3 نتیجه برای دیاکسید تیتانیم
شروین دانشور اصل، سید خطیب الاسلام صدرنژاد،
دوره 36، شماره 3 - ( 8-1396 )
چکیده
پوشش‌های نازک نانوکامپوزیتی TiO2/MWCNT حاوی درصدهای گوناگون از نانولوله‌های کربنی چنددیواره روی زیرلایه اکسید قلع دوپ شده با فلوئور به روش سل- ژل غوطه‌وری ایجاد شدند. نتایج آزمون پراش‌سنجی پرتو ایکس حاکی از آن بودند که ساختار بلوری TiO2 در پوشش‌ها آناتاز است. ضمن اینکه مشخص شد افزایش مقدار CNT در پوشش باعث کاهش اندازه بلورک‌های TiO2 می‌شود اما تأثیری بر ساختار کریستالی و فاز بلوری آن ندارد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی نشان دادند که CNTs به‌طور یکنواخت در بین نانوذرات تقریباً کروی TiO2 که اندازه‌ای در حدود 45 نانومتر دارند، پراکنده شده‌اند و تماس مطلوبی بین آنها وجود دارد. همچنین، این تصاویر مشخص کردند که با افزایش مقدار CNT میزان حضور ترک روی سطح پوشش زیاد می‌شود. نتایج آزمون طیف‌سنجی مرئی- فرابنفش بیانگر آن بودند که میزان جذب در محدوده نور مرئی با افزایش مقدار CNT در پوشش زیاد شده است و تغییر قابل ملاحظه‌ای در لبه جذب پوشش‌های کامپوزیتی در مقایسه با پوشش TiO2 خالص وجود ندارد. از طیف‌های فتولومینسانس مشخص شد که حضور CNT در پوشش TiO2 نرخ ترکیب مجدد جفت الکترون و الکترون- حفره‌ها را کم کرده است.
شروین دانشور اصل، خطیب الاسلام صدرنژاد،
دوره 37، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
پوشش نانومیله‌های روتایل به‌روش هیدروترمال سنتز و سپس نانوبرگ‌های آناتاز روی آنها به‌شیوه محلولی رشد داده شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی لایه نازک متشکل از نانومیله‌ها نشان دادند که این لایه یکنواخت و عاری از ترک بوده و نانومیله‌ها دارای قطر متوسط 90 نانومتر و ارتفاع 2 میکرومتر هستند و به‌واسطه پیش جوانه‌گذاری دیاکسید تیتانیم روی زیرلایه که زبری سطحی آن را کم کرده است، دارای چگالی مطلوب و جهت‌گیری عمودی نسبت به زیرلایه هستند. تصویر لایه نازک نهایی نشان داد که نانوبرگ‌ها به‌صورت یکنواخت روی نانومیله‌ها رشد کرده‌اند و مساحت سطح ویژه و زبری آنها را به‌طور قابل ملاحظه‌ای افزایش داده‌اند. آنالیز عنصری، امکان دوپ شدن یون‌های کلر و فلوئور در لایه نازک دیاکسید تیتانیم را نشان داد. طیف‌های رامان و پراش پرتوی ایکس لایه‌های نازک، ساختار دوفازی پوشش را تأیید کردند. آزمون پراش‌سنجی پرتوی ایکس، رشد بلوری ناهمسانگرد نانومیله‌ها (عمود بر سطح زیرلایه) را نیز تأیید کرد. طیف‌سنجی‌های بازتاب و عبور پخشی نور نشان دادند که مقدار انرژی فاصله نواری برای لایه‌های نازک متشکل از نانومیله‌ها و نانومیله‌های نانوبرگ‌دار شده دیاکسید تیتانیم به‌ترتیب 78/2 و 82/2 الکترون‌ولت است و میزان به دام‌اندازی نور در پوشش نهایی بیشتر است. نانوساختار سنتز شده به‌دلایل دارا بودن مشخصه‌های برجسته‌ای از جمله جدایش و انتقال بهبود یافته حامل‌های بار (به‌علت وجود ساختار دوفازی)، مساحت سطح ویژه و میزان به دام‌اندازی نور زیاد (به‌علت وجود نانوبرگ‌ها) و انرژی فاصله نواری کم (به‌علت دوپ شدن یون‌های غیر فلزی در ساختار) یک ماده مناسب برای جایگزینی با نانومیله‌های دیاکسید تیتانیم متداول مورد استفاده در کاربردهای فتوالکتروشیمیایی است.
حسام فلاح آرانی، سعید باغشاهی، آرمان صدقی، فاطمه شهباز طهرانی،
دوره 40، شماره 2 - ( 6-1400 )
چکیده
در این مقاله تأثیر نانوذرات دیاکسید تیتانیوم بر ساختار و خواص مغناطیسی ابررسانای Bi1.6Pb0.4Sr2Ca2Cu3O10+θم(Bi-2223) از سیستم سرامیکی پایه بیسموت بیسکو (BSCCO) بررسی شده است. برای این منظور ترکیب ابررسانای Bi-2223 به‌روش سل- ژل تهیه شده و در ادامه، فرایند اصلاح سطح نانوذرات دیاکسید تیتانیم، توسط واکنش شیمیایی با تولوئن دی ایزوسیانات (TDI) صورت گرفت. با هدف مشخصه‌یابی ترکیبات سنتز شده و بررسی اثر نانوذرات دیاکسید تیتانیوم بر خواص ساختاری و ابررسانایی نمونه‌ها، اندازه‌گیری‌های پراش پرتوی ایکس، تصویربرداری میکروسکوپی گسیل میدانی، پذیررفتاری مغناطیسی و منحنی هیسترزیس انجام گرفت. بر اساس تحلیل الگوی پراش پرتوی ایکس نمونه‌ها با استفاده از نرم‌افزار MAUD، افزودن مقادیر کم نانوذرات دیاکسید تیتانیم بر شکلگیری فاز مطلوب Bi-2223 تأثیر محسوسی نداشته و افزودن مقادیر بالاتر نانوذرات (0/8 درصد وزنی) درصد شکلگیری این فاز را کاهش می‌دهد. بر اساس اندازه‌گیری‌های مغناطیسی، دمای گذار ابررسانایی با افزایش درصد نانوذرات کاهش می‌یابد و افزودن نانوذرات بر پهنای حلقه هیسترزیس تأثیر گذاشته و ترکیب با 0/2 درصد وزنی، بیشترین مقدار مغناطش‌‌پذیری، پهنای حلقه هیسترزیس و چگالی جریان بحرانی را داراست.
