۵ نتیجه برای نانولوله کربنی
سارا نیکبخت کتولی، علی دوست محمدی، فریبا اسماعیلی،
دوره ۳۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف از این پژوهش ساخت نانوالیاف الکتروریسی شده کیتوسان (CS)/پلی وینیل الکل (PVA) حاوی نانولوله کربنی (CNT) و نانوذرات شیشه زیست فعال (BG) (در مقادیر ۵ و ۱۰ درصد وزنی) برای کاربردهای مهندسی بافت عصب بود. شکل، ساختار و خواص مکانیکی نانوالیاف کامپوزیتی ریسیده شده، به‌ترتیب با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمونهای سنجش خواص مکانیکی مشخص شد. در آزمون کشت سلولی برونتنی، سلول‌های بنیادی کارسینومای جنینی (رده P۱۹) بر روی داربست الکتروریسی شده کشت داده شد. نتایج نشان داد که وجود نانولوله کربنی و نانو ذرات شیشه زیست فعال بر شکل نانوالیاف کیتوسان/پلی وینیل الکل تأثیر چندانی نمی‌گذارد. بیشترین استحکام کششی (۹/۷ مگاپاسکال) در نمونه کامپوزیتی با ۵ درصد وزنی نانوذرات شیشه زیست فعال، مشاهده شد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که نانولولههای کربنی و نانوذرات شیشه زیست فعال ترکیبشده در داربست‌های نانوالیاف کیتوسان/پلی وینیل الکل با قطر نانومتری و تخلخل بالا می‌تواند ضمن تأمین خواص مکانیکی مناسب، بستر مناسب برای رشد سلولی را نیز فراهم کند و به‌طور بالقوه گزینه‌ای بسیار مناسب برای استفاده در مهندسی بافت عصب باشد.
داود یزدانی، سیدیوسف احمدی بروغنی،
دوره ۳۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
در این پژوهش، یک مدل سهبعدی اجزاء محدود برای نانولولههای کربنی تکدیواره آرمچیر، زیگزاگ و کایرال پیشنهاد شده است. برای ایجاد مدل اجزاء محدود، گرهها در محل اتمها جایگزین شده، پیوندها به‌عنوان جزء تیر الاستیک سهبعدی مدل‌سازی شده است. با استفاده از این مدل تأثیر کایرالیتی و عیب استون- ولز بر استحکام نهایی (تنش نهایی و کرنش نهایی) نانولوله کربنی تکدیواره بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که این عیب استحکام نهایی نانولوله آرمچیر را بهشدت کاهش میدهد، اما تأثیر بسیار کمی بر استحکام نهایی نانولوله زیگزاگ می‌گذارد. بر اساس نتایج، مسیر رشد ترک در نانولولههای زیگزاگ و آرمچیر به‌ترتیب دارای زاویه ۹۰ و ۴۵ درجه نسبت به محور طولی نانولوله است.
عبداله مصلح، حمیدرضا شاهوردی، رضا پورصالحی،
دوره ۳۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
در این پژوهش از روش انفجار الکتریکی سیم برای تولید نانوکامپوزیت آلومینیوم-CNT در محیط استون استفاده شد. به‌منظور سنتز نانوکامپوزیت آلومینیوم-CNT، ابتدا نانولولههای کربنی توسط دستگاه فراآوا در استون پخش شدند. سپس سیم آلومینیومی در این محیط منفجر شد. نمونههای سنتز شده به‌منظورمشخصهیابی تحت آزمونهای طیف سنجی FTIR وTEM قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانوذرات سنتز شده کروی شکل و دارای میانگین اندازه ذرات ۴ نانومتر هستند. همچنین نانوذرات تولید شده در استون پایدار ماندند. نتایج نشان داد که برهم‌کنش خوبی بین نانوذرات آلومینیوم و نانولولههای کربنی در محیط استون وجود دارد. در نهایت میتوان نتیجه گرفت که استون، محیطی مناسب برای سنتز نانوکامپوزیت آلومینیوم-CNT است چون در این محیط کامپوزیتی یکپارچه با توزیع مناسب نانوذرات به‌دست میآید.
شروین دانشور اصل، سید خطیب الاسلام صدرنژاد،
دوره ۳۶، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
پوشش‌های نازک نانوکامپوزیتی TiO۲/MWCNT حاوی درصدهای گوناگون از نانولولههای کربنی چنددیواره روی زیرلایه اکسید قلع دوپ شده با فلوئور به روش سل- ژل غوطه‌وری ایجاد شدند. نتایج آزمون پراش‌سنجی پرتو ایکس حاکی از آن بودند که ساختار بلوری TiO۲ در پوشش‌ها آناتاز است. ضمن اینکه مشخص شد افزایش مقدار CNT در پوشش باعث کاهش اندازه بلورک‌های TiO۲ می‌شود اما تأثیری بر ساختار کریستالی و فاز بلوری آن ندارد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی گسیل میدانی نشان دادند که CNTs به‌طور یکنواخت در بین نانوذرات تقریباً کروی TiO۲ که اندازه‌ای در حدود ۴۵ نانومتر دارند، پراکنده شده‌اند و تماس مطلوبی بین آنها وجود دارد. همچنین، این تصاویر مشخص کردند که با افزایش مقدار CNT میزان حضور ترک روی سطح پوشش زیاد می‌شود. نتایج آزمون طیف‌سنجی مرئی- فرابنفش بیانگر آن بودند که میزان جذب در محدوده نور مرئی با افزایش مقدار CNT در پوشش زیاد شده است و تغییر قابل ملاحظه‌ای در لبه جذب پوشش‌های کامپوزیتی در مقایسه با پوشش TiO۲ خالص وجود ندارد. از طیف‌های فتولومینسانس مشخص شد که حضور CNT در پوشش TiO۲ نرخ ترکیب مجدد جفت الکترون و الکترون- حفره‌ها را کم کرده است.
فرزانه دلشاد، مرتضی مغربی، مجید بنی آدم،
دوره ۴۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
نانولولههای کربنی دارای ناخالصی‌هایی بوده و یکی از روش‌های خالص‌سازی آنها، آمورف‌زدایی است. در این پژوهش برای اولین بار از محلول پیرانا با نسبت ۱:۳ (۳۰ میلی‌لیتر سولفوریک اسید + ۱۰ میلی‌لیتر هیدروژن پراکسید) با زمان فرآوری ۳۰ دقیقه و مایکروویو به‌منظور آمورف‌زدایی از آرایه نانولوله کربنی آمورف‌دار استفاده شد. از امواج فراصوت به‌منظور پراکندگی نانولولههای کربنی اولیه و آمورف‌زدایی شده در آب و از سانتریفیوژ برای جداسازی ذرات درشت استفاده شد. برای بررسی آمورف‌زدایی، روش‌های جدیدی مانند درصد پراکنش یافته و درصد سرباره بررسی شد. مشخص شد با افزایش زمان فراصوت از صفر تا ۵۰ دقیقه، درصد پراکنش یافته آرایه فرآوری شده بیشتر (حدود ۴۷ درصد) و درصد سرباره آرایه خالص کمتر (حدود ۲۰ درصد) می‌شود. این نتایج به کاهش آمورف مربوط می‌شود. با انجام آزمون توزین حرارتی، مشخص شد که نتایج حاصل از آزمون با نتایج حاصل از روش‌های تعیین درصد پراکنش یافته و سرباره توافق دارند.
