تغییرات اقلیمی آشکار پیش رو، تبدیل به دغدغه‌ای جدی برای جامعه بشری شده است. این پژوهش برای بررسی اثرات تغییر اقلیم بر متغیرهای دما و بارندگی در دشت قزوین در قالب ۵ مدل اقلیمی بزرگ مقیاس Hadcm۳، CSIRO-MK۳، GFDL، CGCM۳ و MICROC۳,۲ و ۳ سناریوی انتشار گازهای گلخانه‌ای A۱B، A۲ و B۱ و ترکیب سناریوهای مختلف در دو دوره زمانی ۳۰ ساله آینده نزدیک (۲۰۵۰-۲۰۲۱) و آینده دور (۲۰۵۱-۲۰۸۰) انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که به‌طور میانگین در ۴ ایستگاه مورد بررسی تا پایان سال ۲۰۵۰ بارندگی بین دو نسبت ۰/۵ و ۱/۴ برابر مقدار بارش دوره مشاهداتی تغییر کرده و میانگین دما به اندازه ۰/۱- تا ۱/۶ درجه سانتی‌گراد نسبت به دوره مشاهداتی تغییر خواهد داشت و تا پایان سال ۲۰۸۰ بارندگی بین دو نسبت ۰/۵ و ۱/۷ برابر مقدار بارش دوره مشاهداتی در نوسان بوده و میانگین دما افزایشی بین ۰/۶ تا ۲/۶ درجه سانتی‌گراد را تجربه خواهد کرد. هر دو شاخص خشکسالی SPI و SPEI در آینده نزدیک و دور، افزایش تعداد دوره‌های خشک را در همه ایستگاه‌ها نشان می‌دهد. اما مقدار مجموع توالی‌های منفی با توجه به بازه‌های ۳، ۱۲ و ۲۴ ماهه در سطح ایستگاه‌ها متفاوت بود. از دیدگاه شاخص SPEI نسبت به دوره پایه، مجموع توالی‌های منفی خشکسالی و تعداد دوره‌های خشک در آینده ۳ ایستگاه آوج، باغ کوثر و نیروگاه افزایش و در ایستگاه قزوین کاهش خواهد داشت اما از دیدگاه شاخص SPI ایستگاه باغ کوثر از نظر مجموع توالی‌های منفی و تعداد دوره‌های خشک در آینده نسبت به دوره پایه، افزایش و ۳ ایستگاه دیگر بیشتر از نظر تعداد دوره‌های خشکسالی با افزایش روبه‌رو هستند و مجموع توالی‌های منفی کاهش نشان می‌دهد. نتایج نشان داد در آینده رخدادهای خشکسالی به‌سمت شدید شدن و همچنین رخدادهای ترسالی به‌سمت فرین شدن پیش می‌روند.
