نگار نورمهناد، سیدحسن طباطبایی، عبدالرحیم هوشمند، محمدرضا نوری امامزادهای، شجاع قربانی دشتکی، جلد ۱۸، شماره ۶۸ - ( مجله علوم و فنون كشاورزي و منابع طبيعي-علوم آب و خاك-تابستان- ۱۳۹۳ )
چکیده
عموماً خاکهای خشک بهراحتی آب را جذب میکنند. اما در همه خاکها این خصوصیت دیده نمیشود. بعضی از خاکها (خاکهای آبگریز) در برابر مرطوب شدن از خود مقاومت نشان میدهند. باتوجه بهاهمیت موضوع و مطالعاتکم صورتگرفتهدرزمینه آبگریزیخاک،هدفازتحقیق حاضربررسیتأثیرحرارتبر آبگریزیو برخیازخصوصیاتفیزیکیو شیمیایی خاکمیباشد. به اینمنظور خاک اولیه پس از ترکیب با کمپوست در دماهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ درجه سانتیگراد در آون یا کوره بهمدت ۳۰ دقیقه حرارت داده شد.نتایج نشان داد که پس از انجام تستهای آبگریزی، تیمار شاهد (خاک اولیه- حرارت ندیده) و خاک حرارت دیده در دمای ۳۰۰ درجه بهترتیب دارای زمان نفوذ قطره آب (WDPT) و درصد محلول اتانول (MED) برابر با ۴۵ ثانیه و ۱۷%، ۸۰ ثانیه و ۲۳% بودند.بهاین ترتیب خاک موردنظر در ابتدا دارای آبگریزی اندک بود و سپس با حرارت دادن در ۳۰۰ درجه آبگریزی قوی در آن ایجاد شد و با بالاتر رفتن دما، ناگهان آبگریزی از بین رفت. بافت خاک نیز در اثر حرارت در دماهای بالا (۴۰۰ و ۵۰۰ درجه) تغییر کرد و از لومی به لوم شنی تبدیل شد. که علت آن همجوشی ذرات رسی و ایجاد ذراتی با اندازه شن میباشد. درصد ماده آلی نیز در تیمارهای مختلف با افزایش دما کاهش یافت. مقدار pHعصاره اشباع نیز تا ۲۰۰ درجه کاهش و پس از آن در تیمار ۵۰۰ درجه بهدلیل افزایش خاکستر موجود در خاک، افزایش یافت. کاهش مواد آلی و معدنی و سوختن آنها در اثر حرارت موجب شد در تمام تیمارهای حرارتی با بالا رفتن دما هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک کاهش یابد.