در این مقاله اثرات نسبت گاز اکسیژن به استیلن، دمای نمونه، زمان آزمایش و ابعاد نمونه بر روی تشکیل و کیفیت الماس و پوششهای الماسی به کمک مشعل، با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی، اشعۀ ایکس و اسپکتروسکوپی رامان بررسی می شود. نتایج حاصل نشان می دهد که الماس و پوشش الماسی در ناحیۀ مرکزی نمونه ها با دمایی در محدودۀ 1150-450 درجه سانتیگراد و در نسبت گاز اکسیژن به استیلن در محدوده 1-75/0 تشکیل می شود؛ در حالی که در دماهای پایین امکان چسبیدن و ابقای دانه های کاملاً متبلور الماسی تشکیل شده بر روی سطح نمونه وجود ندارد. از سوی دیگر کریستالهای الماسی تشکیل شده بر روی سطح نمونه با دمای 450 درجه سانتیگراد و بالاتر کاملاً پایدار مانده ولی سطوح آنها شدیداً اچ می شوند. به علاوه در محدودۀ 1150-450 درجۀ سانتیگراد، زمان لازم برای تشکیل الماس به دمای نمونه بستگی دارد.

متن کامل [PDF 1856 kb]   (827 دریافت)