جستجو در مقالات منتشر شده


3 نتیجه برای رزمجو
اثر افزودنی پلی‌وینیل پیرولیدن (PVP) بر خواص فازی و مغناطیسی نانو ذرات فریت کبالت تهیه شده به‌روش هیدروترمال
پرویز رزمجویی، سیدمحمد میر کاظمی،
دوره 34، شماره 1 - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- بهار 1394 )
چکیده

در این پژوهش اثر مقدار افزودنی پلی وینیل پیرولیدن (PVP) بر ساختار، ریخت شناسی1 و ویژگی‌های مغناطیسی فریت کبالت تهیه شده به‌روش هیدروترمال بررسی شد. بررسی فازی نمونه‌ها با پراش سنجی پرتو ایکس (XRD) در شرایط گوناگون فرایند تولید، نشان‌دهنده‌ی تشکیل فریت کبالت است. در دمای °C ۱۹۰ با کاهش مقدار PVP به ۱/0 درصد حجمی افزون بر فریت کبالت، قله‌های اکسید کبالت نیز دیده شد. تهیه‌ی طیف-های فروسرخ افزودنی PVP، نمونه‌ی آماده سازی شده پیش از فرایند هیدروترمال و C-0.1PVP3, 190 با طیف سنجی FTIR و مقایسه‌ی آن‌ها بیانگر تشکیل پیوند بین زنجیره‌های افزودنی PVP و سطح ذرات هیدروکسید فلزی و فریت کبالت بود که این کار مانع از رشد و درشت شدن آن-ها به‌هنگام فرایند تولید می‌شود. برای دیدن ریخت شناسی نمونه‌ها از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. بر پایه‌ی یافته‌های به‌دست آمده از اندازه‌گیری ویژگی‌های مغناطیسی نانو ذرات با مغناطومتر نمونه‌ی ارتعاشی (VSM)، با افزایش مقدار افزودنی PVP از 1 /0 به 3/0 درصد حجمی، میدان پسماندزدای مغناطیسی از 298 به 684 اورستد افزایش و مغناطش اشباع از emu/g 58 به emu/g 51 کاهش یافت.


اصلاح سطح ابرآبگریز پلیمر پلی‌پروپیلن با هدف بهبود برهم‌کنش‌های بیولوژیک
الهام شیرانی، امیر رزمجو،
دوره 36، شماره 4 - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان 1396 )
چکیده
اهمیت ایجاد سطوح ابرآبگریز از طریق اصلاح ساختار و شیمی سطح در جلوگیری و یا به تأخیر انداختن تشکیل بیوفیلم است. این کار با هدف ارتقاء زیست‌سازگاری و بهبود خواص شیمیایی و بیولوژیکی سطح از طریق ایجاد ساختار زبری‌های چندگانه میکرو- نانو و کاهش انرژی آزاد سطح با کمک پلیمر آبگریز پرفلئورودودسیل تری کلروسیلان (FTCS) است. در این پژوهش به‌منظور ایجاد سطوح ابرآبگریز از یک مرحله پوشش‌دهی با نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم و یک مرحله فلئوروسیلانیزاسیون استفاده شد. سپس جهت ارزیابی خواص فیزیکوشیمیایی سطح اصلاح شده میکروسکوپی الکترونی روبشی (SEM)، طیف‌سنجی مادون قرمز (FTIR)، اندازه‌گیری زاویه تماس، بررسی میزان سمیت سلولی پوشش سطح (با استفاده از سلول‌های سرطانیHela, MCF-7  و سلول‌های فیبروبلاست انسانی) با روش MTT، میزان جذب پروتئین BSA با روش بردفورد و چسبندگی سلول باکتریایی(سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس) با روش میکروتیتر مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصل افزایش زاویه تماس تا 156 درجه و کاهش انرژی سطح تا میزان 51/5 میلی‌نیوتن بر متر را در اثر تغییرات فیزیکو شیمیایی سطح نشان دادند. همچنین نتایج، کاهش چشم‌گیر میزان جذب پروتئین و چسبندگی سلولی باکتریایی را برای سطوح ابرآبگریز نشان دادند.
 

اصلاح ابرآبدوست و آنتی باکتریال پلیمر پلی‌اورتان به‌کمک نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم به‌منظور استفاده در ابزار پزشکی
امیر رزمجو، فاطمه نوری صفا، ناهید امامی،
دوره 37، شماره 4 - ( نشریه مواد پیشرفته در مهندسی- زمستان 1397 )
چکیده
پلیمر پلی­‌اورتان نقش مهمی در مراقبت‌­های بهداشتی دارد و به‌طور گسترده در دستگاه­‌ها و ابزارهای پزشکی مورد استفاده قرار می­گیرد. با این حال، هنوز زیست­سازگاری پایین و تشکیل بیوفیلم در سطح آن، موضوعی چالش برانگیز است. اصلاح ترشوندگی سطح روشی مؤثر برای افزایش زیست­سازگاری سطح پلیمر­های دارای خواص توده مطلوب است. در این مطالعه، اصلاح سطح صفحات پلی­اورتان توسط لایه نازک پلی­اتیلن گلیکول و به دام افتادن نانوذرات دی‌اکسید تیتانیوم در پلیمر به‌کمک تغییر ساختار فیزیکی و شیمیایی سطح به‌منظور افزایش زیست­سازگاری انجام گرفت. خواص فیزیکوشیمیایی سطوح اصلاح شده با استفاده از طیف‌سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آنالیز پراش انرژی پرتو ایکس(EDX) و اندازه‌گیری زاویه تماس و انرژی آزاد سطح مشخص شد. زیست­سازگاری سطوح اصلاح شده با استفاده از آزمون سمیت MTT بر سلول­های سرطانی دهانه رحم، چسبندگی باکتریایی­‌ها و بررسی تشکیل بیوفیلم و سنجش جذب پروتئین به‌روش برادفورد مورد بررسی قرار گرفت. یک لایه نازک قابل اتوکلاو و ارزان با ساختار دارای زبری چندگانه و پایدار به‌طور کووالان روی سطح صفحات پلی­اورتان برای کاربردهای زیستی و پزشکی ایجاد شد. نتایج نشان می­دهد که به‌غیر از فعالیت‌­های ضد باکتریایی، نمونه اصلاح شده نیز توانایی کاهش تشکیل بیوفیلم را دارد به‌طوری‌که حداکثر مهار بیوفیلم در 24 ساعت اول 94 درصد بیشتر از نمونه اصلاح نشده است.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه علمی پژوهشی مواد پیشرفته در مهندسی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Advanced Materials in Engineering (Esteghlal)

Designed & Developed by : Yektaweb