جلد 7، شماره 2 - ( تابستان 1382 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 250-241 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
S. A. M. Mirmohammady Maibody, A. Amini, J. Khajeddin. Potential of Two Aleuropus Species in Lowering Soil Salt Levels and Reclamation of Saline Soils. jwss 2003; 7 (2) :241-250
URL: http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-479-fa.html
URL: http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-479-fa.html
سیدعلی‌محمد میرمحمدی‌میبدی ، علیرضا امینی ، سیدجمال الدین خواجه . ارزیابی دو گونه علفی آلوروپوس در کاهش شوری خاک و احیای اراضی شور. علوم آب و خاک. 1382; 7 (2) :241-250
چکیده: (21839 مشاهده)
در این پژوهش پتانسیل دو گونه علفی متحمل به شوری به نام‌های چمن شور ساحلی یا برت (Aeluropus littoralis) و چمن شور پاگربه‌ای یا بونو(A. lagopoides) در کاهش شوری خاک بررسی شد. بذرهای توده بومی دو گونه جمع‌آوری‌شده از منطقه رودشت اصفهان، در چهار خاک تهیه شده از رویشگاه‌های آنها با درجات مختلف شوری، در سه تکرار در گلخانه کشت شد. هدایت الکتریکی خاک تیمارهای مورد استفاده 4/12، 5/29، 0/43 و 0/69 دسی‌زیمنس بر متر بود. نتایج مقایسه میانگین‌ها نشان داد که دو گونه مورد بررسی از لحاظ وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، سدیم ذخیره‌ای کل وزن خشک اندام هوایی و نسبت پتاسیم به سدیم، اختلاف معنی‌داری داشتند. هر دو گونه به طور معنی‌داری هدایت الکتریکی خاک را کاهش دادند. محدوده کاهش هدایت الکتریکی خاک از 23 تا 5/42 درصد بر حسب هدایت الکتریکی اولیه خاک متغیر بود. این کاهش شوری به طور عمده ناشی از جذب یون‌های سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک بود. بخش قابل توجهی از مقدار عناصر جذب شده در غدد نمکی گونه‌های مورد بررسی، به ویژه گونه A. lagopoides، به خارج از گیاه ترشح شده بود. با توجه به ترشح بیشتر از 50 درصد نمک از بیشتر خاک‌ها، انتظار می‌رود بتوان با کاشت و برداشت این گیاهان از طریق چرا یا دست، شوری خاک را کاهش داد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
