2 نتیجه برای جوشکاری قوسی الکترود تنگستنی با گاز محافظ
محمد اهل سرمدی، مرتضی شمعانیان، حسین ادریس، امیر بهجت، محمدعلی مهتدی بناب، جرزی اسپونار،
دوره 1، شماره 1 - ( 11-1394 )
چکیده
در این تحقیق به بررسی ریز ساختاری و خواص مکانیکی جوش فولاد زنگ نزن سوپر دوفازی UNS S32750 پرداخته شد. بدین منظور از روش قوسی تنگستن گاز و فلز پرکننده AWS ER2594 به قطر 4/2 میلیمتر استفاده شد.به منظور بررسی ریزساختار از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی مجهز به پراش الکترون برگشتی استفاده شد. خواص مکانیکی توسط آزمون های ریز سختی و کشش بررسی شد.
بررسی های ریزساختاری مشخص کرد که فلز پایه حاوی دانه های کشیده شده آستنیت در زمینه فریت است. فلز جوش دارای ساختار ریختگی می باشد که آستنیت به صورت دندریتی در زمینه فریت قرار گرفته است.همچنین مشاهده شد در اثر جوشکاری درصد حجمی فریتِ منطقه ذوب پس از جوشکاری از 60(درصد فریت فلز پایه) به حدود 50 درصد کاهش یافته است، که علت آن پایین بودن نرخ سرد شدن به دلیل بالا بودن میزان حرارت ورودی در روش جوشکاری قوسی تنگستن گاز می باشد. آزمون ریز سختی بر روی نمونه ها که به روش ویکرز انجام شد نشان داد که متوسط سختی فلز پایه در حدود 285 ویکرز است؛ در صورتی که سختی در منطقه ذوب نمونه های جوشکاری شده به علت افزایش درصد آستنیت تا 250 ویکرز کاهش یافت. این در حالی که میزان سختی منطقه متأثر از حرارت به دلیل کاهش درصد حجمی آستنیت و نفوذ ترکیباتی همچون کاربید کروم در فاز فریت تا 340 ویکرز افزایش نشان داد. نتایج حاصل از آزمون کشش مشخص کرد که در اثر افزایش حرارت ورودی استحکام کششی کاهش یافته است، که این موضوع به علت افزایش اندازه دانه ها در اثر افزایش حرارت ورودی است.
سید محمد اهل سرمدی، مرتضی شمعانیان، مسعود عطاپور، حسین ادریس، امیر بهجت،
دوره 3، شماره 1 - ( 5-1396 )
چکیده
در این پژوهش به بررسی رفتار خوردگی مقطع جوش فولاد زنگنزن سوپردوفازی UNSS32750 به روش قوسی تنگستن گاز محافظ و فلز پرکننده از جنس فولاد زنگنزن دوفازی AWSER2594 در محیط اسیدی و حاوی یون کلر پرداخته شده است. ارزیابی ساختاری توسط میکروسکوپهای نوری و همچنین الکترونی و ارزیابی رفتار خوردگی توسط آزمونهای پتانسیل مدار باز و پلاریزاسیون سیکلی انجام شد. یافتههای پژوهش نشان داد که افزایش حرارت ورودی منجر به تغییر در توزیع عناصر آلیاژی، فقیرشدن نواحی اطراف مرزدانه بهدلیل تشکیل فازهای بینفلزی و تغییر تعادل بین فاز آستنیت/فریت در مقطع جوش شده است. بر اساس آزمون پلاریزاسیون سیکلی، مقطع جوش و فلز پایه بهدلیل حضور عناصر آلیاژی بالا دارای رفتار فعال- رویین میباشد و دارای مقاومت به خوردگی مطلوبی است. همچنین افزایش حرارت ورودی منجر به افزایش دانسیته جریان رویینشدن و کاهش پتانسیل حفرهدارشدن شد، که علت آن را می توان به تغییر ریزساختار، توزیع و بالانس فازها و امکان تشکیل ترکیبات بینفلزی در منطقه جوش دانست.