استفاده ازسیستمهای میراگر مایع هماهنگ شده (TLD) از روشهای کنترل لرزه‌ای نافعال است که در سالهای اخیر برای کاهش پاسخ دینامیکی سازه‌ها مورد توجه قرار‌گرفته است. اساس کار سیستمهای TLD به توسعه موجهای ضربه‌ای بر روی سطح آزاد مایع که در نهایت به استهلاک انرژی دینامیکی القا شده منجر می‌شود، استوار است. این گونه سیستمها به دلیل هزینه کم و نصب آسان، بر اساس پدیده شکست موج در مخازن مستطیلی کم عمق می‌توانند با افزایش میرایی برای سازه‌های موجود نیز مورد توجه قرار گیرند. از جمله عوامل مؤثر در رفتار کنترلی TLDها میرایی آنهاست که ناشی از میرایی داخلی نوسانات آب و شبکه‌های میانی میراکننده است. در این تحقیق با استفاده از نتایج آزمایشهای تجربی انجام شده بر روی سیستمهای TLD دارای شبکه‌های میانی، رفتار دینامیکی سیستمهای TLD با میراگر جرمی هماهنگ شده (TMD) که پارامترهای دینامیکی آن به صورت تابع وابسته به شدت تحریک در هر لحظه‌اند، معادل‌سازی شده و معادلات دینامیکی غیرخطی حاکم بر مجموعه سازه و TMD معادل با روش تحلیل مودال مختلط (تعمیم‌یافته) حل می‌شوند. کاربرد روش به‌کار رفته با مقایسه نتایج تحلیل یک ساختمان 10 طبقه با زمان تناوب اصلی 2 ثانیه تحت اثر شتاب‌نگاشتهای متفاوت مورد بررسی قرار می‌گیرد.
