مسعود علیخانی، غلامرضا قربانی،
جلد ۳، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۷۸ )
چکیده
برای تعیین نسبت مناسب یونجه خشک و ذرت سیلوشده در تغذیه گاوهای شیرده با تعادل کاتیون – آنیون، دیواره سلولی، انرژی و پروتئین یکسان، در یک طرح مربع لاتین ۴ × ۴ با دو تکرار، ۸ گاو هلشتاین با میانگین وزن ۵۷۰ کیلوگرم، تولید ۲۲ کیلوگرم و چربی ۵/۳% در اواسط دوره شیردهی، از چهار جیره با نسبتهای یونجه خشک به ذرت سیلوشده ۱۰۰:۰، ۶۷:۳۳، ۳۳:۶۷ و ۰:۱۰۰ استفاده کردند. ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم، تجزیه‌پذیری مؤثر ماده خشک در شکمبه، درصد چربی شیر و درصد کل مواد جامد شیر در جیره‌های ۱ الی ۴ به ترتیب ۰۹/۱۹، ۹۴/۱۹، ۹۴/۲۰ و ۹۰/۲۰ کیلوگرم در روز و ۰۷/۶۹، ۷۵/۶۵، ۷۸/۷۱ و ۸۲/۴۹ درصد و ۸/۵۲، ۵۹/۴۹، ۴/۵۰ و ۵۱/۴۶ درصد و ۴۷/۳، ۵۳/۳، ۷۹/۳ و ۹۳/۳ درصد و ۰۷/۱۲، ۱۷/۱۲، ۴۸/۱۲ و ۶۰/۱۲ درصد بود. جیره دارای ۶۷ درصد سیلو، بیشترین مصرف ماده خشک، تولید شیر تصحیح شده (بر حسب ۲/۳ درصد) و قابلیت هضم در شکمبه را نشان داد. درصد تجزیه‌پذیری جیره‌ها در شکمبه به ترتیب در ۱۰۰% یونجه و ۱۰۰% سیلو بیشترین و کمترین بود. جیره‌های دارای ۶۷% ذرت سیلوشده تجزیه‌پذیری بیشتری را نسبت به ۳۳% ذرت سیلوشده نشان دادند. درصد چربی شیر درتیمارهای ۶۷% و ۱۰۰% ذرت سیلوشده بیشتر از تیمارهای ۱۰۰% و ۶۷% یونجه بود. با افزایش نسبت ذرت سیلوشده به یونجه خشک، مقدار کیلوگرم چربی شیر و درصد پروتئین شیر، کیلوگرم پروتئین شیر و کل مواد جامد شیر افزایش نشان داد.
