در این پژوهش فولاد نایترایدینگ DIN ۳۴CrAlNi۷ در دو حالت قبل و بعد از نیتروژن دهی سطحی با فرآیند قوسی تنگستن-گاز، توسط دو نوع پرکننده (L ۳۰۹ER و ۳۱۲ER) مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از این پژوهش بررسی بهترین شرایط برای جوشکاری، (قبل یا بعد ازنیتروژن‌دهی) ونیز انتخاب بهترین فلز پرکننده بود. ریزساختار اتصال با استفاده از میکروسکوپ نوری موردبررسی قرار گرفت. همچنین به‌منظور ارزیابی خواص مکانیکی از آزمایش استحکام کششی استفاده شد. سطوح شکست اتصالات نیز با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) موردمطالعه قرار گرفت. جوشکاری این فولادها با پرکننده L۳۰۹ER با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، فقط در حالت قبل از نیتروژن دهی مجاز است. در حالتی که سطوح لبه اتصال نیتروژن دهی شده باشد به علت تغییرات ریزساختاری در فلز جوش نمیتواند در شرایط سرویس پاسخ قابل قبولی ارائه دهد. اما نتایج نمونههای جوشکاری شده با فلز پرکننده ۳۱۲ER نشان داد درصورتی‌که درصد امتزاج فلز پایه به مقدار کمتر از ۳۰ درصد باشد میتوان از این نوع پرکننده برای جوشکاری فلزات پایه در هر دو حالت قبل و بعد از نیتروژن دهی استفاده کرد.
