فرسایش خاک و انتقال رسوبات از چالشهای اساسی در مدیریت منابع آبوخاک کشور به شمار میرود. در این پژوهش، با هدف تخمین حجم تولید رسوب و بررسی وضعیت فرسایش در حوضه آبریز پلاسجان، از مدل تجربی اصلاحشده پسیان (Modified PSIAC) استفاده شد. این مدل بر پایه ارزیابی نه عامل مؤثر شامل ویژگیهای زمینشناسی، خصوصیات خاک، شرایط اقلیمی، میزان رواناب، شیب زمین، وضعیت پوشش گیاهی، نوع کاربری اراضی، فرسایش سطحی و فرسایش جریانهای آبی طراحی شده و از طریق امتیازدهی و ترکیب لایههای اطلاعاتی، شدت رسوبزایی در هر زیرحوضه بهصورت کمی و کیفی تعیین میشود. در این پژوهش، ابتدا دادههای پایه با بهرهگیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) آمادهسازی و تحلیل شد. سپس امتیاز نهایی شاخص فرسایش برای هر زیرحوضه محاسبه و بر اساس جداول استاندارد مدل، سطوح خطر فرسایش در طبقات مختلف تعیین شد. مقدار کل رسوب تولیدی در حوضه حدود 803,301 تن در سال برآورد شد و نسبت تحویل رسوب (SDR) برابر با 14/84 درصد محاسبه شد که بیانگر رسوبگذاری چشمگیر در مسیرهای انتقال است. نتایج نشان داد که بیشتر زیرحوضهها در طبقه فرسایش متوسط قرار دارند و پوشش گیاهی ناکافی، شیب زیاد و تغییرات کاربری اراضی از مهمترین عوامل افزایش رسوب محسوب میشوند. بر اساس یافتهها، تمرکز بر شناسایی مناطق بحرانی، اجرای طرحهای کنترل فرسایش و بهرهگیری از فناوریهای سنجش از دور و سیستمهای پایش رسوب ضروری به نظر میرسد. این مطالعه میتواند پایهای علمی برای تصمیمگیری مدیریتی در حوضههای مشابه و کاهش خطرات ناشی از فرسایش فراهم کند.
