کاربردهای عملی کامپوزیت های پلیمری تقویت‌شده با پارچه به دلیل حساس بودن آنها به تورق ناشی از بارگذاری ضربه ای، محدود است. یک راه حل برای این مشکل، هیبرید کردن کامپوزیت های پلیمری است. در این پژوهش، تأثیر نوع الیاف تقویتکننده، نحوه هیبرید کردن، نحوه چینش لایه ها و نرخ بارگذاری بر رفتار تورق در نوع اول کامپوزیتهای بازالت خالص، نایلون خالص و هیبرید (بازالت/ نایلون) بین لایه ای و درون لایه ای بررسی شده است. کامپوزیت ها به‌روش لایه گذاری دستی (چهار لایه برای هر نمونه) و با استفاده از پارچه های بازالت/نایلون و رزین اپوکسی تولید شدند. طول ترک در حال رشد در نمونه های کامپوزیتی با آزمون نوع اول تورق اندازه‌گیری شد. مقدار چقرمگی شکست بین لایه ای نمونه ها بر مبنای تئوری اصلاح شده باریکه تیر یک‌سر گیردار دو لبه اندازه‌گیری و پس از تحلیل آماری با هم مقایسه شد. چقرمگی شکست بحرانی کامپوزیتهای هیبرید درون لایه ای 30 تا 80 درصد نسبت به نمونه های خالص بهبود یافت. همچنین با افزایش نرخ بارگذاری نیروی شروع تورق به مقدار قابل توجهی کاهش یافت.
