جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای آلیاژهای منیزیم
مشخصه‌یابی ترکیب پودری نانوکریستال Mg-۶Al-۱Zn-۱Si در حین آلیاژسازی مکانیکی و پس از عملیات آنیل
محمد رجبی، روح الامین صدیقی ، سید محمود ربیعی،
دوره ۳۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۴ )
چکیده
در این پژوهش، اثر آلیاژسازی مکانیکی بر ریزساختار و اجزای فازی سیستم Mg-۶Al-۱Zn-۱Si بررسی شد. برای مطالعه رفتار گرمایی، آنیل هم دما در سه دمای ۳۵۰، ۴۰۰ و °C۴۵۰ برای یک ساعت انجام شد. نتایج نشان داد که اندازه دانه ابتدا با افزایش زمان آسیاب تا ۳۵ ساعت کاهش و سپس اندکی افزایش می‌یابد. در مقابل، کرنش شبکه با افزایش زمان آسیاب تا ۳۵ ساعت به‌طور محسوسی افزایش و سپس کاهش می‌یابد. فاز ثانویه بین فلزی Mg۲Si در حین آنیل ایجاد می‌شود و مقدار آن با افزایش دمای آنیل افزایش می‌یابد. فرایند آلیاژسازی مکانیکی دمای تشکیل فاز بین فلزی Mg۲Si را کاهش داد.
سینتیک رشد دانه در آلیاژهای منیزیم حاوی آلومینیوم و عنصر نادر خاکی گادولینیم
بیتا پوربهاری، حامد میرزاده، مسعود امامی،
دوره ۳۷، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
تحولات ریزساختاری در حین عملیات آنیل دمای بالا برای آلیاژهای منیزیم حاوی آلومینیوم و گادولینیمپس از فرایند اکستروژن مورد ارزیابی قرار گرفت و با آلیاژ ۶۱AZ مقایسه شد. با قرارگیری آلیاژها در دمای بالا مشخص شد که حضور فاز Gdز۳(Mg,Al)  که پس از اکستروژن به‌شکل ذرات ریز و پراکنده در ریزساختار قرار می‌گیرد اثر مثبتی بر جلوگیری از رشد دانه‌ها دارد. همچنین مشخص شد که ذرات Gd۲ Al نمی‌توانند به شکل مؤثری جلوی رشد دانه را بگیرند. از طرف دیگر، رشد دانه در آلیاژ ۶۱AZ به‌عنوان یک مشکل جدی مطرح شد که می‌تواند به‌دلیل حل شدن ذرات بین فلزی ۱۲Al ۱۷Mg در دماهای بالاتر از ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد باشد. در آلیاژهای منیزیم حاوی آلومینیوم و گادولینیم، بهبود پایداری آلیاژ در دمای بالا دیده شد که به افزایش دمای ذوب نسبت داده شد. درنهایت، رشد دانه غیریکنواخت در حضور ذرات Al۲Gd مشاهده شد که به اثر پین‌کنندگی غیریکنواخت مرزدانه‌ها توسط این ترکیب بین فلزی مرتبط شد.

تأثیر عنصر مس بر نرخ تخریب و خواص بیولوژیکی آلیاژ منیزیم- آلومینیوم- مس ساخته شده به‌روش پلاسمای جرقه ای
نرگس صفری، محمدرضا طرقی نژاد، مهشید خرازیها، وحیده سعیدی،
دوره ۳۸، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، ساخت آلیاژهای Mg-Al-Cu حاوی مقادیر مختلف مس (۰، ۲۵/۰، ۵/۰ و ۱ درصد وزنی) به‌کمک روش تف­جوشی جرقه ­ای و ارزیابی نرخ تخریب و خواص بیولوژیکی آنها است. نتایج نشان داد که با افزودن ۲۵/۰ درصد مس نرخ تخریب از ۰۳۹/۰ سانتی‌متر بر ساعت در منیزیم خالص به ۰۰۵۸/۰ سانتی­متر بر ساعت کاهش یافت. به‌علاوه درصد زیست‌پذیری سلول‌های MG۶۳ در تماس با آلیاژ Mg-۱Al-۰,۲۵Cu به‌طور قابل توجهی بالاتر (۲۵/۱ برابر) از آن در تماس با منیزیم خالص بود که به‌دلیل نرخ مناسب رهایش یون عناصر بود. همچنین، آلیاژ Mg-۱Al-۰,۲۵Cu مس رفتار ضدباکتریایی قابل توجهی از خود نشان داد. بنابراین آلیاژ Mg-۱Al-۰,۲۵Cu با نرخ تخریب مناسب، زیست­ سازگاری مطلوب و خواص ضدباکتریایی می ­تواند به عنوان کاشتنی­ ارتوپدی زیست‌تخریب ­پذیر معرفی شود.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشریه علمی پژوهشی مواد پیشرفته در مهندسی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Advanced Materials in Engineering (Esteghlal)

Designed & Developed by : Yektaweb