۷۷۶ نتیجه برای نوع مطالعه: پژوهشي
علی حسین کیانفر، نسرین اسکندری، محمد امین ارایش،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش سنتز کمپلکس‌های باز شیف [Co(Salen)(PPh۳)}۴{Fe(CN)۶}و}] و [وCo(Salophen)(PPh۳)}۴{Fe(CN)۶}و}] گزارش شده است. آنگاه نانوذره‌های مغناطیسی CoFe۲O۴/Co۳O۴ از کلسینه‌کردن این کمپلکس‌ها در دماهای ۵۰۰، ۵۵۰ و ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد به‌دست آمدند. کمپلکس‌ها توسط طیف‌سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR) و طیف‌سنجی مرئی- فرابنفش (UV-Vis) شناسایی شدند. نمونه‌ها با پراش پرتو ایکس (XRD) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف‌سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه (FT-IR) مشخص شدند. رفتار مغناطیسی این نانو‌ذره‌ها به‌وسیله دستگاه مغناطیس‌سنج نمونه مرتعش، مطالعه و بررسی شد. پارامترهای مغناطیسی مانند مغناطش اشباع، پسماند مغناطیسی، میدان بازدارنده و نسبت مربعی پسماند در دمای اتاق اندازه‌گیری شدند. استوکیومتری و ترکیب نسبی نمونه تهیه شده با استفاده از طیف‌سنجی توزیع انرژی پرتو ایکس (EDX) بررسی شد. نانو‌کامپوزیت‌های آماده شده ویژگی‌هایی مانند آهنربایی بالا، پایداری شیمیایی خوب و پراکندگی را نشان می‌دهد که در برخی از کاربردهای عملی مفید است.
سروناز ترابی، ساجده خورشیدی، اکبر کارخانه،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
دگزامتازون به‌عنوان داروی ضدالتهاب سال‌هاست به شکل‌های مختلف مصرف می‌شود و هنوز یکی از امن‌ترین داروهای گلوکوکورتیکوئیدی برای درمان بیماری‌های مختلف است. به‌سبب وجود طیف گسترده از اثرات جانبی، پیدا کردن یک سامانه رهایشی مناسب برای افزایش اثربخشی و کاهش میزان دوز مصرفی این دارو ضروری است. الکتروریسی یکی از روش‌های ساخت الیاف پلیمری است که به‌دلیل توانایی بارگیری داروها و مواد بیولوژیکی مختلف و کنترل رهایش آنها به‌طور گسترده برای ساخت حامل‌های دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این پژوهش الیاف الکتروریسی شده پلی‌لاکتیک اسید فاقد و حاوی دگزامتازون تهیه شد. برای بررسی تأثیر غلظت پلیمر بر مورفولوژی، خواص مکانیکی الیاف و نمودار رهایش دارو، سه غلظت ۱۰، ۱۴ و ۱۸ درصد وزنی/حجمی پلیمر تهیه شد. به نمونه‌ها پنج درصد وزنی/حجمی دگزامتازون اضافه شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی برای به‌دست آوردن میانگین قطر الیاف و میانگین مساحت حفره‌ها در هر نمونه بررسی شد. در نمونه‌های فاقد دارو میانگین قطر الیاف حاوی ۱۰ تا ۱۸ درصد وزنی، ۶۳/۲۱ درصد افزایش یافت. در نمونه‌های حاوی دارو میانگین قطر الیاف از نمونه ۱۰ تا ۱۸ درصد، ۵۱/۱۹ درصد افزایش یافت. خواص مکانیکی پلیمر مورد بررسی قرار گرفت. مدول الاستیک از نمونه ۱۰ درصد تا نمونه ۱۸ درصد، ۸۱/۳۴ درصد افزایش یافت. افزایش ۶۸/۰۲۱ درصد استحکام نهایی از نمونه ۱۸ درصد نسبت به نمونه ۱۰ درصد دیده شد. رهایش دارو برای نمونه‌های الکتروریسی تا هفت روز انجام شد. در نمونه‌های ۱۰ و ۱۴ درصد رهایش خطی مشاهده شد. مدل رهایش دارو از نمونه‌ها درجه صفر بود که با توجه به اینکه این مدل رهایش دارو در کاربردهای مختلف دگزامتازون حائز اهمیت است، سامانه‌های طراحی شده می‌توانند برای کاربردهای مختلف دگزامتازون مفید باشند. بیشترین سرعت رهایش دارو مربوط به نمونه ۱۴ درصد بود (۰/۰۴۴ بر ساعت).
موسی فرهادیان، کیوان رئیسی، محمدعلی گلعذار،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی تأثیر افزودن SiO۲ آمورف در تحولات فازی و ریزساختاری ZrO۲ است. نتایج پراش پرتو ایکس (XRD) نشان داد، به‌دلیل تشابه ساختاری بین زمینه آمورف و ساختار تتراگونال ZrO۲، اولین فازی که از زمینه آمورف جوانه می‌زند فاز شبه‌پایدار تتراگونال است. این فاز در نمونه ZrO۲ خالص ناپایدار بوده و در دمای حدود ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد به فاز پایدار مونوکلینیک تبدیل می‌شود. درحالی که با افزودن SiO۲ به ساختار ZrO۲، فاز شبه‌پایدار تتراگونال حتی تا دمای حدود ۱۱۰۰ درجه سانتی‌گراد پایدار می‌ماند. محدوده دمایی پایداری ساختار تتراگونال شبه‌پایدار از حدود ۱۵۰ درجه سانتی‌گراد در ذرات ZrO۲ خالص به حدود ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد در ذرات کامپوزیتی ZrO۲-SiO۲ با محتوای ۱۰ درصد مولی SiO۲ افزایش پیدا کرد. با افزایش بیشتر محتوای SiO۲ به ۳۰ درصد مولی، محدوده پایداری دمایی ساختار تتراگونال شبه‌پایدار ثابت ماند ولی میانگین اندازه ذرات نسبت به ذرات خالص ZrO۲، حدود ۱/۶ برابر کاهش یافت. پایداری ساختار تتراگونال شبه‌پایدار ZrO۲ به‌دلیل اثر محدودکنندگی SiO۲ و ایجاد پیوندهای شیمیایی جدید Zr-O-Si در فصل مشترک ذرات است.
مصطفی اطمینان، مریم مرکباتی، سید مهدی قاضی میرسعید،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر دما و زمان عملیات همگن‌سازی بر ریزساختار، توزیع عناصر آلیاژی و سختی سوپرآلیاژ پایه کبالت نسل جدید با ترکیب Co-۷Al-۷W-۴Ti-۲Ta است. به این منظور نمونه‌ها تحت عملیات همگن‌سازی در دو دمای ۱۲۵۰ و ۱۳۰۰ درجه سانتی‌گراد طی زمان‌های ۲، ۴، ۶ و ۸ ساعت قرار گرفته و سپس در آب سرد شدند. در ادامه نمونه‌ها تحت بررسی‌های ریزساختاری به‌وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی و سختی‌سنجی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش دمای عملیات همگن‌سازی تا ۱۳۰۰ درجه سانتی‌گراد، تخلخل حاصل از اکسیداسیون تیتانیم به‌همراه ذوب موضعی ترکیب‌های یوتکتیکی حاوی Al-Co-Ti، منجربه کاهش سختی تا ۹۰ ویکرز شده است. این پدیده به‌علت جدایش زیاد عناصر آلیاژی در ساختار ریختگی است که با ذوب مجدد آلیاژ از شدت و آثار مخرب این جدایش کاسته شد. اما با همگن‌سازی در دمای ۱۲۵۰ درجه سانتی‌گراد ذوب موضعی مناطق یوتکتیک یا تخلخل در نمونه‌ها مشاهده نشد و با افزایش زمان ساختار یکنواخت‌تری حاصل شده است. حداقل و حداکثر سختی حاصل شده پس از همگن‌سازی در دمای ۱۲۵۰ درجه سانتی‌گراد به‌ترتیب ۳۴۸ و ۴۰۶ ویکرز به‌دست آمد. همچنین در این دما با افزایش زمان عملیات همگن‌سازی ساختار یکنواخت‌تری حاصل شده است.
محمد جعفری، مهدی رفیعی، حسین مستعان،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش، تأثیر دما و زمان بر خواص اتصال غیرمشابه فولاد زنگ‌نزن مارتنزیتی ۴۲۰ AISI به فولاد زنگ‌نزن سوپردوفازی ۲۵۰۷ SAF ایجاد شده توسط فرایند فاز مایع گذرا بررسی شد. لایه میانی پایه نیکلی از نوع BNi-۲ با ضخامت ۲۵ میکرومتر در بین نمونه‌های آماده شده قرار گرفت و فرایند اتصال‌دهی در دماهای ۱۰۵۰ و ۱۱۰۰ درجه سانتی‌گراد و زمان‌های مختلف انجام شد. بررسی ریزساختار اتصال، توسط میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آزمون طیف‌سنجی توزیع انرژی پرتو ایکس انجام شد. همچنین آزمایش ریزسختیسنجی و آزمایش استحکام کششی برشی روی نمونه‌ها انجام گرفت. نتایج بیانگر تکمیل انجماد همدما در نمونه‌های اتصال‌یافته در دمای ۱۰۵۰ درجه سانتی‌گراد با زمان ۴۵ دقیقه و در دمای ۱۱۰۰ درجه سانتی‌گراد با زمان ۳۰ دقیقه بود. ارزیابی ریزسختی نمونه‌ها نشان داد که ناحیه انجماد غیرهمدما دارای بالاترین میزان سختی (۵۲۰ ویکرز) و ناحیه انجماد همدمای کامل دارای کمترین میزان سختی (۳۰۰ ویکرز) در دمای ۱۰۵۰ درجه سانتی‌گراد بود. همچنین ارزیابی استحکام کششی برشی نمونه‌ها نشان داد که نمونه اتصال‌یافته به‌مدت زمان یک دقیقه در دمای ۱۰۵۰ درجه سانتی‌گراد، دارای کمترین مقدار استحکام، یعنی ۱۹۶ مگاپاسکال و نمونه اتصال‌یافته با زمان ۶۰ دقیقه در دمای ۱۱۰۰ درجه سانتی‌گراد دارای بیشترین مقدار استحکام، یعنی ۵۱۷ مگاپاسکال بودند.
تهمینه رجبی، محیا واحدی، سیدخطیب الاسلام صدرنژاد،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
نانوذرات روی/ اکسید روی به‌واسطه خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و ضد‌باکتری، کاربردهای فراوانی در پزشکی و صنعت دارند. بنابراین، رسیدن به راهی ساده و سودمند برای تولید آنها مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، پودر نانومتری روی/ اکسید روی به‌روش تخلیه سریع الکتریکی بین دو الکترود: الف) دستگاه جرقه‌زنی با محیط آب مقطر و ب) ماشین دست‌ساز جرقه‌زنی ولتاژ بالا با محیط گاز آرگون سنتز شد. پودرهای حاصل با استفاده از پراش پرتو ایکس (XRD)، پخش دینامیک نور (DLS) و میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) مشخصه‌یابی شدند. با استفاده از دستگاه جرقه‌زنی و در محیط آب مقطر، بلورک‌های روی با قطر متوسط ۱۱/۲۸ نانومتر، مخلوط با اکسید روی با قطر متوسط ۲۲/۲۲ نانومتر و با استفاده از دستگاه دست‌ساز و در محیط گاز آرگون، بلورک‌های روی با قطر متوسط ۷/۵ نانومتر به‌دست آمد که با توجه به فعالیت فوق‌العاده بالا به‌دنبال آن اکسید شدند. اگرچه میزان تولید در روش جرقه‌زنی ولتاژ بالا نسبت به سایر روش‌های مرسوم، اندک بود، اما قابلیت کاهش اندازه و افزایش فعالیت ترمودینامیکی ذرات از سایر روش‌ها بیشتر بود.
علی قاسمی، محمدرضا لقمان استرکی، شهاب ترکیان، غلامرضا گردانی،
دوره ۳۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی اثر آلایش مقادیر مختلف نئودیمیم بر ریخت، تغییرات فازی و خواص مغناطیسی نانوذرات فریتی (۰/۱۰، ۰/۰۷، ۰/۰۵، ۰/۰۳، ۰/۰۱، ۰ = x)رNi۰,۷Zn۰,۳NdxFe۲-xO۴ سنتز شده به‌روش سل-ژل کمپلکس شونده است. در این روش، از تری‌اتانول آمین (TEA) به‌عنوان عامل ژل‌شونده و عامل کی‌لیت کننده استفاده شد. مشخصه‌یابی نمونه‌ها با آنالیزهای پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و تفکیک انرژی پرتو ایکس (EDX) انجام شد. نتایج فازیابی نمونه‌ها نشان داد همه نمونه‌های سنتز شده دارای فاز فریت اسپینلی بودند. ارزیابی مغناطیسی نمونه‌ها نشان داد که نمونه آلایش شده با Nd۰,۰۱، ریخت شبه- کروی و اندازه ذرات در محدوده ۶۰ نانومتر با بیشترین مغناطش اشباع emu/gر۵۰ و نیروی وادارندگی Oeر۱۰۳ دارد.
اشکان ذوالریاستین، شیوا نوازنی، مجید رضایی آبادچی، نسترن ریاحی نوری،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
در این مقاله، خواص الکتریکی و آب‌گریزی پوشش‌های سیلیکون رابری پخت شونده در دمای محیط(RTV) دوجزئی، بررسی شده و تأثیر افزودن آلومینیوم تری‌هیدرات (ATH)، روی این خواص بررسی شده است. به‌همین منظور، نانوکامپوزیت RTV-ATH به‌وسیله اختلاط فیزیکی ساخته شده و خواص الکتریکی (شامل ضریب تلفات عایقی، اتلاف دی‌الکتریک، استحکام دی‌الکتریک، مقاومت سطحی و حجمی) و آب‌گریزی آن با RTV خالص مقایسه شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ثابت دی‌الکتریک RTV خالص از ۳/۱۱ به ۴/۱۳ در نمونه کامپوزیتی افزایش یافت. اتلاف دی‌الکتریک نمونه کامپوزیتی نسبت به نمونه خالص در حدود ۰/۰۶ افزایش ولی در مقابل استحکام دی‌الکتریک کامپوزیت RTV-ATH نسبت به RTV خالص در حدود چهار کیلو‌ولت بر میلی‌متر بهبود را نشان داد. همچنین حضور آلومینیوم تری‌هیدرات سبب افزایش مقاومت حجمی و کاهش مقاومت سطحی پوشش‌های کامپوزیتی شده است. از سوی دیگر با بررسی آب‌گریزی پوشش‌های خالص و کامپوزیتی به‌روش پاشش، تغییری در کلاس آب‌گریزی برای پوشش کامپوزیتی نسبت به RTV خالص مشاهده نشد و هر دو نمونه در کلاس آب‌گریزی HC۲ مورد پذیرش استاندارد قرار داشتند. نمونه‌ها توسط آزمون‌های پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی ساختاری شدند و وجود فازهای اصلی در آنها تأیید شد.
سجاد اصغری، عبدالمجید اسلامی، ابوذر طاهری زاده، نوید سعیدی،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش، تأثیر حرارت ورودی جوش بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال غیرمشابه فولادهای خط لوله API-B و API-X۴۲هبررسی شد. ارزیابی ریزساختارها نشان داد که با افزایش حرارت ورودی فریت سوزنی در ریزساختار فلز جوش کاهش یافت، درحالی که مقادیر فریت ویدمن اشتاتن، فریت چندوجهی و فریت مرزدانه‌ای افزایش یافت. همچنین نتایج آزمون ریزسختی سنجی مشخص کرد که با افزایش حرارت ورودی جوش‌سختی فلز جوش و منطقه متأثر از حرارت کاهش می‌یابد. نتایج آزمون کشش نشان داد که با افزایش حرارت ورودی جوش شکست از فلز پایه API-B به منطقه متأثر از حرارت منتقل می‌شود. نتایج آزمون ضربه نیز مشخص کرد که با افزایش حرارت ورودی جوش افت شدید در انرژی ضربه منطقه متأثر از حرارت در هر دو طرف فلزات پایه رخ داد، که این ناشی از رشد بیش از حد اندازه دانه‌ها است.
سجاد ارجمند، مجید طاووسی،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، ایجاد پوشش‌های کامپوزیتی حاوی ترکیب‌های بین‌فلزی Ti-Al-Nنبر سطح زیرلایه تیتانیم خالص به‌منظور ارتقای خواص سطحی آن است. در این ارتباط عملیات پوشش‌دهی با استفاده از فرایند قوس تنگستن-گاز محافظ و با بهره‌گیری از سیم‌جوش آلومینیم ۱۱۰۰ در دو محیط آرگون و آرگون حاوی نیتروژن انجام شد. بررسی‌های فازی و ساختاری نمونه‌ها توسط دستگاه پراش‌سنج پرتو ایکس، میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی صورت گرفت. مقدار سختی و رفتار خوردگی پوشش‌های حاصل نیز به‌ترتیب توسط دستگاه سختی‌سنج (ویکرز) و پتانسیواستات مقایسه شد. نتایج حاصل حکایت از امکان ایجاد ساختار کامپوزیتی حاوی ترکیب‌های بین فلزی Ti۳Al وTi۳Al۲N۲ ،Al۳Tiنبر سطح زیرلایه تیتانیم دارد. کمترین میزان فازهای ترد و عیوب جوش در شرایط پوشش‌دهی با استفاده از گاز آرگون در فصل مشترک اتصال بین تیتانیم و پوشش قابل حصول است. اگرچه با انجام جوشکاری در حضور نیتروژن در گاز محافظ، عیوب ساختاری جوش مانند تخلخل و غیریکنواختی افزایش می‌یابد، پوشش‌های حاصل در حضور این گاز از سختی بیشتر (بیش از ۱۰۰ ویکرز) و مقاومت به خوردگی بالاتری (بیش از ۲ برابر) در مقایسه با نمونه‌های حاصل تحت گاز محافظ آرگون برخوردار بودند.
علی برونی، احمد کرمانپور،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
در پژوهش حاضر، اثر نسبت Ta/W بر ساختار میکروسکوپی و خواص تنش گسیختگی سوپرآلیاژ پایه نیکل PWA۱۴۸۳ تک‌بلور بررسی شده است. بدین منظور، نمونه‌های سوپرآلیاژ تک‌بلور با نسبت‌های مختلف ۰/۷۵، ۱، ۱/۳ و ۱/۵ از عناصر Ta و W به‌روش انجماد جهت‌دار بریجمن با شرایط انجمادی یکسان تحت سرعت کشش سه میلی‌متر بر دقیقه و شیب دمایی حدود هفت کلوین بر میلی‌متر ساخته شد. سپس نمونه‌ها تحت عملیات حرارتی پیرسازی استاندارد قرار گرفت. در ادامه بررسی‌های ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپ نوری (OM) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و خواص تنش گسیختگی در شرایط ۲۴۸ مگاپاسکال بر ۹۸۲ درجه سانتی‌گراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش نسبت Ta/W اندازه و کسر حجمی تخلخل‌های میکروسکوپی کاهش یافته، اندازه رسوبات فاز گاماپرایم ریزتر شده و عمر تنش گسیختگی افزایش می‌یابد. نمونه با نسبت ۱/۵= Ta/W دارای کمترین اندازه تخلخل (۱۸/۲ میکرومتر) و بیشترین عمر تنش گسیختگی (حدود ۳۴ ساعت) بود. همچنین نمونه با نسبت ۱=Ta/W از نظر جنبه‌های ساختاری و رفتار خزشی، یکنواختی بیشتری نسبت به سایر نمونه‌ها نشان داد. به‌نظر می‌رسد فازهای فشرده توپولوژیکی (TCP) از نوع η عامل اصلی کاهش عمر تنش گسیختگی در این سوپرآلیاژ بوده و تشکیل حفره‌ها در داخل این فاز و یا فصل مشترک آن با زمینه، منشأ شروع ترک و گسیختگی نمونه بوده است.
محمد امامی، شیگه ناری هایاشی،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
رفتار اکسیداسیون فرسایشی آلیاژهای پایه نیکل محتوی مقادیر ۷-۰ درصد وزنی عنصر مولیبدن در شرایط احتراق زباله با بستر سیال مطالعه شد. برای این منظور، هوای فشرده داغ با نرخ جریان ۲۵ لیتر بر دقیقه موجب برخورد ماسه سیلیسی داغ (۷۰۰ درجه سانتی‌گراد) آغشته به ۰/۵ درصد وزنی نمک‌های کلریدی به نمونه‌ها به‌مدت ۲۵۰ ساعت شد. با حذف عامل ساینده، رفتار اکسیداسیون دما‌بالای این آلیاژها نیز در اتمسفرهای هوا و هوا+کلر به‌مدت ۱۰۰ ساعت در دماهای ۵۲۰ و ۵۶۰ درجه سانتی‌گراد بررسی شد. اندازه‌گیری افزایش وزن در اکسیداسیون و کاهش ضخامت در اکسیداسیون فرسایشی آلیاژها نشان داد که افزایش مقدار مولیبدن با کاهش سینتیک تشکیل لایه اکسیدی سطحی باعث بهبود مقاومت اکسیداسیون آلیاژ شد، اما در شرایط اکسیداسیون و سایش همزمان، نرخ اکسیداسیون کم آلیاژ حاوی ۷ درصد وزنی مولیبدن منجر به زدوده شدن سریع لایه اکسیدی محافظ و کاهش مقاومت اکسیداسیون فرسایشی آلیاژ شد. تحت این شرایط نمونه حاوی ۳ درصد وزنی مولیبدن کمترین نرخ زدایش را نشان داد. بررسی‌های میکروسکوپی و پراش پرتو ایکس تشکیل لایه‌های اکسیدی Cr۲O۳/NiCr۲O۴ را نشان داد. نمونه فاقد مولیبدن با کمترین مقاومت اکسیداسیون، تحت شرایط اکسیداسیون فرسایشی مقاومت بهتری از آلیاژهای با مولیبدن بالا نشان داد. با این‌حال نرخ اکسیداسیون بالا در این آلیاژ منجر به فقیر شدن شدید ناحیه زیرسطحی از عنصر کروم و اکسیداسیون داخلی آلیاژ شد.
فاطمه مصطفایی حیدرلو، مریم مرکباتی، حسن بدری،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، تعیین محدوده مناسب کارگرم سه فولاد کم‌آلیاژ کربن متوسط بر پایه Ni-Cr-Mo با استفاده از آزمایش‌های کشش گرم و پیچش گرم است. آزمایش کشش گرم در محدوده دمایی ۸۵۰ تا ۱۱۵۰ درجه سانتی‌گراد با نرخ کرنش ثابت ۰/۱ بر سانتی‌متر تا وقوع شکست انجام شد. سپس رفتار سیلان، داکتیلیته گرم و تحولات ریزساختاری فولادها ارزیابی شد. آزمایش پیچش گرم در محدوده دمایی ۷۸۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی‌گراد در نرخ کرنش یک بر سانتی‌متر و کرنش ۰/۱ انجام و تأثیر عناصر تیتانیوم و نیوبیوم بر تنش سیلان متوسط و دمای توقف تبلور مجدد بررسی شد. نتایج آزمایش کشش گرم نشان داد، تبلور مجدد دینامیک مکانیزم غالب تغییر شکل در دماهای بالای ۹۵۰ درجه سانتی‌گراد برای فولاد پایه و ۱۰۵۰ درجه سانتی‌گراد برای فولادهای میکروآلیاژی است. نتایج آزمایش پیچش گرم نشان داد دمای توقف تبلور مجدد برای فولاد پایه، فولاد حاوی تیتانیوم و فولاد حاوی نیوبیوم به‌ترتیب ۱۰۷۰، ۱۰۶۹ و ۱۱۱۶ درجه سانتی‌گراد است. درنهایت، محدوده مناسب تغییر شکل گرم برای دستیابی به خواص مکانیکی حداکثر برای فولاد پایه و فولاد حاوی تیتانیوم ۱۰۷۰-۹۵۰ درجه سانتی‌گراد و برای فولاد حاوی نیوبیوم محدوده ۱۱۰۰-۹۵۰ درجه سانتی‌گراد به‌دست آمد.
عباس زمانی، محمدرضا لقمان استرکی، سید رحمان حسینی، مظاهر رمضانی، امیر الحاجی،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اثر دما، زمان، pH، غلظت عامل پوشاننده (مرکپتو استیک اسید)، نسبت مولی روی به سلنیوم و نسبت مولی سلنیوم به عامل احیا کننده (سدیم بور هیدرید) بر ریخت، تحولات فازی و اندازه ذرات سلنید روی تهیه شده به‌روش هیدروترمال است. مشخصه‌یابی نانوذرات سلنید روی به روش‌های میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی، طیف‌سنجی تفکیک انرژی پرتو ایکس، پراش‌سنجی پرتو ایکس، طیف‌سنجی پلاسمای جفت شده القایی، طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و آنالیز حرارتی انجام شد. نتایج طیف‌سنجی تفکیک انرژی نشان داد که نسبت درصد اتمی روی به سلنیوم در نانوذرات سلنید روی منتخب، ۱:۱ است و عناصر به‌صورت یکنواخت در نانوذرات توزیع شده‌اند. بر اساس نتایج طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز و آنالیز حرارتی همزمان، عامل پایدار کننده مرکپتو استیک اسید به نانوذرات سلنید روی متصل و موجب پایداری نانوذرات شده است. در نهایت، با حداقل دما (۱۳۰ درجه سانتی‌گراد) و زمان فراوری (۱۵ ساعت)، کمترین مقدار عامل احیا کننده و عامل پوشاننده نسبت به پژوهش‌های قبلی؛ نانوذرات سلنید روی با اندازه ریز، توزیع اندازه باریک، ریخت کروی (متوسط اندازه حدود ۲۰ نانومتر) و ساختار بلوری مکعبی به‌دست آمد.
محمدتقی اسدی خانوکی،
دوره ۳۹، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
در این تحقیق اثر دما و نرخ کرنش بر رفتار جریان مومسان شیشه‌فلز حجمی آلیاژ پایه زیرکونیم در حین آزمون خمش سه‌نقطه‌ای بررسی و ارتباط بین حساسیت به نرخ کرنش (m) و نوع جریان مطالعه شده است. بررسی منحنی‌های تنش- کرنش خمشی، نشان‌دهنده دو نوع جریان مضرّس و غیرمضرّس وابسته به دما و نرخ کرنش است. در دماهای بالای یک دمای بحرانی و یا نرخ‌های کرنش کمتر از یک حد بحرانی، جریان مضرّس پدیدار می‌شود که ناشی از فعال شدن همزمان نواحی استحاله برشی (STZ) و فرایندهای آسایش ساختاری وابسته به زمان است. همچنین در دماهای بالاتر از ۰/۴ دمای انتقالی شیشه، m منفی و در زیر آن دما، m مثبت خواهد بود. دلیل منفی بودن m ، نبودن زمان کافی برای فعال شدن فرایندهای آسایش ساختاری در نرخ‌های کرنش بالا است که باعث افزایش حجم آزاد در نوارهای برشی و درنتیجه نرم شدن ماده می‌شود. مقایسه انرژی فعال‌سازی نواحی استحاله برشی و انرژی لازم برای شروع جریان مضرّس نشان می‌دهد که این دو انرژی تقریباً با هم برابر بوده و ارتباط نزدیکی بین پدیده جریان مضرّس و عملکرد نواحی استحاله برشی وجود دارد.
سیده سارا شفیعی، مهناز شوندی، یگانه نیک اختر،
دوره ۳۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
داربست‌های مهندسی بافت، چارچوب‌های زیستی هستند که از رشد، تکثیر و تمایز سلول‌ها در بدن حمایت می‌کنند. در این میان، داربست‌های نانولیفی به‌شکل مناسبی از لحاظ مکانیکی و زیستی از زمینه خارج سلولی تقلید می‌کنند. این داربست‌ها نقش مؤثری در بازسازی و ترمیم بافت ایفا می‌کند. یکی از روش‌های تهیه داربست‌های نانولیفی با خواص دستکاری شده، افزودن نانوذرات به زمینه پلیمری ( نانوکامپوزیت) است. در این پژوهش، الیاف یک‌دست از جنس پلی‌کاپرولاکتون تقویت شده با نانورس هیدروکسید دوگانه لایه‌ای با درصدهای ۰/۱ درصد تا ۱۰ درصد وزنی توسط روش الکتروریسی تهیه شد. افزودن فاز نانورس به فاز پلیمری باعث کاهش قطر الیاف و بهبود خواص مکانیکی شد. به‌علاوه، حضور نانوذرات رسی در بستر پلی‌کاپرولاکتون به‌شکل قابل توجهی موجب افزایش چسبندگی سلول‌ها و تمایز سلول‌های چربی شد. نتایج نشان می‌دهد می‌توان از داربست‌های الکتروریسی شده پلی‌کاپرولاکتون تقویت شده با نانوذرات رسی در کاربردهای مهندسی بافت نرم استفاده کرد.
هومن هادیان، محسن حداد سبزوار، محمد مزینانی،
دوره ۳۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش تأثیر اضافه کردن براده بر ریزساختار قطعات آلومینیومی ریخته‌گری شده به‌روش ریخته‌گری تحت فشار مطالعه و امکان تغییر ساختار آلیاژ آلومینیوم ۳۸۰ در قالب فلزی با افزودن براده بررسی شد. ریزساختار قطعه بیشتر از دانه‌های آلفا، فاز یوتکتیک و ترکیبات بین فلزی و تخلخل تشکیل شده است. به‌علت وقوع شرایط غیرتعادلی انجماد در سیستم آلیاژی حاضر، برای محاسبه کسر وزنی جامد از معادله شایل با تعیین مقدار دقیق ضریب توزیع تعادلی توسط روش تجزیه شیمیایی خطی میکروسکوپ الکترونی روبشی در مجاورت یک فاز بین فلزی در زمان‌های مختلف هم‌زدن و همچنین معادلات حاکم بر تجزیه حرارتی استفاده شد. درنهایت با استفاده از تحلیل شار حرارتی در بوته، پیش‌بینی علمی درخصوص میزان بهینه افزودن براده، زمان هم‌زدن و دمای باریزی به‌دست آمد. میزان فاکتور شکل در دمای بهینه ۵۹۰ درجه سانتی‌گراد برابر ۰/۶۴۳ اندازه‌گیری شد. مطابق با تصاویر میکروسکوپی نوری از نمونه‌های ریخته‌گری شده، روش افزودن براده (قرار دادن آن در کف یا اضافه کردن به سطح) و افزایش دمای تزریق، تأثیر بسزایی در کسر وزنی جامد تشکیل شده، مورفولوژی دانه‌های آلفا و ریزساختار نهایی آلیاژ دارد.
سیده نرجس حسینی، فتح الله کریم زاده، محمد حسین عنایتی،
دوره ۳۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
قطعات خام و پیش اکسید شده AISI۴۳۰ با اسپینل فریت مس به‌روش چاپ صفحه‌ای پوشش داده شدند. فرایند تف‌جوشی واکنشی پوشش احیا شده موجب ایجاد یک اتصال خوب شد. آزمون طیف‌سنجی توزیع انرژی بیانگر تشکیل یک ساختار دولایه شامل یک زیرپوسته غنی از اکسید کروم و یک لایه اسپینلی بیرونی غنی از Cu/Fe بود. نتایج نشان داد که لایه حفاظتی اسپینلی نه تنها باعث کاهش چشمگیر مقاومت ویژه سطحی شد، بلکه با عمل کردن به‌عنوان یک مانع برای نفوذ به داخل اکسیژن، از رشد زیرپوسته نیز جلوگیری کرده است. پس از ۴۰۰ ساعت اکسیداسیون، مقدار مقاومت ویژه سطحی نمونه‌های خام و پیش اکسید شده پوشش داده شده به‌ترتیب ۱۹/۷ و ۳۲/۵ میلی‌اهم در سانتی‌متر مربع در ۸۰۰ درجه سانتی‌گراد اندازه‌گیری شد که بسیار کمتر از مقدار آن برای زیرلایه خام بدون پوشش (۱۵۳/۴ میلی‌اهم در سانتی‌متر مربع) بود. اعمال پوشش همچنین باعث ایجاد یک مقاومت ویژه سطحی کم و پایدار (۲۰/۵ میلی‌اهم در سانتی‌متر مربع) پس از ۶۰۰ ساعت اکسیداسیون در ۸۰۰ درجه سانتی‌گراد شد. هدایت الکتریکی بالای CuFe۲O۴ و آلایش آن توسط منگنز، کاهش رشد پوسته اکسیدی Cr۲O۳ و چسبندگی خوب بین پوشش و زیرلایه از جمله عوامل بهبود اساسی هدایت الکتریکی بودند. مقایسه نتایج این تحقیق با تحقیق پیشین نویسندگان نشان داد این زیرلایه با پوشش فریت مس می‌تواند جایگزین مناسبی برای اتصال دهنده‌های Crofer ۲۲ با قیمت بالاتر باشد.
شاهین معصومی گنجگاه، مهرداد عباسی،
دوره ۳۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش هدف بررسی عوامل مؤثر در ساخت دوفلزی مس/ آلیاژ تنگستن- مس- نیکل از روش تف‌جوشی با قوس پلاسما (SPS) و بررسی ریزساختار و استحکام در فصل مشترک این دوفلزی است. پارامترهای دمای تف‌جوشی و درصد مس در آلیاژ تنگستن- مس- نیکل در این پژوهش تغییر داده شده‌اند. ابتدا از تف‌جوشی پودر آلیاژ تنگستن- مس (۱۲ و ۱۴ درصد وزنی)- نیکل (۳ درصد وزنی) نمونه‌های پولکی‌شکل در دمای ۱۳۵۰ درجه سانتی‌گراد از روش تف‌جوشی با قوس پلاسما ساخته شد، سپس این نمونه‌ها از روش تف‌جوشی با قوس پلاسما در دماهای مختلف به یک نمونه حجمی مس، جوش متالوژیکی داده شد و ریز ساختار و استحکام باند در فصل مشترک به‌ترتیب با میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و آزمون استحکام برشی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که از این طریق می‌توان یک پیوند فلزی یک پارچه با مرز مونولیتیک و با استحکام برشی بالا، حدود ۴۵ مگاپاسکال، بین آلیاژ تنگستن (W-۱۲Cu-۳Ni) با مس خالص ایجاد کرد، که در پژوهش‌های قبلی چنین جوش با کیفیت بالایی گزارش نشده است.
سجاد ارجمند، غلامحسین اکبری، غلامرضا خیاطی،
دوره ۳۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تعداد پاس جوش روی ریزساختار، سختی و تنش‌های باقی‌مانده پوشش‌های کامپوزیتی حاوی ترکیبات بین‌فلزی Ti-Al-Si است. در این ارتباط، عملیات پوشش‌دهی سطحی تیتانیم خالص با استفاده از فرایند قوس تنگستن-گاز محافظ و سیم‌جوش آلومینیوم (۴۰۴۳) در یک و دو پاس انجام شد. بررسی‌های فازی و ساختاری پوشش‌ها، توسط روش پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی صورت گرفت. مقادیر ریزسختی و تنش‌های باقی‌مانده در پوشش‌ها به‌ترتیب توسط دستگاه ASTM E۳۸۴-HV و روش Sin۲ψ محاسبه شد. نتایج نشان داد که، با افزایش تعداد پاس جوش یا کاهش میزان رقت، کسر حجمی فازهای بین‌فلزی Ti۵Si۳-Al۳Ti در منطقه ذوب افزایش، کسر حجمی فاز مارتنزیت در منطقه متأثر از حرارت کاهش و به‌دنبال آن متوسط سختی پوشش حدود ۱۳۰ درصد نسبت به سختی زیرلایه تیتانیم خالص افزایش یافت. نتایج تعیین تنش‌های باقی‌مانده در پوشش‌ها حاکی از ایجاد تنش باقی‌مانده کششی برابر با ۳۰ ± ۱۶۵ و ۳۵ ± ۲۱۰ مگاپاسکال در خط مرکزی جوش، به‌ترتیب برای پوشش‌های تهیه شده در یک و دو پاس جوش است.
