در زمستان سال ۱۳۷۵، میوه‌های پسته بسیار آلوده، برای انجام آزمایش‌های تعیین آستانه کمترین دما و دمای یک‌نواخت، از منطقه برخوار اصفهان جمع‌آوری گردید. آستانه کمترین دما با استفاده از روش‌های تعیین درجه رشد و کمترین ضریب تغییرات دمای موثر به دست آمد. هم‌چنین، دمای یک‌نواخت لازم برای مراحل مختلف رشد در شرایط آزمایشگاهی برآورد، و در یک آزمایش مقدماتی با دانسته‌های موجود در شرایط صحرایی مقایسه گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد که آستانه کمترین دما برای لارو درون میوه تا تشکیل ۵۰% شفیره، لارو لخت تا تشکیل ۵۰% شفیره، لارو درون میوه تا ۵۰%خروج حشرات کامل و ۵۰% تشکیل شفیره تا ۵۰% خروج حشرات کامل، به روش تعیین درجه رشد، به ترتیب ۹۶/۷، ۷۸/۷، ۵۲/۹ و ۱۴/۱۱، و به روش کمترین ضریب تغییرات دمای موثر به ترتیب ۹۲/۷، ۵۹/۷، ۸۱/۹ و ۹۹/۱۱ درجه سانتی‌گراد می‌باشد. دمای یک‌نواخت لازم برای ۵۰% خروج حشرات کامل از لارو زمستان‌گذران، تشکیل ۵۰% شفیره از لارو زمستان‌گذران، ۵۰% خروج حشرات کامل از زمان تشکیل ۵۰% شفیره و ۵۰% خروج حشرات کامل از زمان خروج ۵% حشرات کامل، به ترتیب با توجه به آستانه‌های کمترین دمای ۵/۹، ۸، ۱۱، و ۱۱ درجه سانتی‌گراد در شرایط آزمایشگاهی، به ترتیب ۰۳/۱۷±۷۸۳، ۷/۱±۶۰۹ ، ۰۵/۱۹ ±۳/۲۱۵ و ۱۰۷ بود. ولی با دمای یک‌نواخت برآورد شده در شرایط صحرایی، بجز مورد آخر، اختلاف زیادی داشت. دلایل این اختلاف در دمای موثر در شرایط صحرایی و آزمایشگاهی، و کاربرد این دانسته‌ها در پیش آگاهی از چگونگی آفت در متن مقاله مورد بحث قرار گرفته است.
