6 نتیجه برای مسیر
سعیده کتابی،
دوره 20، شماره 1 - ( 4-1380 )
چکیده
در این مقاله مسئله یافتن یک شبکه ارتباطی1 با حداقل هزینه در نظر گرفته میشود که در آن اولاً شبکه چندکالایی2 و بدون جهت3 و ثانیاً هزینه کمانها توابعی خطی قطعه‌بندی شده و مقعر4 از جریانها هستند. چند روش برای حل مسئله بررسی می‌شوند: روش جستجوی تصادفی ترمودینامیکی، یک رو ش ابداعی بر پایه روش ارائه شده توسط مینوکس و یک روش ساده سازی لاگرانژی برای به دست آوردن حد پایینی همچنین نتایج محاسباتی سه روش بالا ارائه می‌شوند.
شادرخ سماوی، ولی اله طحانی وپژمان خدیوی،
دوره 20، شماره 2 - ( 1-1380 )
چکیده
مسیریابی ، یکی از اساسی‌‌ترین قسمتهای یک سیستم چندپردازنده مبتنی بر مبادله پیام است و تاثیر زیادی بر بازدهی سیستم دارد . الگوریتمهای مسیریابی عصبی موجود که اساسا برای شبکه‌‌های رایانه‌ای تدوین شده‌‌اند ، تعداد نرونهای زیادی را استفاده می‌‌کنند . این در حالی است که با توجه به توپولوژیهای خاصی که در سیستمهای چند رایانه استفاده میشود ، می‌‌توان تعداد نرونهای شبکه عصبی را کاهش داد . در این مقاله ، یک شبکه عصبی برگشتی جدید که از تعداد کمی نرون استفاده می‌‌کند معرفی شده و سپس کارایی این شبکه عصبی پیشنهادی برای مسیریابی در یک شبکه اتصالات توری مورد بررسی قرار می‌‌گیرد.
واژگان کلیدی : مسیریابی ، سیستمهای چند رایانه، شبکه عصبی برگشتی ، شبکه توری
کورش عشقی و مرتضی کاظمی،
دوره 23، شماره 1 - ( 4-1383 )
چکیده
در این مقاله الگوریتمی ابتکاری برای مسئله طراحی مسیر حرکت باربران خودکار در سیستم تک حلقه معرفی میشود. در این مسئله هدف تعیین کوتاهترین حلقه برای یک باربر خودکار در چیدمان کارخانه به نحوی است که با هر دپارتمان لااقل یک ضلع مشترک داشته باشد. برای این منظور در ابتدا با استفاده از خواص مسئله آن را به مسئله‌ای معادل در نظریه گراف تبدیل کرده و سپس با به‌کارگیری الگوریتم فرا ابتکاری مورچه‌ای مسئله را حل خواهیم کرد. نتایج آزمایشات کارایی مطلوب الگوریتم پیشنهادی را در مقایسه با سایر روشها در حل مسائل مسیریابی سیستم تک حلقه نشان می‌دهد.
سعید منجم،
دوره 24، شماره 1 - ( 4-1384 )
چکیده
در روسازی مسیر راه آهن، هنگام ریل‌گذاری بین ریلها فاصله ای (درز ریل) در نظر گرفته میشود تا در اثر افزایش دمای هوا امکان انبساط وجود داشته باشد.
برای اینکه ریل نقش سرتاسری داشته باشد در محل درز ریل از درزبند استفاده میشود که جان دو ریل را اتصال طولی می‌دهد. درزهای دو ریل معمولا روبروی یکدیگر قرار دارند که در این حالت آنها را درزهای گونیا می‌نامند. در سطح جهانی اغلب ریلها در طولهای گوناگون و استاندارد تولید می‌شوند. هنگام ساخت مسیری، یک طول برای ریلها انتخاب میشود. روسازی راه آهن دارای دو ریل موازی است که معمولا تکه ریلها همواره برابر هم بوده و روبروی یکدیگر گذاشته میشود. در مسیر مستقیم اجرای درزهای گونیا (دو درز روبروی یکدیگر) آسان است. در قوسها به‌علت اینکه طول ریل درونی قوس کوتاهتر از ریل بیرونی است، درز گونیا را نمی‌توان با طول ریلهای برابر اجرا کرد.
روش متداول در راه آهنهای جهان استفاده از چندین ریل کوتاه در قوسها است تا بتوانند درز گونیا هم در مسیر مستقیم و هم در قوس داشته باشند. در بیشتر کارخانه‌های تولید ریل، در کنار طولهای ریل عادی (استاندارد) یک تعداد ریلهای کوتاهتر (چند سانتی متر کوتاهتر از طول ریل عادی) برای گونیا کردن درزها در قوس نیز تولید می‌شوند. در این مقاله روشی پیشنهاد شده است که فقط با به‌کارگیری یک اندازه طول ریل کوتاه (به‌جای چندین طول ریل کوتاه که در اروپا و امریکا متداول است)، بتوان در قوسها نیز درزهای گونیا ایجاد کرد. این روش می‌تواند برای کشورمان که همه انواع ریل کوتاه را ندارد، مفید باشد .
محمدرضا شیدائی و کریم عابدی، ،
دوره 26، شماره 1 - ( 4-1386 )
چکیده
با توجه به اهمیت مسئله خرابی پیشرونده در سازه های شبکه دولایه فضاکار، ضروری است در هنگام طراحی این نوع سازه ها تدابیر خاصی برای پیشگیری از خطر وقوع خرابی پیشرونده اتخاذ شود. یکی از روشهای بسیار مناسب و مقبول برای طراحی مقاوم در برابر خرابی پیشرونده، استفاده از روش مسیر جایگزین است. در این روش اجازه وقوع خرابی موضعی در سازه داده می شود ولی در عین حال مسیرهای جایگزین انتقال بار طوری فراهم می شوند که خرابی موضعی اولیه جذب شده و از انتشار آن در سازه و به تبع آن خرابی کلی سازه جلوگیری شود. ناگهانی بودن خرابی موضعی اولیه، خود می تواند منجر به اثرات دینامیکی شدیدی شود که در ارزیابی واکنش خرابی سازه باید مدنظر قرار گیرند. در این مقاله برای اعمال اثرات دینامیکی ناشی از خرابی موضعی اولیه، روش خاصی تحت عنوان روش مسیر جایگزین غیرخطی دینامیکی بسط داده شده است. روش مزبور با در نظر گرفتن ماهیت دینامیکی پدیده می تواند رفتار خرابی سازه و نیز خطر وقوع خرابی پیشرونده در سازه را به نحو واقع بینانه تری ارزیابی کند.
علی حسینی، مهدی کشمیری و محمد جعفر صدیق، ،
دوره 26، شماره 1 - ( 4-1386 )
چکیده
در این تحقیق طراحی مسیر در فضای مفاصل رباتهای همکار با نامعینی سینماتیکی، به کمک نظریه کنترل بهینه بررسی شده است. در این روش با در نظر گرفتن یک تابع هدف و مینیمم سازی آن در کل مسیر، پاسخ بهینه مسیر هریک از مفاصل محاسبه می شود. با استفاده از اصل مینیمم سازی پونتریگن1 و تعیین نوع شرایط اولیه حاکم بر سیستم دینامیکی، مسئله شرط اولیه به مسئله شرط مرزی دوطرفه تبدیل می شود و معادلات سینماتیک مستقیم به عنوان قیود مسئله در نظر گرفته می شوند. با حل مسئله شرط مرزی دوطرفه، جواب بهینه استخراج خواهد شد. روش ارائه شده برای طراحی مسیر دو ربات همکار صفحه ای با سه درجه آزادی به کار گرفته شده است.
