۷ نتیجه برای انرژی قابل سوخت و ساز
محمدرضا عبادی، جواد پوررضا، محمد خوروش، کامبیز ناظرعدل ، عباس المدرس،
جلد ۱، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۷۶ )
چکیده
سورگوم دانه‌ای یکی از غلات مهمی است که در نقاط گرم و خشک به طور وسیع کشت می‌شود. توسعه کشت و کاربرد آن در تغذیه دام و طیور در ایران می‌تواند از حجم واردات ذرت کم کند. به منظور تعیین ارزش غذایی سورگوم، ۳۶ رقم سورگوم دانه‌ای و یک رقم ذرت تحت شرایط یکسان کشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه‌های شیمیایی نشان داد که میانگین مقدار خاکستر، پروتئین خام، دیوار سلولی بدون همی‌سلولز و فسفر در ارقام سورگوم به ترتیب ۸/۳۵± ۳/۹۳ ، ۱۱/۶± ۱/۱۸ ،۱/۷۲± ۰/۰۵۴ و ۰/۳۴± ۰/۰۳درصدمی‌باشد که بالاتر از ذرت قرار داشت، ولی مقدار چربی خام در سورگوم کمتر از ذرت ایرانی و ذرت وارداتی بود. مقدار پروتئین، چربی و الیاف خام در ذرت ایرانی (۷/۱۰، ۹/۵ و ۳/۳ درصد) بیشتر از ذرت وارداتی (۸/۷، ۲/۴ و ۲/۲ درصد) به دست آمد. حداقل مقدار تانن در ارقام سورگوم ۰۲۱/۰% و حداکثر ۹۹۸/۰% بود. انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی، که به روش سیبالد تعیین گردید، با افزایش تانن کاسته شده و در بین سه رقم سورگوم اختلاف معنی‌داری (۰۵/۰ > p) ملاحظه شد. هر دو نمونه ذرت انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی بیشتری نسبت به سورگوم داشتند (۰۵/۰ > p). بیشترین انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری را سورگوم کم تانن داشت (۳۵۴۳ کیلوکالری در کیلوگرم) و بین سورگوم دارای تانن متوسط (۳۴۵۸ کیلوکالری در کیلوگرم) و دو رقم ذرت (۳۴۰۶ کیلوکالری در کیلوگرم) تفاوت معنی‌داری ملاحظه نشد (۰۵/۰ > p).
جواد پوررضا، مهدی مهرشاد،
جلد ۱، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۷۶ )
چکیده
ارزش غذائی و تأثیر جایگزینی ارزن به جای ذرت و نیز تأثیر چربی حیوانی (پیه) در جیره مرغهای تخمگذار، در دو آزمایش مورد مطالعه قرار گرفت. در آزمایش اول، انرژی قابل سوخت و ساز حقیقی و تصحیح شده برای ازت (TMEn) پیه و ارزن، نیز قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین، چربی و الیاف خام ارزن غربال شده و نشده به روش سیبالد اندازه‌گیری شد. در آزمایش دوم، اثر جایگزینی سطوح مختلف ارزن (۰، ۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد) به جای ذرت و به‌کارگیری چربی حیوانی (پیه) در مقادیر صفر، ۳ و ۶ درصد و نیز تأثیر عمل‌آوری ارزن (آسیاب شده و نشده) در مرغهای تخمگذار سویه‌های لاین، از سن ۲۶ تا ۳۸ هفتگی در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفت. معیارهای مورد سنجش، تولید تخم مرغ، وزن و بازده تخم مرغ، مصرف غذا و ضریب تبدیل غذا بودند. نتایج آزمایش اول نشان داد که غربال کردن ارزن، TMEn را افزایش می‌دهد. افزودن چربی حیوانی باعث افزایش معنی‌دار (۰۵/۰ >P) قابلیت هضم الیاف خام گردید. نتایج آزمایش دوم نشان داد که آسیاب کردن ارزن تأثیر معنی‌داری بر عملکرد مرغهای تخمگذار ندارد. آسیاب کردن باعث بهبود نسبی ضریب تبدیل غذا شد. جایگزینی ارزن به جای ذرت در تمام سطوح باعث افزایش معنی‌دار (۰۵/۰ > P) وزن، تولید، بازده تخم مرغ و مصرف غذا شد. افزودن پیه به جیره‌ها ضریب تبدیل غذا را به طور معنی‌داری (۰۵/۰ > P) بهبود بخشید. مصرف غذا در اثر افزودن ۶ درصد پیه به طور معنی‌داری (۰۵/۰ >P) افزایش یافت.
جواد پوررضا، سعید مصلحی،
جلد ۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۷۷ )
چکیده
به منظور برآورد ارزش غذایی ارزن و چربی حیوانی (پیه) برای جوجه‌های گوشتی دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول، انرژی قابل سوخت و ساز با تصحیح ازت برای ارزن و چربی حیوانی، به روش سیبالد تعیین شد. انرژی قابل سوخت و ساز تصحیح شده برای ازت ۳۲۶۰(AMEn) کیلوکالری در کیلوگرم برای ارزن (دانه کامل)، ۳۲۰۴ کیلوکالری در کیلوگرم برای ارزن آسیاب شده، ۳۲۳۷ کیلوکالری در کیلوگرم برای ارزن غربال و آسیاب شده و ۸۱۶۶ کیلوکالری در کیلوگرم برای پیه به دست آمد. به منظور تعیین اثرات جایگزینی ارزن به جای ذرت در جیره‌های با درصد متفاوت چربی، یک آزمایش فاکتوریل ۵ × ۳ طراحی شد که در این آزمایش عامل چربی با سه سطح صفر، ۳ و ۶ درصد و عامل جایگزینی ارزن به جای ذرت با پنج سطح صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد بررسی شد. هر یک از پانزده جیره در چهار تکرار، هر تکرار شامل دوازده جوجه مورد آزمایش قرار گرفت. کلیه جیره‌ها هم انرژی و هم پروتئین بودند. وزن بدن، مصرف غذا و ضریب تبدیل غذایی، به طور گروهی در هر هفته تعیین گردید. بین سطوح جایگزینی ارزن به جای ذرت در سن ۵۶ روزگی، اختلاف معنی‌داری از نظر وزن بدن، مصرف غذا و ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد. با افزایش سطح چربی حیوانی، وزن بدن، مصرف غذا و ضریب تبدیل غذا (۰۵/۰ > p) یافت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که ارزن از ارزش انرژی‌زائی زیادی برخوردار است و به نظر می‌رسد در افزایش وزن جوجه‌های گوشتی، حداقل با ذرت برابر باشد. چربی حیوانی (پیه) به عنوان منبع انرژی، تا سطح ۳ درصد قابل استفاده است ولی بیش از آن تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر بهبود بازده غذایی جوجه‌های گوشتی ندارد.
جواد پوررضا، محمدرضا عبادی،
جلد ۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۴ )
چکیده
در طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل انرژی قابل سوخت و ساز و قابلیت هضم مواد مغذی سه واریته سورگوم (کم، متوسط و پرتانن) با و بدون مکمل فیتاز تعیین و با ذرت و گندم مقایسه شد. سه واریته سورگوم مورد مطالعه از بین ۳۶ واریته مختلف سورگوم بر اساس میزان تانن انتخاب و همراه با ذرت و گندم در شرایط محیطی یکسان کشت شدند. مکمل فیتاز در سه سطح صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ واحد به هر کیلوگرم از غلات مورد مطالعه اضافه شد. انرژی قابل سوخت و ساز و قابلیت هضم ظاهری و حقیقی با استفاده از خروس‌های بالغ لگهورن و به روش سیبالد تعیین گردید. نتایج نشان داد که غلات مورد مطالعه از لحاظ انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی و قابلیت هضم ظاهری و حقیقی ماده خشک، نیتروژن و فسفر با هم متفاوت بودند. سورگوم متوسط تانن، بیشترین انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی و سورگوم، پرتانن کمترین انواع انرژی قابل سوخت و ساز را داشتند. قابلیت هضم ظاهری و حقیقی ماده خشک ذرت بیشتر از سایر غلات مورد مطالعه بود (۰۰۰۱/p<۰). قابلیت هضم ظاهری و حقیقی نیتروژن سورگوم متوسط تانن، بیشتر از دو نوع دیگر سورگوم به دست آمد (۰۰۱/p<۰). اختلاف بین غلات مورد مطالعه از لحاظ قابلیت هضم ظاهری و حقیقی فسفر و نیز قابلیت هضم حقیقی نیتروژن معنی‌دار نبود. تمام شاخص‌های اندازه‌گیری شده در سورگوم پرتانن کمترین بود. افزودن ۵۰۰ واحد فیتاز باعث بهبود معنی‌دار (۰۰۱/p<۰) انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری، قابلیت هضم ظاهری و حقیقی ماده خشک و قابلیت هضم ظاهری نیتروژن شد. اگرچه افزودن مکمل فیتاز باعث بهبود قابلیت هضم ظاهری و حقیقی فسفر و قابلیت هضم حقیقی نیتروژن شد ولی اختلافات معنی‌دار نبود. اختلاف بین سطوح ۵۰۰ و ۱۰۰۰ واحد فیتاز در بهبود شاخص‌های اندازه‌گیری شده معنی‌دار نبود و نتایج نشان داد که مقدار ۵۰۰ واحد مکمل فیتاز برای بهبود ارزش غذایی غلات کافی بود. هزار واحد آنزیم فیتاز در اکثر شاخص‌‌ها موجب کاهش معنی‌دار گردید.
عین اله عبدی قزلجه ،
جلد ۱۲، شماره ۴۳ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
بر اساس آمار رسمی سازمان صنایع و معادن در استان آذربایجان شرقی سالیانه مقدار ۱۰۰۰ تن ضایعات در کارخانجات تهیه ماکارونی و مقدار۷۵۰۰ تن ضایعات در کارخانجات لپه پاک‌کنی تولید می‌شود. برای تعیین ترکیبات شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز این ضایعات، ابتدا از ۱۰% کارخانجات بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده، نمونه برداری به‌عمل آمد. سپس مقادیر ماده خشک، پروتئین خام، الیاف خام، چربی خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز و انرژی خام آنها طبق روش‌های (۱۹۹۰) AOAC
اندازه گیری شد. مقدار پروتئین خام، الیاف خام، چربی خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز ضایعات ماکارونی به ترتیب، ۷/۱۲، ۲/۰، ۴/۲، ۷/۱و۱/۰درصد و در ضایعات لپه پاک‌کنی به ترتیب،۲/۳۰، ۸/ ۱۷، ۷/۸، ۳/۳۲ و ۴/۲۲ درصد بود. ضایعات ماکارونی به نسبت ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۵، ۶۰، ۷۵، ۹۰ و ۱۰۰ درصد و ضایعات لپه پاک‌کنی به نسبت ۱۵ و ۴۵ درصد، با جیره پایه مخلوط شدند، جهت تعیین میزان انواع انرژی قابل سوخت و ساز (TMEn , TME , AMEn , AME) ضایعات، ۳۰ گرم از جیره مخلوط شده به روش تغذیه اجباری به چهار قطعه خروس بالغ لگهورن خورانده شد. میزان AMEn ضایعات ماکارونی در سطوح مختلف به ترتیب، ۲۹۱۵، ۳۵۳۵، ۳۹۳۷، ۳۶۴۳، ۳۷۲۸، ۳۶۷۱، ۳۶۸۷ و ۳۷۱۷ کیلوکالری در کیلوگرم و میزان AMEn ضایعات لپه پاک کنی در سطوح مختلف به ترتیب ۲۶۷۷ و ۲۲۷۹ کیلوکالری در کیلوگرم بود. بیشترین انرژی قابل سوخت و ساز برای ضایعات ماکارونی در سطح ۳۰ درصد و برای ضایعات لپه پاک‌کنی در سطح ۱۵ درصد نسبت به جیره پایه به‌دست آمد.
آرش چکرائی ، جواد پوررضا ، سید علی تبعیدیان،
جلد ۱۲، شماره ۴۳ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
این آزمایش به‌منظور تعیین ارزش غذایی و مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف دانه و تفاله گوجه‌فرنگی بر عملکرد جوجه‌های گوشتی انجام شد. دانه گوجه‌فرنگی در سطوح ۶، ۱۲ و ۱۸ درصد و تفاله گوجه‌فرنگی در سطوح ۳، ۹ و ۱۲ درصد در جیره جایگزین ذرت و کنجاله سویا شد. ابتدا انرژی قابل سوخت و ساز دانه و تفاله گوجه‌فرنگی به روش سیبالد تعیین شد. در این آزمایش از ۵۰۴ قطعه جوجه گوشتی تجاری (راس ۳۰۸) به مدت ۸ هفته (از سن ۱ تا ۵۶ روزگی) به‌صورت یک طرح کاملاً تصادفی در ۷ تیمار و ۴ تکرار (۱۸ قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. در۲۱ روزگی قابلیت هضم ایلئومی پروتئین جیره‌ها تعیین شد. میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری دانه ۳۳۹۴ و تفاله ۲۳۲۹ کیلوکالری در کیلوگرم و میزان پروتئین خام آنها به‌ترتیب ۳۱ و۷/۲۲ درصد بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف دانه و تفاله گوجه‌فرنگی بر وزن بدن، قابلیت هضم ایلئومی پروتئین جیره و در صد لاشه اثر معنی‌داری نداشت. بهترین ضریب تبدیل انرژی و پروتئین در سطح ۶ درصد دانه و ۹ درصد تفاله بوده که با تیمار شاهد اختلاف معنی‌داری نداشتند. جوجه‌هایی که با دانه و ۱۲ درصد تفاله گوجه‌فرنگی تغذیه شدند نسبت به تیمار شاهد مصرف خوراک بیشتری داشتند. جیره‌های حاوی ۶ درصد دانه،۳ و ۹ درصد تفاله از نظر ضریب تبدیل خوراک با تیمار شاهد اختلاف معنی‌داری نداشتند.
محمدرضا برکتین، جواد پوررضا، عبدالحسین سمیع، سید علی تبعیدیان، ابراهیم روغنی،
جلد ۱۲، شماره ۴۳ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین اثر سطوح مختلف جایگزینی پلت چسبان پروتئینی آمت به جای پودر ماهی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با ۴۰۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس و با ۵ تیمار و ۴ تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل جایگزینی پنج سطح آمت ( صفر (گروه شاهد)، ۵/۱، ۳، ۵/۴ و ۶ درصد) به جای پودر ماهی بودند. اضافه وزن و مصرف خوراک در سنین ۲۱، ۴۲و ۴۹ روزگی اندازه‌گیری و نهایتا ضریب تبدیل غذایی نیز محاسبه گردید. قابلیت هضم مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز جیره‌ها نیز به روش نمونه‌گیری از فضولات انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد، سطوح ۵/۴ و ۶ درصد آمت، باعث کاهش مصرف خوراک شد (۰۱/۰>P). مصرف خوراک به ترتیب در تیمارهای ۵/۱ درصد، صفر و ۳ درصد آمت بالاتر بود. در کل دوره بیشترین اضافه وزن مربوط به تیمارهای حاوی ۵/۱ درصد آمت و شاهد بود (۰۱/۰>P) در دوره آغازین تیمار ۵/۱ درصد آمت ضریب تبدیل غذایی را بهبود بخشید (۰۱/۰>P). تیمار ۶ درصد آمت در تمامی دوره ها و تیمار ۵/۴ درصد در دوره پایانی و کل دوره موجب افزایش ضریب تبدیل غذایی شد. درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. سطوح مختلف جایگزینی به غیر از سطوح ۶ درصد آمت اثر معنی‌داری بر بازده لاشه نداشتند. سطح ۵/۱ درصد آمت انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری جیره را به‌طور معنی‌داری (۰۱/۰>P) نسبت به شاهد افزایش داد. به نظر می رسد افزودن پلت چسبان آمت در سطح ۵/۱ درصد بتواند اثرات مثبتی بر عملکرد جوجه های گوشتی و انرژی قابل سوخت و ساز جیره داشته باشد.
