زهرا کریمی ، مجید راحمی،
جلد ۱۲، شماره ۴۵ - ( ۷-۱۳۸۷ )
چکیده
یکی از مهم‌ترین علل ایجاد ضایعات پس از برداشت مرکبات، عوامل بیماری‌زا هستند. آزمایش‌هایی در قالب طرح کاملاً تصادقی با چهار تکرار در سال‌های ۱۳۸۳- ۱۳۸۴ روی لیمو شیرین و پرتغال والسیا به اجرا در آمد. تیمارها شامل عصارههای روغنی خالص و محلول در الکل ۲۵ درصد، با غلظت‌های ۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد و ایمازالیل(۲ میلی لیتر در لیتر) بود. کاربرد عصارههای روغنی خالص میخک و آویشن روی پرتقال والنسیا در سال ۱۳۸۳ موجب کاهش پوسیدگی از ٩۰ درصد در شاهد به ترتیب به صفر و ۵/۱۲ درصد شدند. عصارههای خالص میخک و آویشن در سال اول آزمایش پوسیدگی میوههای لیمو شیرین را از ۹۰ درصد در شاهد به ترتیب به صفر و ۶ درصد کاهش دادند. در سال دوم نیز نتایج مشابهی به دست آمد و عصارههای خالص روغن میخک و آویشن پوسیدگی لیمو شیرین را از ۹۰درصد شاهد به صفر رساندند. در سال دوم، عصاره روغنی آویشن درالکل ۲۵ درصد حل شدند و با غلظت‌های ۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد پوسیدگی را در لیمو شیرین از ۸۵ درصد در شاهد به ترتیب به ۶۵، ۴۱ و ۲۶ درصد کاهش دادند، همچنین عصاره روغنی میخک محلول در الکل ۲۵ درصد با غلظت‌های ۱/۰، ۳/۰ و ۵/۰ درصد پوسیدگی را به ترتیب به ۶۰ ،۳۰ و ۵/۲۲ درصد کاهش دادند که همگی نسبت به شاهد معنیدار بود. مقایسه اثر عصارههای روغنی خالص میخک و آویشن با قارچکش از نظر آماری تفاوت معنیداری در کاهش پوسسیدگی نشان نداد. تیمارهای میخک و آویشن درالکل ۲۵ به اندازه قارچکش موثر نبودند.
