششهای کامپوزیتی نسبت به پوشش تک‌فاز هیدروکسی‌آپاتیت کمتر بود. در دمای کلسینه کردن 950 درجه سانتی‌گراد، فاز غالب در پوشش کامپوزیتی تهیه شده، هیدروکسی‌آپاتیت و زیرکونیا با شبکه‌‌های بلوری مختلف بود. تعیین اندازه دانه‌ها به کمک معادله شرر، حضور نانوذرات زیرکونیا با اندازه (20-30 نانومتر) در زمینه هیدروکسی‌آپاتیت (40-80 نانومتر) را تأیید کرد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، حصول پوششهای بدون ترک ولی متخلخل را نشان داد. نتایج حاصل از آزمون خوردگی بیانگر آن است که پوشش کامپوزیتی هیدروکسی آپاتیت- زیرکونیا با ساختار متخلخل و داشتن ریزترکها قادر نیست به طور کامل از برهمکنش زیرلایه با الکترولیت جلوگیری کند و احتمالا نمی‌تواند از آزادشدن یونهای فلزی ممانعت جدی به عمل آورد. به نظر می‌رسد که پوشش نانوساختار هیدروکسی‌آپاتیت- زیرکونیا به دلیل ساختار و ابعاد نانومتری فازهای تشکیل‌دهنده، بتوانند موجب کاهش مدت زمان تثبیت کاشتنی در مجاورت بافت سخت شده و ضریب اطمینان درمان را افزایش دهد.
