نشریه علمی پژوهشی مواد پیشرفته در مهندسی

---

در این تحقیق به بررسی اثر دوره عملیات حرارتی آستمپر کردن بر خواص مکانیکی و ساختار میکروسکپی چدنهای نشکنی با درصدهای متغیری از مس (بین 5/0 تا 2 درصد) پرداخته شده، جهت انجام این پژوهش ابتدا Y- بلوک هائی از جنس چدنهای نشکنی با درصدهای مختلفی از مس از طریق ریخته گری تهیه گردید و سپس با استفاده از آنها نمونه های متالوگرافی، کشش و ضربه ساخته شدند. نمونه های ساخته شده در دمای 890 درجه سانتیگراد بمدت یک ساعت آستنیته و سپس در دماهای 285، 335 و 375 درجه سانتیگراد بمدت زمانهای مختلف 15، 30، 75 و 150 دقیقه آستمپر گردیدند. نتایج حاصله نشان داد که چدن نشکنی با یک درصد مس که در دماهای 285 و 335 درجه سانتیگراد بمدت 75 دقیقه آستمپر شده مناسب ترین ترکیب خواص مکانیکی را، نسبت به سایر آلیاژهائی که در همان شرایط آستمپر گردیده اند، داراست و این درحالی است که در دمای آستمپر کردن 375 درجه سانتیگراد، آلیاژی با دو درصد مس که بمدت 30 دقیقه آستمپر شده از خود مناسب ترین خواص مکانیکی را نشان می دهد.

---

در این تحقیق، خوردگی و خوردگی تنشی آلیاژ زیرکالوی-12 در محلول CH3OH/0.4%HCl (موسوم به محلول پایه) بتنهائی و با درصدهای مختلفی از سموم کاتدی نظیر آرسنیک، پلاتین و سلنیوم مورد بررسی قرار گرفت. ملاحظه گردید که، آرسنیک و غلظتهای نسبتاً زیاد سلنیوم (زیادتر از 100 ppm) کاهش خوردگی و خوردگی تنشی را موجب می شوند. این امر ناشی از تشکیل فیلم غنی از عناصر مزبور بر روی سطوح نمونه تشخیص داده شد. همچنین ملاحظه گردید که 25ppm سلنیوم و غلظتهای کم پلاتین (نظیر 25ppm) حساسیت نسبت به خوردگی تنشی را زیادتر می کنن، علت این پدیده به نفوذ هیدروژن در ناحیه تحت تنش در جلوی ترک بین دانه ای در حال پیشروی به داخل فلز نسبت داده شد. درحالی که 25ppm سلنیوم اثر قابل ملاحظه ای بر خوردگی از خود نشان نداد، اضافه شدن همین مقدار پلاتین در محلول، افزایش خوردگی را موجب گردید. بعلاوهف افزایش غلظت پلاتین در محلول، خوردگی را شدیداً افزایش داد. در هر سرعت کشش، افزایش حساسیت نسبت به خوردگی تنشی، افزایش سرعت اشاعه ترک، کاهش استحکام کششی و کاهش کرنش شکست را بهمراه داشت. تغیرات مزبور ناشی از افایش وسعت ناحیه شکست ترد کلیواژ در ازاء کاهش وسعت منطقه شکست مکانیکی نرم دانسته شد. عامل اصلی به وجود آورنده شکست ترد کلیواژ، هیدروژن جذب شده، در ضمن انحلال آندی، در ناحیه تحت تنش، شناخته گردید.

---

در این پژوهش اثرات درصدهای مختلفی از عناصر آلیاژی مس و قلع بر روی خواص مکانیکی چدنهای نشکن آستمپر شده مورد بررسی قرار گرفته است. به علاوه ساختارهای میکروسکوپی نمونه ها در شرایط ریختگی و آستمپر شده به کمک میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی اسکانینگ مطالعه شده است. نمونه های متالوگرافی، کشش و ضربه (از نوع شیاردار) از Y- بلوک های ریخته گری شده در قالب ماسه ای تهیه شده، پس از آستنیته، آستمپر گردیدند. نتایج حاصل از آزمایشها، مناسبترین ترکیب خواص مکانیکی چدنهای نشکن را در دماهای مختلف و مدت زمانهای متفاوت آستمپر شدن و به ازای درصدهای مختلف عناصر مس و قلع در آلیاژ نشان می دهد. همچنین، مطالعات میکروسکوپی نوری و الکترونی نشان می دهد که ساختار میکروسکوپی نمونه های آستمپر شده در دمای پایین، کاملاً سوزنی شکل و متشکل از لایه های متناوب بسیار ظریف و ریز فریت بینیتی و آستنیت پایدار شده است؛ در حالی که نمونه های آستمپر شده در دمای بالا، ساختاری متمایل به حالت دانه ای داشته از لایه ها و صفحات ضخیم، خشن و منفرد فریت بینیتی و آستنیت پایدار تشکیل شده است.

---

در این مقاله اثرات نسبت گاز اکسیژن به استیلن، دمای نمونه، زمان آزمایش و ابعاد نمونه بر روی تشکیل و کیفیت الماس و پوششهای الماسی به کمک مشعل، با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی، اشعۀ ایکس و اسپکتروسکوپی رامان بررسی می شود. نتایج حاصل نشان می دهد که الماس و پوشش الماسی در ناحیۀ مرکزی نمونه ها با دمایی در محدودۀ 1150-450 درجه سانتیگراد و در نسبت گاز اکسیژن به استیلن در محدوده 1-75/0 تشکیل می شود؛ در حالی که در دماهای پایین امکان چسبیدن و ابقای دانه های کاملاً متبلور الماسی تشکیل شده بر روی سطح نمونه وجود ندارد. از سوی دیگر کریستالهای الماسی تشکیل شده بر روی سطح نمونه با دمای 450 درجه سانتیگراد و بالاتر کاملاً پایدار مانده ولی سطوح آنها شدیداً اچ می شوند. به علاوه در محدودۀ 1150-450 درجۀ سانتیگراد، زمان لازم برای تشکیل الماس به دمای نمونه بستگی دارد.

---

در این مقاله اثر افزایش عنصر آلومینیوم تا 5/8 درصد بر ریزساختار، خواص مکانیکی و مقاومت اکسیداسیون چدنهای نشکن و چدنهای نشکن آستمپر شده بررسی شده است. برای یافتن مناسبترین سیکل عملیات حرارتی آستمپر کردن و تعیین ترکیب شیمیایی بهینه، نمونه های کشش و ضربه در محدوده دمایی 890 الی 990 درجه سانتیگراد آستنیته و در دامنه دمایی 285 تا 375 درجه سانتیگراد به مدت زمانهای 15 الی 150 دقیقه آستمپر شدند. نتایج حاصل نشان داد که اضافه کردن 8/1 درصد مس و 7/0 درصد نیکل به ترکیب شیمیایی، اثرات مخرب و نامطلوب آلومینیوم را بر شکل گرافیت های کروی به شدت کاهش می دهد. همچنین مشخص شد که برای ایجاد ساختار بینیتی در چدنهای نشکن با 2 درصد آلومینیوم، دمای مطلوب برای آستنیته کردن 890 درجه سانتیگراد است؛ در حالی که با افزایش درصد آلومینیوم به بیش از 2 درصد دمای آستنیته کردن نیز باید به دماهای بالاتر نظیر 990 درجه سانتیگراد افزایش داده شود. همچنین مشخص شد که اضافه شدن آلومینیوم به این خانواده از چدنها در دماهای 700 درجه سانتیگراد و بالاتر، بهبود قابل ملاحظه ای در مقاومت اکسیداسیون آنها ایجاد می کند.

---

– برای ارزیابی تاثیر احتمالی خوردگی آمالگام دندانی1 بر بدن انسان، پژوهشهای کلینیکی2 و آزمایشگاهی3 در مورد سه نوع آمالگام اجرا شد. در بخشی از تحقیقات انجام شده که نتایج آن در مقالۀ حاضر ارائه می شود تغییررنگ4 و خوردگی5 سه نوع آمالگام دندانی تولید داخلی و خارجی از طریق اجرای آزمونهای غوطه وری6 و الکتروشیمیایی7 در آزمایشگاه بررسی و نتایج حاصل باهم مقایسه شد. آزمونهای غوطه وری برای ارزیابی میزان تغییررنگ آمالگام، در محلولهای سدیم سولفاید و سدیم کلراید صورت گرفت و آزمونهای الکتروشیمیایی پولاریزاسیون پتانسیودینامیکی8 در محلول 9/0 درصد نمک طعام (سرم فیزیولوژی)، بزاق مصنوعی9 و محلول رینگر10 اجرا شد. نتایج نشان داد که پتانسیل خوردگی11 و شدت جریان خوردگی12 یک نوع آمالگام خاص بر حسب نوع محلول الکترولیت متغیر است اما ردیف و رده بندی پتانسیل و شدت جریان خوردگی آمالگام ها در سه نوع محلول تغییر نمی کند.

---

هدف از این پژوهش، تحقیق در زمینۀ جوانه زنی و رشد2 پوششهای الماسی و شبه الماسی4 بر روی زیرلایه های5 فولادی توسط تکنیک استفاده از مشعل6 (شعلۀ حاصل از احتراق استیلن و اکسیژن) است. برای این منظور، از فولادهای زنگ نزن7 آستنیتی8 (نوع316) و فریتی9 (نوع430) استفاده شد. همچنین تأثیر آماده سازی سطح زیرلایه نیز ارزیابی شد. کیفیت پوششهای تولید شده، توسط میکروسکوپهای نوری و الکترونی از نوع روبشی10، اشعۀ ایکس11، اسپکتروسکوپی رامان12 و میکروسکوپ نیروی اتمی13 مطالعه شد. نتایج حاصل نشان داد که بر روی زیرلایه فولاد زنگ نزن آستنیتی، پوشش تشکیل شده متشکل از دانه های منفرد و کاملاً متبلور14 الماس است. از سوی دیگر بر روی زیرلایه فولاد زنگ نزن فریتی مجموعه هایی از دانه های نیمه متبلور15 و غیر متبلور16 شبه الماسی تشکیل شد. همچنین مشاهده شد که پرداخت کردن سطوح زیرلایه ها با کاغذ سنبادۀ 1200 و یا اچ کردن شیمیایی، چگالی جوانه زنی را افزایش می دهد. به علاوه مشخص شد که چگالی جوانه زنی تابع دمای زیرلایه است.

---

از روش سنتز احتراقی برای تولید کامپوزیت ذره ای Fe-(Ti,W)C استفاده شده است. راکتور ساده ای طراحی و ساخته شد که امکان انجام آزمایشها را تحت خلاء و آتمسفر خاص و شرایط کنترل پذیر از نظر دما و احتراق اولیه فراهم می سازد. نمونه هایی از مخلوط پودرهای آهن، تیتانیم، تنگستن و کربن با نسبتهای متفاوت از W/Ti تهیه شد و توسط جرقۀ الکتریکی تحت W/Ti در مخلوط اولیه کامپوزیتهای متفاوتی شامل WC در زمینۀ Fe-Ti، WC+(Ti,W)C در زمینۀ Fe و (Ti,W)C درر زمینۀ Fe تولید شد. فاز WC دارای ساختمان بلوری با مورفولوژی زاویه دار است ولی فاز (Ti,W)C مانند کاربید تیتانیم دارای مورفولوژی مدور است.

---

در این مقاله اثرات دما، زمان پخت و همچنین زیرلایه های مختلف بر دوام پوششهای پلی اتیلن با چگالی بالا روی نمونه های فولاد کربنی ساده ارزیابی شده است. هدف از این تحقیق افزایش چسبندگی، بهبود انعطاف پذیری و ایجاد پوششی عاری از نقص است که مقاومت فولاد در برابر محیطهای خورنده را افزایش دهد. برای این منظور، پس از آماده سازی سطح و اعمال یک زیرلایه ( از نوع فسفات روی، پلی وینیل الکل، رزول، اسیداستئاریک و پلی یورتان)، با استفاده از روش الکترواستاتیک پاشش پودری، پوشش پلیمر به سطح نمونه ها اعمال شد. سپس پوشش به دست آمده با ضخامت یکنواخت 300 میکرون، تحت عملیات حرارتی موسوم به پخت اولیه و ثانویه قرار داده شد. آن گاه آزمایشهای چسبندگی، انعطاف پذیری و مقاومت در برابر محیطهای خورندۀ مختلف، براساس استاندارد ASTM انجام شد. همچنین نقایص سطحی پوششها و فصل مشترک پوشش/نمونه توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مطالعه شد. نتایج حاصل نشان داد که میزان تخلخل پوشش پیوستگی فصل مشترک پوشش/ فلز تابع رژیم پخت شامل دما، زمان و اتمسفر کوره و حتی نوع زیرلایه است. پوشش یکنواخت با بیشترین چسبندگی بر سطح نمونه ها در دما و زمان پخت ثانویه برابر با 230˚C و 42 min به دست آمد. مقایسۀ اثر زیرلایه های مختلف با توجه به میزان چسبندگی و انعطاف پذیری به ترتیب از کم به زیاد بدون زیرلایه، اسید استئاریک، رزول، پلی وینیل الکل و پلی یورتان را نشان داد. انجام آزمونهای مه آب نمک و غوطه وری نمونه های پوشش شده در محیطهای مختلف خورنده شامل کلریدفریک، اسید سولفوریک و آب مقطر به مدت 60 شبانه روز، هیچ گونه اثری از خوردگی نمونه های فلزی را نشان نداد

---

---

در این پژوهش دستیابی به تولید لایه‌های نازک سرامیکی با تکیه بر یک فناوری ساده موردنظر قرار گرفته و لایه‌نشانی SiO2 به کمک فرایند نوین Sol-Gel بر روی زیرلایه‌هایی از جنس شیشه سودا ـ لایم انجام شده است. برای این منظور پس از آماده‌سازی نمونه‌ها و تهیه محلول Sol ، عملیات لایه‌نشانی به روش غوطه‌وری در فواصل زمانی مختلف پس از ساخت محلول بر روی نمونه‌ها انجام شده و پس از خشک کردن، تحت عملیات پخت قرار گرفته‌اند. سپس اندازه‌گیری ضخامت پوشش بر روی نمونه‌ها با استفاده از دستگاه زبری‌سنج انجام شده است. همچنین به منظور تعیین مقاومت لایه‌های پوشش داده شده، تعدادی از نمونه‌ها در محیطهای شیمیائی و گرمایی قرار گرفته و دوام پوشش مورد ارزیابی واقع شده است. تصاویر SEM آنالیز EDAX و XRD نیز برای بررسیهای میکروسکوپی از روی بعضی از پوششها تهیه شده است. نتایج حاصله نشان می‌دهد دستیابی به لایه‌های نازک در مقیاس صدم میکرومتر به‌خوبی توسط فرایند مذکور امکانپذیر بوده و تغییرات ضخامت در سطح پوشش ناچیز و از کیفیت مطلوبی برخورداراست. همچنین آزمایشهای انجام شده برای تعیین میزان مقاومت پوشش نشان می‌دهد لایه‌های پوششی به روش Sol-Gel در برابر محیطهای مختلف پایدار و از دوام کافی برخوردار است.

---

در این پژوهش امکان تولید نیمه صنعتی مواد مرکب Al-TiB2 و Al-ZrB2 با استفاده از سرباره فعال بررسی شده است. به این منظور از آلومینیم خالص تجارتی ، مخلوط ترکیبات TiO2 ، ZrO2 ، KBF4 و Na3AlF6 و یک دستگاه کوره شعله‌ای حاوی بوته گرافیتی 200A استفاده شد. نتایج به‌دست آمده نشان داد، با انتخاب نسبت مناسبی از ترکیبات یاد شده و استفاده از مقادیر اضافی آنها نسبت به مقادیر استوکیومتری لازم، امکان ساخت مواد مرکب Al-TiB2 و Al-ZrB2 با کیفیت مناسب توسط کوره‌های ذوب معمولی نظیر کوره شعله‌ای، در مقیاس نیمه صنعتی وجود دارد

---

مورفولوژی و بافت پوشش رسوب الکتریکی ’روی‘ بر سطوح الکتروپولیش شده فولاد در دانسیته جریانهای کم مورد بررسی قرار گرفت. پوشش ’روی‘ متشکل از کریستالیتهای هگزاگونال است که بر روی همدیگر چیده شده و یک بسته را ایجاد کرده‌اند. این بسته‌ها در اندازه‌های مختلف و در جهات مختلف در کنار همدیگر پراکنده شده و پوشش نسبتاً همگونی را بر روی سطح فولاد ایجاد کرده‌اند. این پوشش فاقد بافت قوی است. با افزایش دانسیته جریان، مورفولوژی پوشش تغییرات عمده‌ای یافت به طوری که هر دانه دارای یک جهت گیری خاص شد. پوشش در این حالت دارای بافت قوی قاعده (0002) همراه با صفحات با زاویه کم (1013و 1014) است. پوشش حاصل بر روی سطوح فولاد پولیش مکانیکی شده شامل بسته‌های منفردی از کریستالیتهای ’روی‘ است که در جهات مختلف در کنار هم واقع شده‌اند. بافت مشاهده شده در این نوع پوشش شامل دانسیته بیشتری از صفحات با زاویه کم (1013و 1014) همراه با دانسیته کمتری از صفحات قاعده (0002) نسبت به سطوح الکتروپولیش است. علت این تغییرات مورفولوژی و بافت در پوششهای رسوب الکتریکی ’روی‘ با افزایش مقدار پلاریزاسیون کاتدی و آماده‌سازی سطح فولاد، وابسته به تأثیرات آنها بر جوانه زنی و رشد است

---

پودر پلی پروپیلن (EPD60R) با روش الکترواستاتیک پاششی در دمای اتاق به سطح فولاد نشانده شد. حرارت دهی پودر پوشش داده شده در یک آون خلأ در دماها و زمانهای مختلف برای کسب پوششی یکنواخت با ضخامت متوسط 470 میکرون انجام شد. در نهایت بر اساس نتایج حاصل، دمای 250 درجه سانتیگراد، زمان 45 دقیقه و فشار درون آون 200 میلی بار برای حرارت دهی به‌دست آمد. برای اصلاح ساختار شیمیایی این پلیمر، پودر حاوی نسبت وزنی مختلفی از مالئیک انیدرید به یک پراکسید (دی کیومیل پراکسید و یا ترشری بوتیل هیدروپراکسید) نیز بر سطح فولاد نشانده و پوشش یکنواختی حاصل شد. استحکام چسبندگی، مقاومت سایشی و انعطاف پذیری پوشش پلیمری با روش استاندارد ASTM برای نمونه‌ها اندازه گیری شد. با توجه به نتایج حاصل، نمونه پوشش پلیمری تهیه شده با 5 درصد وزنی مالئیک انیدرید و 1/0 درصد وزنی ترشری بوتیل هیدروپراکسید بالاترین خواص مکانیکی را نشان داد. استحکام چسبندگی و مقاومت سایشی برای بهترین نمونه پوشش پلیمری به ترتیب 3/14 کیلوگرم و 3/250 سانتیمتر در نیروی 6 کیلوگرمی بود. شواهد حاصل از ترموگرامهای DSC و IR هم پیوند شیمیایی مالئیک انیدرید به پلیمر را اثبات کرد. چنین پیوندی موجب افزایش خواص مکانیکی پوشش پلیمر بر سطح فولاد می‌شود.

---

پلی پروپیلن به دلیل ساختار شیمیایی آن، تمایل کمی به چسبندگی به فلز یا دیگر سطوح را دارد. بنابراین، به منظور استفاده از آن به عنوان یک پوشش سطحی، لازم است که بر روی ساختار آن اصلاح شیمیایی صورت گیرد. در این تحقیق، پیوند انیدرید مالئیک به کوپلیمر قطعه ای پروپیلن- اتیلن در حضور آغازگر دی کیومیل پراکسید و در یک دستگاه اکسترودر تک مارپیچه انجام گرفت. مشخصه های کوپلیمر اصلاح شده توسط طیف سنجی مادون قرمز (IR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمون چسبندگی مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین مقدار انیدرید مالئیک واکنش کرده به ازای pph1 5/1 از آن، برابر %2832/1 شد که با افزایش بیشتر تا pph2، اندکی کاهش نشان داد. آزمون چسبندگی، نیروی لازم برای جدا شدن پوشش از سطح فولاد را به ازای pph1 انیدرید مالئیک (میزان پیوند %5816/0) 25/17 کیلوگرم نیرو نشان داد.

---

---

در این تحقیق، یک مدل گرمایی- ساختاری سه بعدی برای شبیه‌سازی عددی فرایند سرد کردن پیوسته فولادها توسعه داده شد. مدل توسعه یافته، برای شبیه‌سازی فرایند سرد شدن قطعات چرخ‌دنده از جنس فولاد ساده کربنی 1045 و فولاد کم‌آلیاژ 4140 مورد استفاده قرار گرفت. ضرایب انتقال گرما حین کوئنچ در دو محیط آب و روغن توسط روشهای تجربی و حل معکوس به صورت تابعی از دمای سطح ارزیابی شد. خواص ترموفیزیکی فولاد به صورت تابعی از دما و نوع فازها در نظر گرفته شد و اثر گرمای آزاد شده حین دگرگونیهای فازی در مدل اعمال شد. برای اعتبارسنجی و بررسی کارایی مدل، آزمایشهای تجربی شامل ثبت تاریخچه دمایی و متالوگرافی و سختی‌سنجی نمونه‌ها انجام شد. مقایسه نتایج حاصل از شبیه‌سازی با نتایج آزمایشات تجربی، کارایی و دقت مدل را تأیید کرد. با استفاده از مدل حاضر، ریزساختار و سختی چرخ دنده‌های فولادی پس از فرایند سرد کردن پیوسته در شرایط مختلف پیش‌بینی شد.

---

در این تحقیق، تاثیر پتانسیل بر ترکیب شیمیایی و پروفیل غلظتی عناصر در لایه رویین تشکیل شده روی فولاد زنگ نزن 316 کم کربن در محلول 05/0 مولار اسید سولفوریک با استفاده از تحلیل طیف سنجی فوتوالکترون پرتو ایکس بررسی شد. برای تشکیل لایه رویین در بازه رویین شدن، چهار پتانسیل 2/0-، 2/0، 5/0 و VSCE 8/0 انتخاب و نمونه ها در پتانسیل های تشکیل مربوطه به مدت 60 دقیقه نگه داری شدند. نتایج آزمون های طیف سنجی فوتوالکترون پرتو ایکس نشان داد که غلظت اتمی آهن و کروم در ابتدا با افزایش پتانسیل تا VSCE 5/0 افزایش و پس از آن کاهش می یابد. این کاهش، نشان دهنده‌ی انحلال سطحی کاتیون های آهن و کروم از لایه رویین به درون محلول است. برای دو عنصر آلیاژی نیکل و مولیبدن تغییر آشکاری در غلظت اتمی با افزایش پتانسیل لایه مشاهده نمی شود. نتایج نشان داد که با افزایش پتانسیل و نزدیک شدن به منطقه رویین گذرا، اکسید شدن کاتیون کروم سه ظرفیتی به شش ظرفیتی در لایه رویین اتفاق می افتد.

---

در پژوهش حاضر، ترکیب شیمیایی، ضخامت و رفتار تریبوخوردگی لایه اکسیدی بر روی آلیاژ Ti-6Al-4V، ایجاد شده به روش آندایزینگ1 در محلول H2SO4/H3PO4 و ولتاژهای بالاتر از ولتاژ شکست دی‌الکتریک مورد بررسی قرار گرفت. اندازه‌گیری ضخامت لایه‌های اکسیدی نشان داد که ضخامت پوشش با افزایش ولتاژ آندایزینگ به صورت خطی افزایش می‌یابد. تحلیل طیف‌سنجی پراکنش انرژی (EDS2) از فیلم اکسیدی، حضور عناصر فسفر و گوگرد از الکترولیت را درون فیلم اکسیدی نشان داد. نتایج حاصل از آزمون‌های تریبوخوردگی3 مشخص کرد که فرایندآندایزینگ، باعث بهبود رفتار تریبو خوردگی نمونه‌ها می‌شود. به علاوه لایه‌های اکسیدی ایجاد شده در ولتاژهای بالاتر، رفتار تریبوخوردگی بهتری از خود نشان دادند. بررسی سطح سایش توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی4 و تحلیل EDS نشان داد که لایه اکسیدی در نمونه‌های آندایزشده در ولتاژهای کم‌تر به طور کامل برداشته شده‌اند؛ اما در نمونه‌های آندایزشده در ولتاژهای بیش‌تر، تخریب لایه به صورت جزئی در سطح سایش رخ داده است. حجم ساییده شده نمونه‌ها پس از آزمون تریبوخوردگی نیز مقدار کم‌تری را برای نمونه‌های آندایز شده در ولتاژهای بالاتر نشان داد.

---

در پژوهش کنونی، نانو اکسید دوتایی منگنز - نیکل به روش پتانسیودینامیک در دمای اتاق بر روی فولاد زنگ نزن رسوب داده شد و اثر فرایند آنیل (در دمای 200 درجه سانتی­گراد، به مدت 6 ساعت) بر ریز ساختار و عمل­کرد الکتروشیمیایی شبه خازن تولیدی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان از اثر قابل توجه فرایند آنیل در افزایش ظرفیت خازنی و هم چنین کاهش مقاومت انتقال بار الکترود داشت. تصاویر FESEM، وجود نانو ورقه­های پیوسته و تصادفی را در میکروساختار فیلم اکسیدی نشان داد. به علاوه، در فیلم اکسیدی لایه‌نشانی شده با میزان حدود 10 درصد اتمی نیکل در ترکیب آن، پس از فرایند آنیل، ساختار بلوری جزیی شامل فاز birnessite شش وجهی نامنظم شکل گرفت. براساس منحنی­های شارژ - دشارژ در جریان ثابت، بالاترین ظرفیت خازنی ( F g^-1384) و انرژی ویژه (53 وات ساعت بر کیلوگرم) در جریان ویژه دشارژ 1/0 آمپر بر گرم برای الکترود اکسیدی آنیل شده به دست آمد. در نهایت، نتایج آزمون عمر سیکلی در جریان ویژه 10 آمپر بر گرم، حاکی از پایداری سیکلی عالی و افزایش حدود 23 درصدی ظرفیت خازنی ویژه شبه خازن تولیدی پس از اعمال 5000 سیکل شارژ - دشارژ در الکترولیت یک مولار سولفات سدیم بود.