۹ نتیجه برای شریفی
سعید شریفیان و سید محمد احدی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۳۸۳ )
چکیده
روشهای مختلفی برای تطبیق گوینده در سیستمهای بازشناسی گفتار معرفی گردیده‌اند. در برخی روشها نظیر تخمین MAP تنها مدلهایی که داده آموزشی متناظرشان موجود باشد تازه سازی می‌شوند و برای بهبود قابل توجه دقت بازشناسی، داده آموزشی نسبتاً زیادی مورد نیاز است. در برخی دیگر نظیر MLLR که تعدادی تبدیلات عمومی بر روی خوشه‌های مدلها اعمال میشود، برای دادگان کم آموزشی نتایج مطلوبی حاصل میشود، اما با افزایش دادگان، کارایی به حد اشباع می‌رسد. در این مقاله روش جدیدی مطرح میشود که از مزایای هر دو روش فوق برای دسترسی به کیفیت بالاتر بهره می‌برد. در این روش مدلهایی که داده آموزشی آنها موجود است به کمک تخمین MAP آموزش می‌بینند و برای مدلهایی که داده آموزشی (کافی) ندارند، با استفاده از روش MLLR مقادیر پیشینه مناسب برای تخمین MAP تأمین میشود. این روش، در عمل، بر روی یک سیستم آموزش دیده براساس دادگان فارس دات به نتایج بهتری نسبت به هر یک از دو روش MAP و MLLR دست یافته است.
نفیسه شریفی،
دوره ۳۴، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- پاییز ۱۳۹۴ )
چکیده
در سلول‌های خورشیدی رنگدانهای، به‌طور متداول، لایه‌ای متشکل از ذرات ۳۰۰ نانومتری به‌عنوان لایه بازتاب کننده و پسپراکننده نور به‌کار گرفته میشود تا میزان جمع‌آوری نور در این نوع سلول افزایش یابد. در این مطالعه، از دو نوع الکترولیت مبتنی بر ید و کبالت که شفافیت‌های مختلفی دارند استفاده شد تا اثر شفافیت الکترولیت بر میزان نور پسپراکنده شده از لایه پسپراکننده و اثر آن بر عمل‌کردِ سلولِ خورشیدی رنگدانهای بررسی شود. بهدلیل جذب نور در الکترولیت، مقدار جریانِ الکتریکی تلف شده برای الکترولیت مبتنی بر کبالت و ید به‌ترتیب برابر با mA/cm۲ ۹/۲ و mA/cm۲ ۲/۴ است. بنابراین از نظر ویژگیهای نوری، استفاده از الکترولیت مبتنی بر کبالت به دلیلِ جریانِ تلف شده کمتر توصیه میشود. از طرفی در بازه ۵۰۰-۶۰۰ نانومتر در حالیکه الکترولیت کبالتی عبور ۱۰۰% دارد، مقدارِ اندکی جذب برای الکترولیت یدی مشاهده میشود. برخلاف سلول خورشیدی حاوی الکترولیت ید، بازده کوانتومی خارجی سلول حاوی الکترولیت کبالت برای طولموجهای کمتر از ۳۵۰ نانومتر، با استفاده از لایه پسپراکننده افزایش می‌یابد که ناشی از عبوری است که الکترولیت کبالتی در این ناحیه دارد. محاسبات نوری نشان می‌دهد که در بازه ۴۰۰-۵۰۰ نانومتر که رنگدانه جذبِ قابلملاحظهای دارد، حدودِ ۴۰% و ۳۰% نور به‌ترتیب در الکترولیت یدی و کبالتی جذب و تلف میشود.
علی عبدالهی، محمدرضا سائری، فرهنگ تیرگیر، علی دوست محمدی، حسن شریفی،
دوره ۳۵، شماره ۱ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار ۱۳۹۵ )
چکیده
در این پژوهش نانو ذرات شیشه زیست فعال (NBG) با موفقیت توسط روش سل-ژل تهیه شد. سپس به‌منظور بهبود قابلیت پراکنده شدن ذرات، عملیات اصلاح سطحی آنها توسط عامل زوجی تری متوکسی سیلیل پروپیل متااکریلات انجام گرفت. بدین‌منظور از روش شیمی تر استفاده گردیدکه طی آن ذرات شیشه زیست فعال به همراه تولوئن(حلال) و ماده اصلاح ساز تحت اتمسفر نیتروژن و به‌مدت ۶ ساعت هم زده شد. سپس به‌منظور بررسی اتصال عامل زوجی سیلانی به سطح NBG، قبل و بعد از انجام عملیات اصلاح سطحی، آزمون هایFTIR و AFM انجام گرفت. تصاویرAFM نشان داد که قابلیت پراکنده شدن ذرات پس از اصلاح سطحی به طور چشمگیری افزایش یافته است. در طیفFTIR ذرات اصلاح شده، پیک‌های مشخصه CH۳، CH۲ و C=O آشکار شد. آنالیزهای مذکور، ایجاد پیوند کوالانسی گروههای خاص تری متوکسی سیلیل پروپیل متااکریلات به سطح نانو ذرات شیشه زیست فعال را تاییدکرد. در ادامه با استفاده از مواد اولیه فوم پلی یورتان و نانو ذرات شیشه زیست فعال سنتز شده، داربست کامپوزیتی پلیمر/سرامیکی ساخته شد و مورفولوژی و اندازه تخلخل و نیز استحکام فشاری و زیست فعالی توسط های داربست کامپوزیتی حاصله، بررسی گردید. نتایج نشان داد که داربست‌های زیستی با دارا بودن نیازهای اساسی برای استفاده در مهندسی بافت استخوان (۹۰% تخلخل و قطر حفره ۶۰۰-۲۰۰ میکرومتر) با موفقیت ساخته‌شده‌اند. جزء پلیمری پوشش، بر ارتباط حفرات داربست و همچنین زیست فعالی نانو ذرات شیشه زیستی تأثیری نداشت. افزایش استحکام فشاری داربست و همچنین زیست فعالی مناسب داربست حاوی نانوذرات شیشه زیست فعال اصلاح سطحی شده در مایع شبیه‌سازی‌شده بدن نشان داد که این داربست، کاندید مناسبی جهت استفاده به‌عنوان داربست زیستی است.
محمدحسین موسی زاده میبدی، رضا وفایی، احسان محمدشریفی، خسرو فرمنش،
دوره ۳۸، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- پاییز ۱۳۹۸ )
چکیده
در این پژوهش، به‌منظور مشخصه یابی رفتار تغییر شکل یک فولاد ضدزنگ آستنیتی AISI ۳۲۱ حین فرایند پیلگر، شبیه‌سازی المان محدود انجام شد و نتایج آن با مقادیر تجربی مورد مقایسه قرار گرفت. تأثیر پارامترهای فرایند، شامل نرخ تغذیه (چهار و هشت میلیمتر) و زاویه چرخش (۱۵، ۳۰ و ۶۰ درجه) در مقدار آسیب ایجاد شده نیز ارزیابی شد. به‌منظور شبیه سازی رفتار سیلان ماده از مدل جانسون-کوک استفاده شد. در ادامه با درنظر گرفتن تنش های فشاری زیربرنامه بهبود یافته ای از مدل آسیب لاتام-کاککرافت محاسبه و برای تعیین پارامترهای بهینه فرایند مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که کرنش های شعاعی و محیطی در تمامی شرایط فشاری و کرنش محوری کششی است. مقدار کرنش ایجاد شده (صرفنظر از حالت فشاری یا کششی آن) نیز در سطح خارجی لوله در مقایسه با سطح داخلی بیشتر است. با درنظر گرفتن تعداد سیکل های خستگی یک المان لوله حین فرایند، نرخ تغذیه هشت میلیمتر، زاویه چرخش ۶۰ درجه و کمترین ضریب اصطکاک به‌عنوان پارامترهای بهینه تعیین شدند.
نازنین پورشریفی، داریوش سمنانی، پرهام سلطانی، سعید امانپور،
دوره ۳۸، شماره ۴ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
در این پژوهش، ساختارهای هفت‌لایه نانولیفی از پلیمرهای پلی‌کاپرولاکتون: کیتوسان حاوی دو داروی ضدسرطان متوتروکسات و ۵- فلوئوروراسیل، به‌منظور رهایش کنترل‌شده دارو، تولید و ارزیابی شد. برای این منظور، لایه‌های دوم، چهارم و ششم حاوی دارو مابین لایه‌های فاقد دارو قرار گرفتند. مورفولوژی سطح و ساختار شیمیایی نانوالیاف فاقد دارو و حاوی دارو به‌ترتیب به‌کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف‌سنجی مادون قرمز ارزیابی شد. نرخ رهایش دارو در محلول بافر فسفات سالین (۴/۷=pH) و غلظت داروی آزادشده با استفاده از روش اسپکتروفتومتری محاسبه شد. خواص مکانیکی نمونه‌های تک و چندلایه نیز اندازه‌گیری شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی تولید الیاف یکنواخت و بدون دانه را نشان داد. طیف مادون‌قرمز نمونه‌ها حضور دارو در مخلوط پلیمری بدون هیچ نوع برهم‌کنشی را تأیید کرد. نتایج حاکی از آن بود که با افزایش مقدار کیتوسان، ساختاری شکننده تشکیل شده و درصد ازدیاد طول کاهش می‌یابد. رهایش دو داروی متوتروکسات و ۵- فلوئوروراسیل در محیط خنثی به‌مدت ۲۶ روز بررسی شد و نتایج بیانگر یک رهایش آرام و پایدار بود.
محمد رضا لقمان استرکی، حانیه قالی باف طوسی، احسان محمد شریفی، حسن شیخ، امیر الحاجی،
دوره ۳۸، شماره ۴ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
هدف از این پژوهش، ارزیابی اثر عوامل کیلیت‌شونده گلیسیرول (کیلیت‌شونده سه‌دندانه‌ای،GLY) و اتیلن دی‌آمین (کیلیت‌شونده دودندانه‌ای، en) بر ریخت و تغییرات فازی نانوذرات اسپینل سنتز شده به‌روش سل - ژل است. مشخصه‌یابی نمونه‌ها با پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) مجهز به طیف‌سنج تفکیک انرژی پرتو ایکس (EDX) انجام شد. نتایج فازیابی نمونه‌ها نشان داد که هر دو نمونه سنتز شده با عوامل GLY و en دارای فاز مکعبی اسپینل بودند. نمونه سنتز شده با اتیلن دی‌آمین دارای ریخت هرمی‌شکل و اندازه ذره در محدوده ۵۵-۵۰ نانومتر بود، درحالی که نمونه تهیه شده با گلیسیرول دارای ریخت کروی با اندازه ذرات کوچک‌تر در محدوده ۲۵-۲۰ نانومتر بود. درنهایت، سازوکار پیشنهادی برای تغییرات ریخت نانوذرات اسپینل مورد بحث قرار گرفت.
شیرین طالب‌نیا، محمدرضا سائری، ابراهیم شریفی، علی دوست محمدی،
دوره ۴۱، شماره ۱ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار ۱۴۰۱ )
چکیده
نانوذرات مغناطیسی در گستره وسیعی از زمینه‌های علمی از قبیل سیالات مغناطیسی، کاتالیزورها، بیوتکنولوژی، پزشکی، ذخیره اطلاعات و اصلاح محیط زیست مورد توجه محققان هستند. یکی از این کاربردها مهم آنها درمان پزشگی است. اگرچه نانوذرات مغناطیسی فریت اسپینلی بعلت خواص مغناطیسی مطلوب برای اینگونه کاربردها مناسب هستند، اما عدم زیست‌سازگاری و تمایل به تشکیل آگلومره این نانوذرات در محلول‌های آبی، در این رابطه مشکل ساز است. یک روش مؤثر برای حذف یا به حداقل رساندن این مشکل، استفاده از برخی پوشش‌ها است. در این تحقیق، ابتدا نانوفریت‌های اسپینل آهن (FeFe۲O۴) و همچنین روی (ZnFe۲O۴) به روش همرسوبی معکوس و در حضور گاز نیتروژن سنتز شده و تشکیل فازهای مورد نظر توسط آزمون پراش اشعه ایکس تأیید شد. رفتار مغناطیسی ذرات توسط مغناطیس‌سنج ارتعاشی تعیین شد. همچنین برای تعیین مورفولوژی و توزیع اندازه ذرات به‌ترتیب از میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی و آزمون پراکندگی نور دینامیکی استفاده شد. نتایج طیف‌سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه نشان داد که دو باند ʋ۱، ʋ۲ در فرکانس بالا و به‌ترتیب در cm-۱و۵۷۸-۵۵۴ و cm-۱و۳۹۷-۳۶۸ قرار دارد که هر دو مشخصه ساختار اسپینل هستند. سپس نانوذرات مغناطیسی فریت آهن توسط پلیمرهای تخریب‌پذیر کیتوسان و پلی‌اتیلن گلیکول پوشش داده شدند. بررسی تصاویر میکروسکوپی الکترونی عبوری و همچنین مشاهده طیف‌های مادون قرمز با تبدیل فوریه از نانوذرات پوشش داده شده، نشان داد که نانوذرات FeFe۲O۴ با مورفولوژی کروی شکل، پوشش‌دهی یکنواختی از پلیمرها بر روی آنها تشکیل شده است.
رضا زارعی، احسان محمد شریفی، محمدرضا لقمان، مظاهر رمضانی، خشایار زمانی،
دوره ۴۱، شماره ۱ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار ۱۴۰۱ )
چکیده
در پژوهش حاضر، تأثیر افزودن Si۳N۴ بر ریزساختار، سختی و ضریب اصطکاک و نرخ سایش آلیاژ NiCrAlY بررسی شده است. خصوصیات ساختاری و مکانیکی نمونه‌های تولیدی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی، دستگاه پراش‌سنج پرتو ایکس، دستگاه سختی‌سنجی ویکرز ارزیابی شد. ابتدا پودر Si۳N۴ به مقادیر ۱، ۳ و ۵ درصد وزنی با پودر NiCrAlY به مدت ۲ ساعت در آسیاب مکانیکی با یکدیگر مخلوط شدند؛ در ادامه مخلوط‌های پودری در دمای ۱۱۰۰ درجه سانتی‌گراد تحت عملیات تف‌جوشی پلاسمای‌جرقه‌ای (SPS)، قرار گرفتند. نتایج حاصل از الگوی پراش پرتو ایکس، نشان می‌دهد نمونه‌های تولیدی از دو فاز محلول جامد Ni(Cr)-وγ و ترکیبات بین فلزی NiAl-وβ تشکیل شده است. نتایج سختی‌سنجی نشان می‌دهد که با افزودن ۱ درصد Si۳N۴ به NiCrAlY، سختی نمونه از ۴۱۸ به ۶۱۴ ویکرز افزایش می‌یابد. همچنین، نمونه مقاومت به سایش (mg/m)۱۰-۵و× ۱/۴۲ از خود نشان می‌دهد؛ اما با افزایش درصد وزنی Si۳N۴ در نمونه ۱ به ۵ درصد وزنی، سختی از ۶۱۴ به ۵۴۳ ویکرز کاهش می‌یابد.
بهنام شریفیان، غلامحسین برهانی، احسان محمدشریفی،
دوره ۴۱، شماره ۲ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- تابستان ۱۴۰۱ )
چکیده
در این پژوهش جهت تشکیل ذرات تقویت‌کننده بوراید تیتانیوم و اکسید آلومینیوم به‌صورت درجا در زمینه آلومینیوم ۷۰۷۵، از افزودن ترکیب پودر آسیاب‌کاری شده %Al-۲۴TiO۲-۲۰B۲O۳ wt درون مذاب آلومینیوم ۷۰۷۵ استفاده شده است. برای یافتن دمای واکنش بین پودرهای آسیاب‌کاری شده آلومینیوم، اکسید تیتانیوم و اکسید بور از آنالیز حرارتی افتراقی (DTA) بهره گرفته شد. نتایج آزمون پراش پرتوی ایکس مخلوط پودری آسیاب‌کاری شده که در کوره اتمسفر آرگون تحت دمای ۷۵۰ درجه سانتی‌گراد قرار گرفته بود، وجود ترکیبات بوراید تیتانیوم و اکسید آلومینیوم را نشان داد. همچنین نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) از مخلوط پودری توزیع یکنواختی از ذرات اکسید تیتانیوم و اکسید بور در زمینه آلومینیوم را نشان داد. ۶ درصد وزنی از مخلوط پودری آسیاب‌کاری شده تحت اتمسفر محافظ نیتروژن، در دمای ۷۵۰ درجه سانتی‌گراد به مذاب آلومینیوم ۷۰۷۵ اضافه شد. مذاب کامپوزیت هیبریدی آلومینیوم ۷۰۷۵/ بوراید تیتانیوم- اکسید بور داخل قالب مسی ریخته شد. عملیات اکستروژن گرم بر روی کامپوزیت‌های ریخته‌گری شده به روش ریخته‌گری گردابی، در دمای ۴۶۵ درجه سانتی‌گراد با نسبت اکستروژن ۶:۱ و سرعت اکستروژن ۵ میلیمتر بر ثانیه انجام شد. میکرو ساختار و خواص مکانیکی نمونه‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) نشان داد ذرات درجای بوراید تیتانیوم در ابعاد نانومتری تشکیل شده‌اند. استحکام کششی کامپوزیت اکسترود شده به ۴۹۶ مگاپاسکال رسید که این مقدار حدوداً ۴ برابر بیشتر از استحکام کششی آلیاژ ریخته‌گری شده آلومینیوم ۷۰۷۵ بود.
