2 نتیجه برای زیست سازگاری
مردعلی یوسف پور، امیر زارعی دوست، امیر امان زاده،
دوره 30، شماره 1 - ( 4-1390 )
چکیده
چکیده - همبندی با استخوان کاشتنیهای دندانی به برهمکنشهای بین سلولهای استخوانساز و سطح تیتانیم مربوط میشود. اصلاح شیمیایی سطح میتواند در مورد کاشتنیهای تیتانیم به منظور بهبود تماس کاشتنی- استخوان، تکثیر سلول استخوان بر روی سطح تیتانیم و چسبندگی بالاتر استخوان به سطح کاشتنی تیتانیم اعمال شود. لذا، در این پژوهش توپوگرافی، شیمی و زیست سازگاری سطح تیتانیم پرداخت شده و اصلاح شیمیایی شده با محلول اسیدی متشکل از اسیدکلریدریک، اسید فلوئوریدریک و اسید فسفریک تحت شرایط تغییر غلظت مطالعه شد. به-علاوه، سلول استخوان ساز MG-63 بر روی سطح تیتانیم پرداخت شده و اصلاح شیمیایی شده کشت داده شد. همچنین به منظور بررسی کیفیت سطح تیتانیم، تحلیلهای SEM، AFM و EDS به عمل آمد. نتایج حاصل نشان داد که سطح تیتانیم اصلاح شده با محلول اسیدی متشکل از اسیدهای ذکر شده دارای زبری سطح بالاتر، چسبندگی و تکثیر سلولی بهتری نسبت به نمونه کنترل است.
بهروز کرمی، محمد ایمانی، اسکندر سیفعلیان، محمد علی شکرگزار، شاهین بنکدار، علیرضا خاوندی،
دوره 32، شماره 1 - ( 4-1392 )
چکیده
در تحقیق حاضر غشاهای پلیمری ساخته شده از نانوکامپوزیت پلی هدرال الیگومریک سیلسسکویی اکسان( POSS) و پلی کربنات یورتان (PCU) به منظور بررسی کاربرد احتمالی به عنوان جایگزین موقت پوست با استفاده از رده سلولی 929 L مورد بررسی های زیست سازگاری شامل آزمون سمیت سلولی، آزمون تکثیر سلولی و مشاهدات میکروسکوپ الکترونی(SEM) قرار گرفتند.
منحنی FTIR فیلم پلیمری کلیه قله های مورد انتظار در نانوکامپوزیت یاد شده را نشان داد. در آزمونMTT درصد بقای سلولهای 929 L در مواجه با عصاره های حاصل از فیلم پلیمری پس از 7،3 و 14 روز عصاره گیری بررسی و مشخص شد که عصاره ها فاقد هر گونه سمیت سلولی اند، ضمن اینکه حضور نانوذراتPOSS در عصاره باعث افزایش میزان بقای سلولی می شود.در آزمون تکثیر سلولی، سلولها در دوره های 3 ،7 و 14 روزه بر سطح نانوکامپوزیت کشت داده شدند. مشاهده شد که سلولهای L929 به خوبی قادر به رشد و تکثیر بر سطح غشا بوده، به طوری که تعداد سلول های شمارش شده بر آن در روزهای 7 و 14 نزدیک به نمونه کنترل ثبت شد. مشاهداتSEM
نشان داد که سلول ها پس از گذشت 3 روز چسبندگی خوبی با سطح پلیمر پیدا کردند. همچنین مشاهده شد که دانسیته سلولی پس از 7 روز به شدت افزایش یافت به گونه ای که منجر به تشکیل یک لایه سلولی بر سطح پلیمر شد.