علوم آب و خاک

به‌منظور بررسی اثر تنش‌های آبی و شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی نعنا فلفلی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۹۸-۱۳۹۷ با ۳ تکرار اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی در این پژوهش ۴ سطح آبیاری (۱۰۰ (I۱)، ۸۵ (I۲)، ۷۰ (I۳) و ۵۵ درصد ظرفیت زراعی (I۴)) و ۴ سطح شوری (۰/۹ (EC۱)، ۱/۹(EC۲)، ۲/۵ (EC۳) و ۳/۴ دسی‌زیمنس بر متر (EC۴)) بود. نتایج نشان داد که کاهش آب به‌میزان ۱۵، ۳۰ و ۴۵ درصدی ظرفیت زراعی منجر به کاهش در صفات وزن تر اندام هوایی (به‌ترتیب ۱۵/۸، ۲۸/۴ و ۳۰/۱ درصد)، وزن خشک اندام هوایی (به‌ترتیب ۷/۱، ۱۱/۵ و ۱۱/۵ درصد) و وزن خشک ریشه (به‌ترتیب ۴/۶، ۹/۲ و ۹/۲ درصد) شد. همچنین، نتایج نشان داد که استفاده از شوری EC۲، EC۳ و EC۴ به‌ترتیب منجر به کاهش ۱۲/۷، ۲۸/۵ و ۳۴/۰ درصد (وزن تر اندام هوایی)؛ ۳/۶، ۱۱/۶ و ۱۱/۶ درصد (وزن خشک اندام هوایی) و ۶/۷، ۱۲/۴ و ۱۴/۶ درصد (وزن خشک ریشه) گردید. نتایج نشان داد که اثر توأمان شوری و خشکی منجر به کاهش بهره‌وری فیزیکی آب شده است، به‌طوری‌که بیشترین و کمترین میزان این صفت در گیاه نعنا فلفلی با ۳/۵۴ و ۲/۰۶ کیلوگرم در متر مکعب در تیمارهای EC۱I۴ و EC۳I۱ مشاهده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، جهت حصول عملکرد خشک و بهره‌وری فیزیکی حداکثری آب، استفاده از تیمار EC۱I۴ توصیه می‌شود.