4 نتیجه برای ضربه
میلاد طغرائی سمیرمی، مسعود مصلایی پور یزدی، مهدی کلانتر، امیر سیف الدینی،
دوره 5، شماره 1 - ( 6-1398 )
چکیده
در پژوهش حاضر، تاثیر عنصر آلیاژی نیکل بر خصوصیات فلزجوش راسب شده از الکترود E7018-G مورد ارزیابی و پژوهش واقع شد. بدین منظور الکترودهایی حاوی مقادیر مختلف نیکل (0-1.7wt.%) طراحی و ساخته و توسط فرآیند جوشکاری قوس دستی (SMAW) جوشکاری شدند. مطالعات ساختاری حاکی از تاثیر دوگانه نیکل بر ریزساختار فلزجوش حاصله بود. توضیح آنکه با افزایش نیکل تا 1.2wt.% جز فریت سوزنی در ریزساختار فلزجوش افزایش و دانه¬بندی منطقه مجددا گرم شده از فلزجوش ظریفتر گردید. اما مقادیر زیاد نیکل (>1.2wt.%) موجب افزایش اجزائی از قبیل فریت ویدمن-اشتاتن در ساختار فلزجوش می¬شد. برای ارزیابی تاثیر نیکل بر خصوصیات مکانیکی فلزجوش از پارامتر حاصلضرب استحکام کششی در انرژی ضربه (UTS×CVN) استفاده شد. بررسی¬های خواص مکانیکی نشان داد که بیشترین مقدار پارامتر مذکور در فلزجوش حاوی 1.2wt.% نیکل حاصل می¬شود. افزایش سختی فلزجوش با افزایش مقدار نیکل، مرتبط با تشکیل ریز اجزائی در ریزساختار فلزجوش و افزایش آنها با زیاد شدن مقدار نیکل بود.
مصطفی افضلی، رضا دهملایی، اسماعیل حجاری،
دوره 5، شماره 1 - ( 6-1398 )
چکیده
در این پژوهش تاثیر اعمال لرزش الکترومغناطیس بر ریزساختار و مقاومت به ضربه فلز جوش فولاد API X70 بررسی گردید. جوشکاری با روش GTAW و با دو فلز پرکننده ER80S-G و ER309L و اعمال هم¬زمان لرزش الکترومغناطیس تحت ولتاژهای از 30-0 ولت انجام گردید. ریز ساختار فلزات پایه و جوش با استفاده از میکروسکوپ¬های نوری و الکترونی روبشی SEM بررسی شد. چقرمگی فلزات جوش در دماهای محیط، ℃0 و ℃20- توسط آزمون ضربه چارپی تعیین گردید. بررسی¬های میکروسکوپی نشان داد با اعمال لرزش، ریز ساختار فلز جوش ER80S-G، ظریف¬تر و جزایر مارتنزیتی- آستنیتی (MA) ریزتر و از پراکندگی یکنواخت¬تری برخوردار گردیده¬اند. مشخص شد که در اثر اعمال لرزش ساختار فلز جوش ER309L ریزتر و متوسط اندازه¬ دندریت¬ها در فلز جوش از mµ19/18 به mµ01/8 کاهش یافته و میزان فریت فلز جوش نیز حدود 13 درصد افزایش یافته است. نتایج آزمون ضربه نشان داد که افزایش لرزش اعمالی باعث بهبود مقاومت به ضربه هر دو فلز جوش گردیده است. بهترین نتایج پس از اعمال لرزش تحت ولتاژ 30 ولت بدست آمد به طوریکه مقاومت به ضربه فلز جوش ER80S-G در دماهای محیط، ℃0 و ℃20- به ترتیب به میزان 53، 29 و 36 درصد و برای فلز جوش ER309L در دماهای محیط و ℃ 20- به ترتیب به میزان 18 و 5 درصد افزایش یافت.
مجید سبک روح،
دوره 5، شماره 2 - ( 11-1398 )
چکیده
در این مقاله، عملیات حرارتی کربوره کردن بر روی جوش حاوی نانو اکسید تیتانیوم و نانو کاربید تیتانیوم (فولاد گرید ایکس 65 خطوط انتقال گاز) انجام شد. نتایج شارپی نشان میدهد، در نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات اکسید تیتانیوم و نانو ذرات کاربید تیتانیوم نسبت به نمونۀ بدون عملیات حرارتی (حاوی نانوذرات اکسید تیتانیوم و کاربید تیتانیوم)، به ترتیب 6 و 42 درصد افزایش پیدا کرده است. همچنین، استحکام نهایی نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات اکسید تیتانیوم و کاربید تیتانیوم نسبت به نمونۀ بدون عملیات حرارتی (نانوذرات اکسید تیتانیوم و کاربید تیتانیوم) به ترتیب 20 و 28 درصد افزایشیافته است. نتایج نشان میدهد، در هردو نمونه کاربوره شده نانو آلیاژی میزان عمر خستگی افزایشیافته است. همچنین، میزان عمر خستگی در نمونۀ تمپر شده نانوذرات کاربید تیتانیوم نسبت به اکسید تیتانیوم، افزایش بیشتری داشته است. نتایج آزمون خستگی نشان میدهد، در نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات کاربید تیتانیوم نسبت به نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات اکسید تیتانیوم، میزان عمر خستگی (بار 150 نیوتن) به میزان 20 درصد افزایش پیدا کرده است. در این بارگذاری عمر خستگی (نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات کاربید تیتانیوم نسبت به نمونۀ بدون عملیات حرارتی) 31 درصد افزایشیافته است.نتایج نشان میدهد، در هردو نمونه کربوره شده نانو آلیاژی میزان عمر خستگی افزایشیافته است نتایج آزمون کرنش سنجی سوراخ نشان میدهد، در نمونۀ کربوره شده حاوی نانوذرات اکسید تیتانیوم و کاربید تیتانیوم نسبت به نمونۀ بدون عملیات حرارتی (نانوذرات اکسید تیتانیوم و کاربید تیتانیوم)، تنش پسماند محیطی به ترتیب 9 و 6 درصد کاهش پیدا کرده است.
مهدی اصل تقی پور، رضا دهملایی، سیدرضا علوی زارع، محمدرضا توکلی شوشتری،
دوره 7، شماره 1 - ( 5-1400 )
چکیده
در این پژوهش تأثیر حرارت ورودی فرایند SMAW بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصالات جوش فولاد HSLA-100 مورد بررسی قرار گرفت. جوشکاری با سه حرارت ورودی 820/0، 176/1 و 392/1 کیلوژول بر میلی‌متر با استفاده از الکترود E12018 انجام شد. بررسی‌های ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی روبشی SEM انجام گردید. خواص مکانیکی اتصالات جوش توسط آزمونهای ضربه و ریزسختی سنجی ارزیابی گردید. بررسی های ریزساختاری نشان داد که با افزایش حرارت ورودی میزان فریت سوزنی در فلز جوش کاهش یافت و بر مقدار فریت چندوجهی و شبه چندوجهی افزوده گردیده است. مشخص گردید که با افزایش حرارت ورودی، مقدار بینیت لایه‌ای در ناحیه HAZ افزایش یافته و مقدار بینیت دانه‌ای کاهش یافته است. به دلیل کاهش مقدار فریت سوزنی در ریزساختار فلز جوش با افزایش حرارت ورودی، مقدار سختی و انرژی ضربه کاهش یافت. نتایج نشان داد که افزایش حرارت ورودی به دلیل کاهش میزان فریت سوزنی فلز جوش و انحلال رسوبات در ناحیه متاثر از حرارت درشت دانه باعث کاهش سختی در این نواحی گردیده است. مشخص گردید که با افزایش حرارت ورودی به دلیل کاهش میزان فریت سوزنی، انرژی ضربه ای فلز جوش به میزان ۲۹٪ (از ۴۵ ژول در حرارت ورودی 82/0 به ۳۲ ژول در حرارت ورودی 392/1 کیلوژول بر میلی‌متر) کاهش یافته است. معلوم گردید که در تمام حرارتهای ورودی، انرژی ضربه فلز پایه بیشتر از انرژی ضربه فلز جوش است.
