امروزه رشد جمعیت و محدودیت منابع آب و خاک، توجه به عوامل تأثیرگذار بر تولید مواد غذایی از جمله تناسب روش آبیاری با اراضی زراعی را ضروری می‌نماید. این پژوهش با هدف ارزیابی تناسب اراضی برای روش‌های آبیاری سطحی، قطره‌ای و بارانی بر اساس سیستم ارزیابی پارامتریک در منطقه‌ای به وسعت ۲۲۵۰ هکتار در دشت شهید رجایی خوزستان انجام شد. پس از تجزیه و تحلیل ویژگی‌های خاک، نقشه‌های تناسب برای روش‌های مختلف آبیاری، با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) تهیه شد. نتایج نشان داد برای آبیاری سطحی، ۷۰۴ هکتار (۳۱/۳ درصد) تا حدودی مناسب (S۳)، ۸۶۶ هکتار (۳۸/۵ درصد) در حال حاضر نامناسب (N۱) و ۶۸۰ هکتار (۳۰/۲ درصد) دائماً نامناسب (N۲) هستند. برای آبیاری قطره‌ای، ۸ هکتار (۰/۴ درصد) بسیار مناسب (S۱)، ۶۴۴ هکتار (۲۸/۶ درصد) نسبتاً مناسب (S۲)، ۵۲ هکتار (۲/۳ درصد) تا حدودی مناسب (S۳)، ۸۶۶ هکتار (۳۸/۵ درصد) در حال حاضر نامناسب (N۱) و ۶۸۰ هکتار (۳۰/۲ درصد) به‌عنوان دائماً نامناسب (N۲) تشخیص داده شدند. برای آبیاری بارانی نیز، ۶۵۲ هکتار (۲۹ درصد) نسبتاً مناسب (S۲)، ۵۲ هکتار (۲/۳ درصد) تا حدودی مناسب (S۳)، ۸۶۶ هکتار (۳۸/۵ درصد) در حال حاضر نامناسب (N۱) و ۶۸۰ هکتار (۳۰/۲ درصد) دائماً نامناسب (N۲) ارزیابی شدند. آبیاری بارانی با شاخص قابلیت آبیاری ۲۹/۹ تا ۶۰/۷، در ۲۲۴۲ هکتار (۹۹/۶ درصد) نسبت به سایر روش‌های آبیاری برتری دارد. آبیاری قطره‌ای نیز در ۸ هکتار (۰/۴ درصد) مناسب‌ترین روش تشخیص داده شد. عوامل اصلی محدودکننده در استفاده از هر سه روش آبیاری، شوری، قلیائیت و زهکشی بوده و در آبیاری قطره‌ای کربنات کلسیم خاک نیز به عوامل محدودکننده افزوده شد.
