دوره 6، شماره 1 - ( نشریه علوم و فناوری جوشکاری ایران 1399 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 80-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alinaghian H R, Sadough Vanini S A, Monir Vaghefi S M. Evaluation of microstructure and hardness in repair with OAW method in copper DHP moulds. JWSTI 2020; 6 (1) :67-80
URL: http://jwsti.iut.ac.ir/article-1-302-fa.html
URL: http://jwsti.iut.ac.ir/article-1-302-fa.html
علینقیان حمیدرضا، صدوق ونینی سید علی، منیر واقفی سید محمود. بررسی ریزساختار و سختی در تعمیر به روشOAW قالب های مسی DHP. نشریه علوم و فناوری جوشکاری ایران. 1399; 6 (1) :67-80
1- دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران)
2- دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
2- دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده: (6424 مشاهده)
قالبهای ریختهگری مداوم فولاد در تعداد ذوب های بالا ممکن است در سطح قالب تحت سایش و تخریب قرار گیرند، لذا ضرورت راهکاری جهت بهبود عمر چنین قالبهایی مطرح میباشد. در مقاله حاضر هدف ترمیم نمونه مسیDHP )جنس قالب فرایند ریختهگری مداوم (میباشد. در این مقاله تخریب نمونههای مسی توسط ایجاد شیاری به کمک دستگاه CNC و عمل ترمیم آن با استفاده از جوشکاری اکسیاستیلن و پرکننده جهت پرکردن ناحیه شیار انجام شد. در این مطالعه تاثیر دمای پیشگرم، نوع پرکننده، عملیات حرارتی ناحیه جوش بر سختی، ریزساختار، آنالیز شیمیایی ناحیه جوش و هدایت حرارتی منطقه جوش بررسی و ارزیابی شد. محدوده دمای پیشگرم بین 300 تا 450 درجه سانتی‌گراد انتخاب شد. از پرکننده‌های Cu-Pو Cu-Ag-Pبرای پرکردن شکاف ناحیه جوش استفاده شد. در تحقیق حاضر جهت سنجش نتایج از میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف‌سنجی انرژی پرتوایکس، میکروسختی، میکروسکوپ نوری و هدایت‌سنج حرارتی استفاده شد. نتایج نشان داد افزایش دمای پیشگرم منجر به تشکیل لایه‌های اکسیدی و کاهش دمای پیشگرم با پرشوندگی ناقص ناحیه جوش همراه است که نهایتاً دمای پیشگرم 400 درجه سانتی‌گراد با توجه به دو ویژگی ذکرشده در بالا انتخاب مناسبی است. عملیات تنش زدایی با هدف کاهش تنش‌ها و حفظ خواص مکانیکی در محدوده دمایی 250 تا 400 درجه سانتی‌گراد و در زمان 2 ساعت اجرا شد. نتایج نشان داد محدوده دمایی اتنخاب‌شده دمایی هیچ‌گونه کاهش نامطلوبی در سختی وجود نداشته است. هم‌چنین، مشخص شد با افزایش مدت زمان آنیل، سختی جوش برای پرکننده مس - فسفر کاهش و برای پرکننده مس - نقره - فسفر ابتدا کاهش و سپس افزایش مییابد. ارزیابی به کارگیری پرکنندهCu-P در مقایسه با Cu-Ag-P نشان‌دهنده ایجاد سختی نسبتا پایین‌تر (نزدیک به کمتر از ده درصد) در پرکننده حاوی نقره نسبت به پرکننده حاوی فسفر بود. در مقابل هدایت حرارتی پرکننده حاوی نقره نزدیک به حدود ده درصد بیش از پرکننده حاوی فسفر بوده است. بدیهی‌ست که انتخاب نوع پرکننده بستگی به نوع پایه و هندسه آن دارد. بررسیها نشان داد که درحضور 2/7 درصد فسفر در پرکننده مس - فسفر به دلیل نزدیک‌بودن ساختار جوش به نقطه یوتکتیک جدایش به صورت بسیار جزئی صورت گرفت. این در حالیست که انتخاب پرکننده مس - نقره - فسفر با داشتن 6 درصد نقره در آن باعث ایجاد جدایش شدید نقره تا مرز 90 درصد نقره در مرکز جوش در ناحیه غیردندریتی شد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
