۴ نتیجه برای مهدوی
جواد مهدوی و علی عمادی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۷۶ )
چکیده
مبدلهای الکترونیک قدرت، سیستمهای غیرخطی وابسته به زمان هستندکه تحلیل دقیق آنها بدون استفاده از کامپیوتر بسیار مشکل بوده و با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری نیز زمان زیادی صرف می شود. استفاده از روش متوسط گیری فضای حالت۲ همان-طور که ذکر می شود، علاوه بر ساده کردن تحلیل که نتیجۀ تبدیل سیستم وابسته به زمان به یک سیستم مستقل از زمان است، زمان محاسبات آن را نیز به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد. اما این روش برای مدارهایی که شرط تغییرات کوچک برای متغیرهای حالت آنها برقرار نیست، به دلیل اینکه نمی تواند تغییرات سریع و بزرگ را دنبال کند قابل استفاده نیست. بنابراین از یک روش بهبود یافته استفاده می کنیم که در آن علاوه بر اینکه متوسط متغییرهای حالت را در نظر می گیریم، هارمونیکها را نیز اضافه می-کنیم. این روش کلی تر می تواند به طور اساسی با انواع دلخواه شکل موجها مطابقت پیدا کند و اساساً بر روی نمایش سری فوریه۳ وابسته به زمان برای یک پنجرۀ لغزان از شکل موج داده شده استوار است. در این مقاله پس از معرفی روش بهبود یافتۀ متوسط-گیری فضای حالت، نتایج حاصل از به کارگیری این روش در مورد انواع اصلی مبدلهای DC/DC و همچنین DC/AC ارائه می-شود و سپس تأثیر بعضی از پارامترها در کیفیت مدل مورد بررسی قرار می گیرد.
مهشید تفرشی، سعیدرضا اله کرم، سهیل مهدوی،
دوره ۳۷، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- پاییز ۱۳۹۷ )
چکیده
در این تحقیق پوشش‌های ساده Zn-Ni و کامپوزیتی Zn-Ni/PTFE از حمام‌های سولفاتی رسوب‌گذاری الکتریکی شدند. از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف‌نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) برای بررسی رفتار خوردگی پوشش‌ها استفاده شد. سختی و رفتار تریبولوژیکی پوشش‌ها به‌ترتیب با استفاده از دستگاه سختی‌سنجی ویکرز و روش پین روی دیسک مورد بررسی قرار گرفتند. به‌منظور بررسی ترکیب و مورفولوژی پوشش‌ها و مسیر سایش از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به طیف‌نگار پرتو ایکس (EDS) استفاده شد. نتایج آزمون خوردگی حاکی از آن است که دانسیته جریان خوردگی پوشش Zn-Ni حدود ۳۰ درصد پوشش کامپوزیتی است. سختی پوشش ساده نیز با افزودن ذرات پلی تترا فلوئوراتیلن کاهش یافته است. با وجود این کاهش سختی، مقدار تلفات سایشی و ضریب اصطکاک با ورود ذرات پلی تترا فلوئوراتیلن حدوداً نصف می‌شود. همچنین مکانیزم سایش در پوشش کامپوزیتی از نوع خراشان خفیف بوده ولی در پوشش فاقد ذرات تغییر فرم پلاستیک و سایش چسبان مکانیزم اصلی سایش هستند. مقدار تلفات سایشی و ضریب اصطکاک در این پوشش به‌ترتیب حدود ۴۳ و ۵۷ درصد کمتر از پوشش ساده است.
رقیه امیرارسلانی، مریم مرکباتی، رشید مهدوی،
دوره ۴۰، شماره ۱ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار ۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش، به بررسی رفتار تغییر شکل گرم فولاد ابزار گرم‌کار W۳۶۰، با انجام آزمایش فشار گرم در محدوده دمایی ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی‌گراد و نرخهای کرنش ۰/۰۰۱، ۰/۰۱، ۰/۱ و ۱ بر ثانیه پرداخته شده است. مطابق نتایج حاصل، تبلور مجدد دینامیکی مهم‌ترین عامل ترمیم این آلیاژ حین تغییر شکل گرم است. در فولاد W۳۶۰ با افزایش دما و افزایش نرخ کرنش، تبلور مجدد افزایش یافته است. در دمای ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد و نرخ کرنش یک بر ثانیه ساختار کاملاً تبلور مجدد یافته حاصل شده است و در دمای ۱۲۰۰ درجه سانتی‌گراد وقوع رشد دانه کاملاً مشهود است. همچنین با رسم نقشه فرایند این فولاد، محدوده بهینه تغییر شکل گرم آن تعیین شد. تصاویر ریزساختاری حاصل از آزمایش فشار گرم نشان داد که در دمای ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد و نرخ کرنش ۰/۰۱ بر ثانیه، تبلور مجدد آغاز شده و با افزایش دما و افزایش نرخ کرنش، به‌دلیل افزایش انرژی ذخیره شده و درنتیجه افزایش مکان‌های مساعد برای جوانه‌زنی، تبلور مجدد توسعه می‌یابد. نتایج حاصل از رسم نقشه فرایند نشان داد، منطقه مناسب تغییر شکل گرم فولاد مورد بررسی، محدوده دمایی ۱۰۵۰ تا ۱۱۵۰ درجه سانتی‌گراد و نرخ کرنش ۰/۱ تا ۱ بر ثانیه است.
حسین ساکی، مریم مرکباتی، رشید مهدوی،
دوره ۴۰، شماره ۳ - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- پاییز ۱۴۰۰ )
چکیده
آلیاژهای تیتانیوم شبه‌پایدار بتا دارای قابلیت دستیابی به ریزساختارهای متنوع به‌وسیله چرخه‌های مختلف عملیات حرارتی هستند. هدف از پژوهش حاضر، ایجاد ترکیبی از رسوبات آلفای کروی و سوزنی شکل ریز در آلیاژ تیتانیوم شبه‌پایدار بتا Ti-۳Al-۸Mo-۷V-۳Cr با استفاده از آنیل انحلالی در منطقه دوفازی α+β و پیرسازی برای بهبود خواص کششی آن است. به این منظور، روی تسمه‌ای از این آلیاژ عملیات حرارتی آنیل انحلالی در منطقه دوفازی α+β در دمای ۷۵۰ درجه سانتی‌گراد انجام شد. سپس عملیات پیرسازی تک‌‌مرحله‌ای روی تعدادی از نمونه‌های آنیل انحلالی شده، در دماهای ۵۰۰، ۵۵۰ و ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد انجام گرفت. همچنین تعداد دیگری از نمونه‌های آنیل انحلالی شده، تحت عملیات پیرسازی دو‌مرحله‌ای شامل پیرسازی مرحله اول در دمای ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد و پیرسازی مرحله دوم در دماهای ۵۰۰، ۵۵۰ و ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. سپس تحولات ساختاری آلیاژ به‌وسیله میکروسکوپ الکترونی و الگوی پراش پرتوی ایکس و ارزیابی خواص کششی به‌وسیله آزمایش کشش سرد بررسی شد. نتایج نشان داد که ریزساختار آلیاژ پس از آنیل انحلالی در منطقه دوفازی α+β دارای فاز آلفای اولیه کروی با اندازه یک میکرومتر در زمینه بتا است. پیرسازی تک‌‌مرحله‌ای در دمای ۵۵۰ درجه سانتی‌گراد پس از آنیل انحلالی α+β منجر به تشکیل لایه‌های ریز آلفای ثانویه به ضخامت میکرومتر ۰/۲ شد. این چرخه عملیات حرارتی، منجر به دستیابی به استحکام تسلیم ۱۱۲۰ مگاپاسکال و انعطاف‌پذیری ۱۳/۷ درصد شد. انجام پیرسازی دو مرحله‌ای در دمای ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد و سپس در دمای درجه ۵۵۰ سانتی‌گراد، منجر به کاهش ضخامت آلفای ثانویه به ۰/۱ میکرومتر و افزایش استحکام تسلیم و انعطاف‌پذیری به‌ترتیب به ۱۱۹۰ مگاپاسکال و ۱۴/۸ درصد شد.
