نگار نورمهناد، سیدحسن طباطبایی، عبدالرحیم هوشمند، محمدرضا نوری امامزادهای، شجاع قربانی دشتکی، جلد 18، شماره 68 - ( مجله علوم و فنون كشاورزي و منابع طبيعي-علوم آب و خاك-تابستان- 1393 )
چکیده
عموماً خاکهای خشک بهراحتی آب را جذب میکنند. اما در همه خاکها این خصوصیت دیده نمیشود. بعضی از خاکها (خاکهای آبگریز) در برابر مرطوب شدن از خود مقاومت نشان میدهند. باتوجه بهاهمیت موضوع و مطالعاتکم صورتگرفتهدرزمینه آبگریزیخاک،هدفازتحقیق حاضربررسیتأثیرحرارتبر آبگریزیو برخیازخصوصیاتفیزیکیو شیمیایی خاکمیباشد. به اینمنظور خاک اولیه پس از ترکیب با کمپوست در دماهای 100، 200، 300، 400 و 500 درجه سانتیگراد در آون یا کوره بهمدت 30 دقیقه حرارت داده شد.نتایج نشان داد که پس از انجام تستهای آبگریزی، تیمار شاهد (خاک اولیه- حرارت ندیده) و خاک حرارت دیده در دمای 300 درجه بهترتیب دارای زمان نفوذ قطره آب (WDPT) و درصد محلول اتانول (MED) برابر با 45 ثانیه و 17%، 80 ثانیه و 23% بودند.بهاین ترتیب خاک موردنظر در ابتدا دارای آبگریزی اندک بود و سپس با حرارت دادن در 300 درجه آبگریزی قوی در آن ایجاد شد و با بالاتر رفتن دما، ناگهان آبگریزی از بین رفت. بافت خاک نیز در اثر حرارت در دماهای بالا (400 و 500 درجه) تغییر کرد و از لومی به لوم شنی تبدیل شد. که علت آن همجوشی ذرات رسی و ایجاد ذراتی با اندازه شن میباشد. درصد ماده آلی نیز در تیمارهای مختلف با افزایش دما کاهش یافت. مقدار pHعصاره اشباع نیز تا 200 درجه کاهش و پس از آن در تیمار 500 درجه بهدلیل افزایش خاکستر موجود در خاک، افزایش یافت. کاهش مواد آلی و معدنی و سوختن آنها در اثر حرارت موجب شد در تمام تیمارهای حرارتی با بالا رفتن دما هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک کاهش یابد.