سیستم نمکزدایی زیستی مصرف انرژی و اثرهای زیستمحیطی کمتری و تکنولوژی و پیچیدگی مهندسی سادهتری در مقایسه با روشهای نمکزدایی مرسوم دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر عناصر غذایی در محیط کشت جلبک Chlorella vulgarisبود تا میزان رشد جلبک، کاهش شوری، TDS و EC بررسی شوند. برای این منظور به تیمارهای حاوی محیط کشتهای مختلف، میزانی از جلبک تلقیح شد تا تراکم 106× 5 سلول در میلیلیتر به دست آید. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار بیومس خشک جلبک در تیمار آب ژرف + محیط کشت BG-11 با مقدار 0/02 ± 0/76 گرم بود. بیشترین میزان کلروفیل a و b در روزهای 4، 17 و 30 در تیمار شاهد دیده شد که با دو تیمار دیگر تفاوت معنیداری (0/05 > p) داشت. کمترین مقدار جذب نوری جلبک در تمام روزها به تیمار شاهد اختصاص گرفت. در پایان دوره آزمایشی 30 روزه، بیشترین میزان کاهش شوری، TDS و EC به ترتیب با 60/27، 26/83 و 41/60 درصد کاهش در تیمار آب ژرف + محیط کشت دیده شد که تفاوت معنیداری (0/05 > p) را با تیمار آب ژرف نشان داد. نتایج نشان داد که آب ژرف به دلیل مواد مغذی موجود در آن، قابلیت زیادی برای رشد جلبک و درنتیجه نمکزدایی زیستی و عدم استفاده از محیط کشت تجاری داشته و میتواند هزینههای نمکزدایی را کاهش دهد.
