در سلول‌های خورشیدی رنگدانهای، به‌طور متداول، لایه‌ای متشکل از ذرات 300 نانومتری به‌عنوان لایه بازتاب کننده و پسپراکننده نور به‌کار گرفته میشود تا میزان جمع‌آوری نور در این نوع سلول افزایش یابد. در این مطالعه، از دو نوع الکترولیت مبتنی بر ید و کبالت که شفافیت‌های مختلفی دارند استفاده شد تا اثر شفافیت الکترولیت بر میزان نور پسپراکنده شده از لایه پسپراکننده و اثر آن بر عمل‌کردِ سلولِ خورشیدی رنگدانهای بررسی شود. بهدلیل جذب نور در الکترولیت، مقدار جریانِ الکتریکی تلف شده برای الکترولیت مبتنی بر کبالت و ید به‌ترتیب برابر با mA/cm2 9/2 و mA/cm2 2/4 است. بنابراین از نظر ویژگیهای نوری، استفاده از الکترولیت مبتنی بر کبالت به دلیلِ جریانِ تلف شده کمتر توصیه میشود. از طرفی در بازه 500-600 نانومتر در حالیکه الکترولیت کبالتی عبور 100% دارد، مقدارِ اندکی جذب برای الکترولیت یدی مشاهده میشود. برخلاف سلول خورشیدی حاوی الکترولیت ید، بازده کوانتومی خارجی سلول حاوی الکترولیت کبالت برای طولموجهای کمتر از 350 نانومتر، با استفاده از لایه پسپراکننده افزایش می‌یابد که ناشی از عبوری است که الکترولیت کبالتی در این ناحیه دارد. محاسبات نوری نشان می‌دهد که در بازه 400-500 نانومتر که رنگدانه جذبِ قابلملاحظهای دارد، حدودِ 40% و 30% نور به‌ترتیب در الکترولیت یدی و کبالتی جذب و تلف میشود.
