عبدالرحمان محمدخانی، محمدرضا نوری‌امامزاده‌ای، اعظم میرجلیلی،
جلد ۱۷، شماره ۶۶ - ( ۱۱-۱۳۹۲ )
چکیده
در این پژوهش اثر چهار تیمار آبیاری موضعی ریشه (FULL, ۱PRD۵۰, ۲PRD۵۰, ۳PRD۵۰) بر تولید میوه و راندمان مصرف آب گوجه فرنگی در یک طرح کاملاً تصادفی در پنج تکرار مورد بررسی قرار گرفت. در تیمار شاهد (FULL)، کل آب مورد نیاز گیاه بهطور یکنواخت در تمام محیط ریشه به‌کار برده شد. در تیمار‌های ۱PRD۵۰، ۲PRD۵۰ و ۳PRD۵۰ ریشه‌ها به دو ناحیه مجزا از هم تقسیم و به اندازه ۵۰ درصد تیمار شاهد به ترتیب یک، دو و سه مرتبه یک طرف ریشه بهطور متوالی آبیاری شد. نتایج شان داد، بیشترین میانگین وزن میوه در تیمار آبیاری کامل (۴۴/۴۳ گرم) و کمترین آن در تیمار PRD۵۰ ۳ (۵۷/۲۴ گرم) دیده شد. بیشترین قطر (۱/۴۳ میلی‌متر) و تعداد میوه (۴۶ عدد) در تیمار شاهد و کمترین این ویژگی‌ها ( به‌ترتیب ۶/۱۵ میلی‌متر و ۲۰ عدد) در تیمار ۳PRD۵۰ دیده شد. بیشترین عملکرد میوه و عملکرد بازار پسند در تیمار شاهد و سپس در تیمار آبیاری بخشی متناوب (۱PRD۵۰) حاصل شد. بیشترین راندمان مصرف آب در تیمار آبیاری موضعی متناوب ریشه (۴۸ درصد بیش از شاهد) و کمترین آن در تیمار ۳PRD۵۰ (۲۷ درصد کمتر از شاهد) ملاحظه شد. در کل آبیاری بخشی متناوب (۱PRD۵۰) برای تولید گوجه‌فرنگی قابل توصیه است.
