3 نتیجه برای جوشکاری تعمیری
امین قائد رحمتی، مسعود مصلایی پور یزدی،
دوره 3، شماره 1 - ( 5-1396 )
چکیده
فولاد کمآلیاژ استحکام بالا A517 بهدلیل برخورداری از چقرمگی و جوشپذیری بالا در ساخت بدنه کشتی و زیردریایی مورد استفاده قرار میگیرد. در بسیاری از موارد نواحی جوشکاریشده این فولاد نیاز به تعمیرهای مکرری دارد. لذا در این تحقیق تأثیر تعداد دفعات تعمیر بر ریزساختار و خواص مکانیکی فولاد A517 مورد پژوهش واقع شد. بدین منظور چهار نمونه (نمونه بدون تعمیر، یکبار تعمیر، دوبار تعمیر و سهبار تعمیر) توسط فرایند جوشکاری قوس دستی (SMAW) جوشکاری شد. مطالعات ساختاری نواحی مختلف جوش با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی انجام شد. از آزمونهای کشش، خمش، ضربه و سختیسنجی برای ارزیابی تأثیر تعداد دفعات تعمیر بر رفتار مکانیکی نمونهها استفاده شد. بررسی توزیع سختی در نواحی جوشکاریشده حاکی از افزایش سختی در منطقه تحت تأثیر حرارت نزدیک به فلز پایه در اثر دفعات تعمیر بود؛ اما سختی این ناحیه در نمونه سهبار تعمیرشده کاهش یافت. در اثر تکرار دفعات تعمیر جوش استحکام کششی و تسلیم نواحی جوش کاهش و استحکام ضربه ناحیه تحت تأثیر حرارت در دمای 51- درجه سانتیگراد افزایش یافت. نتایج حاصل از آزمون کشش در دفعات دوم و سوم تعمیر نیازهای استاندارد ASME IX را برآورده نمیکند، بنابراین جوش فولاد A517 در تعمیرات دوم و سوم از لحاظ استحکام کششی موردپذیرش نیست.
مجید اصلانی، مهدی رفیعی،
دوره 7، شماره 2 - ( 11-1400 )
چکیده
در این پژوهش به منظور اصلاح ساختار جوش حاصل از جوشکاری تعمیری آلیاژ ریختگی منیزیم AZ91Cو بهبود استحکام کششی، پارامترهای ورودی نظیر شدت جریان و دمای پیشگرم برای این آلیاژ بهینهسازی و همچنین عملیات حرارتی T6 نیز بصورت مجزا جهت همگن نمودن ریزساختار و بهبود خواص قبل و بعد از جوشکاری اعمال گردید .با استفاده از آنالیز واریانس، صحت مدلها بررسی و تحلیل شدند. از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف سنجی توزیع انرژی اشعه ایکس ) EDS(و آزمون کشش به منظور مشخصه یابی ریزساختار و خواص مکانیکی قطعات ترمیم شده استفاده شد. نتایج بررسی های ریزساختاری نشان داد که نمونه های 2 (نمونههایی که قبل و بعد از جوشکاری تحت عملیات حرارتی T6 قرار گرفتند) دارای رسوبات پیوسته بوده که این رسوبات به دلیل قطع بیشتر صفحات لغزش و ایجاد موانع مستحکم تر در مسیر حرکت نابجایی ها، استحکام را تحت تاثیر خود قرار داده و در مقایسه با نمونه های 1 (نمونههایی که تنها بعد از جوشکاری تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند) خواص مکانیکی بهتری از خود نشان دادند. با رسم گرافهای سطح پاسخ و نمودارهای تراز، بیشترین مقدار استحکام کششی نمونههای 1 در دماهای پیشگرم 493 تا 513 کلوین و شدت جریان 80 تا 90 آمپر و برای نمونههای 2 در دماهای 513 تا 553 کلوین و شدت جریان 100 تا 110 آمپر مشاهده گردید.
مهندس امیرحسین جعفرزاده، مهندس محمدسعید شهریاری، دکتر روحاله عشیری،
دوره 9، شماره 2 - ( 6-1404 )
چکیده
جوشکاری تعمیری سوپرآلیاژ پایه نیکل اینکونل939 که تحت شرایط کاری 100000 ساعت بود، به روش جوشکاری قوسی تنگستن-گاز با استفاده از فلز پرکن اینکونل617 انجام شد. هدف اصلی در این پژوهش بررسی و تحلیل چالشهای موجود در حین جوشکاری مانند توزیع نامنظم کاربیدهای اولیه MC
و تشکیل ترک در منطقه متاثر از حرارت، و همچنین بررسی اثر سیکل عملیاتحرارتی پس از جوشکاری بر ریزساختار و سختی نواحی مختلف جوش میباشد. در حین جوشکاری ترک خوردگی در منطقه متاثر از حرارت به طول 91 میکرو متر مشاهده شد و با توجه به حضور یک لایهی ذوب شده و تجمع کاربیدها در اطراف ترک، ترک از نوع ترک ذوبی معرفی شد. سپس بر اثر عملیاتحرارتی پس از جوشکاری، بهبود مشخصههای ریزساختاری و سختی در حوضچهی جوش، منطقه ذوب جزئی و منطقه متاثر از حرارت مشاهده شد که این امر موجب همگون شدن پروفیل سختی گردید. به عبارتی دیگر طی عملیاتحرارتی پس از جوشکاری، بهبود توزیع و یکنواختی کاربیدهای اولیه موجب پاسخ بهتر خواص سختی در مناطق مختلف جوش شد. مشاهده گردید که عملیاتحرارتی پس از جوشکاری باعث رشد و گسترش ترک تشکیل شده در حین جوشکاری به طول 386 میکرو متر شد که این ترک به دلیل تشکیل و رشد در حین عملیاتحرارتی پس از جوشکاری از نوع ترک پیر کرنشی معرفی شد.
