یکی از شاخص‌های مهم سطح رفاه اقتصادی خانوارها میزان مصرف کالا و خدمات توسط آنها است. چگونگی توزیع مصرف کالا و خدمات بین خانوارها نیز شاخص مهمی برای عدالت در زمینه رفاه اقتصادی خانوارها است. در این تحقیق تغییر دو بعد مهم توزیع مصرف مطالعه شده است: الف) روند تغییرات توزیع مصرف بین خانوارهای روستایی و شهری ایران. ب) تغییرات توزیع مصرف خانوارهای روستایی و شهری در استان‌های مختلف ایران. تحقیق با استفاده از داده‌های ثانویه، مربوط به آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای روستایی و شهری در سال‌های مختلف انجام شده است.
نتایج تحقیق نشان می‌دهد که نسبت هزینه‌های مصرفی خانوارهای شهری به هزینه‌های مصرفی خانوارهای روستایی، در فاصله سال‌های 1344 تا 1375 روند نزولی داشته است، اگر چه شکاف مصرف بین خانوارهای شهری و روستایی هم چنان زیاد است. برای مقایسه تغییرات توزیع مصرف خانوارها در مناطق روستایی و شهری در استان‌های مختلف، از آمار سال های 1365 و 1375 استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که ضریب جینی در سطح کشور در سال‌های 65 و 75، در مناطق روستایی بزرگ‌تر از مناطق شهری بوده است. این ضریب در مناطق روستایی به ترتیب 458/0 و 421/0 و در مناطق شهری به ترتیب 430/0 و 403/0 بوده است، که به ترتیب 08/8 و 28/6 درصد کاهش نشان می‌دهد. در فاصله سال‌های 65 و 75، بین مناطق روستایی 24 استان کشور، در 9 استان ضریب جینی افزایش و در 15 استان کاهش یافته است. در فاصله سال‌های 65 و 75، از بین مناطق شهری 24 استان کشور، در شش استان ضریب جینی افزایش، و در 17 استان کاهش، و در استان تهران تغییری نداشته است.
