۶ نتیجه برای ۳۰۴
آرش پرورش، حامد ثابت، مهران روح نیا،
دوره ۳، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
در این پروژه برای اندازه گیری تنش پس ماند جوش فولاد زنگ نزن AISI ۳۰۴از روش اندازهگیری موج طولی شکست یافته بحرانی و همچنین روش سوراخ کاری استفاده شده است. به این منظور پارامترهای جریان پالس، جریان زمینه، درصد زمان پالس و فرکانس پالس به عنوان پارامترهای متغییر در نظر گرفته شده و از طراحی آزمایش تاگوچیL۹ استفاده شد. هرکدام از نمونه ها مورد آزمون کشش و سختی سنجی و همچنین بررسی ریز ساختار قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد که جریان زمینه موثرترین پارامتر در تنشهای پسماند بوده و جریان پالس عامل مهم بعدی و درصد زمان پالس و فرکانس پالس در اولویت های بعدی قرار دارند.
مرتضی عباسی، حمیدرضا نجفی دژده منفرد، علیرضا خدابنده،
دوره ۴، شماره ۱ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
در این پژوهش جوشکاری غیرمشابه فولاد زنگ‌نزن آستینیتی ۳۰۴ L و فریتی ۴۰۹ با فرآیند GMAW با دو ترکیب از گازهای آرگون- اکسیژن و آرگون- دی اکسید کربن بررسی شده است. برای این منظور، سیم‌جوش‌های ER۳۰۹LMo و ER۳۱۶LSi باتوجه به مقدار فریت دلتای ۵ و ۱۵ درصد (با استفاده از روابط و دیاگرام شفلر) انتخاب شد. بر پایه مشاهدات، جوش قابل قبول با پرکننده‌های مذکور و استفاده از گاز محافظ
O۲ ۲%- Ar حاصل شد. نتایج آزمونهای کشش نشان‌دهنده تنش تسلیم و استحکام کششی به ترتیب ۲۸۸ و MPa ۴۲۴ و وقوع شکست در سمت فولاد فریتی ۴۰۹ بود. میکروسختی‌سنجی نیز نشان‌دهنده حصول بیشترین سختی در فلز جوش ER۳۱۶LSi بین ۱۹۰ تا HV ۲۰۰ و کمترین سختی در منطقه تحت تاثیر حرارت فولاد فریتی ۴۰۹ (HV۱۴۵) بر اثر رشد دانه‌ها در آن بود. همچنین، در منطقه تحت تاثیر حرارت فولاد زنگ‌نزن فریتی رسوبات سوزنی شکلی از نوع TiC مشاهده شد که گمان می‌رود بر اثر گرمایش و سرمایش سریع حین جوشکاری به این شکل تحول یافته باشند.
حسین مهرابی شریف آباد، محمود حاجی صفری،
دوره ۴، شماره ۱ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
در این پژوهش به منظور رسیدن به دو ساختار مختلف آستنیتی (γ) و آستینتی-فریتی (+δγ) در فلزجوش ایجاد شده در فولاد زنگ‌نزن۳۰۴ به ترتیب از فلزهای پرکننده ERNiCrMo-۳ و ER۳۰۹L استفاده شد و رفتار خستگی اتصالات ایجاد شده در دو محیط هوا و محیط خورنده آب دریا مورد ارزیابی و تحلیل واقع شد. مطالعات ساختاری انجام شده حاکی از تطابق قابل قبولی بین ساختار فلزجوش پیش‌بینی شده بر اساس دیاگرام شیفلر و بررسی‌های متالوگرافی بود. ارزیابی رفتار خستگی نمونهها در دو محیط هوا و آب دریا نشان داد که ایجاد ساختاری مشابه با فلزپایه در موضع اتصال (γ) موجب استحکام خستگی بالاتر نمونهها می‌شود. مطالعات شکست‌نگاری و آنالیز FESEM-EDS نشان داد شکست نمونه‌های جوشکاری شده با فلزپرکن ERNiCrMo-۳ در مقایسه با نمونه‌های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER۳۰۹L در هر آزمون خستگی و خوردگی-خستگی، رفتار نرمتری (تشکیل دیمپل‌های یکنواخت‌تر و عمیق‌تر در منطقه نهایی شکست) ارائه میدهد. بعلاوه برخلاف نمونه‌های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER۳۰۹L، در نمونه‌های جوشکاری شده با فلزپرکننده ER-NiCrMo-۳، عمدتا ترکیبات بین فلزی غنی از مولیبدن و تیتانیم در تشکیل دیمپل‌ها در سطح شکست مشارکت داشتند.
سینا قادری، فتح اله کریم زاده، علی اشرفی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
در این پژوهش به بررسی تاثیر زمان و ساختار فلز پایه بر ریزساختار منطقه اتصال فاز مایع گذرای فولاد زنگ نزن L۳۰۴ پرداخته شده است. اتصال فاز مایع گذرا در دمای °C۱۰۵۰ در دو زمان ۵ و ۶۰ دقیقه بر روی فلزات پایه با دو ساختار آستنیت درشت دانه و مارتنزیتی و با لایه واسط BNi-۲ انجام گرفت. جهت ایجاد ساختار تمام مارتنزیتی، نمونه های فولاد زنگ نزن L ۳۰۴ اولیه در دمای °C۱۵- تا ۸۰% نورد سرد شد. بررسی های میکروسکوپی نشان داد که در زمان ۵ دقیقه، در ناحیه اتصال دو منطقه انجماد همدما و انجماد غیرهمدما به وجود آمده است. ناحیه انجماد همدما دارای ساختار تکفاز γ و منطقه انجماد غیرهمدما دارای ساختار چندفازی پیچیده ای بود. این در حالی است که پس از ۶۰ دقیقه، تمام ساختار اتصال به صورت همدما انجماد یافته بود و اتصالاتی عاری از عیب حاصل شد. نتایج همچنین نشان داد که ساختار مارتنزیتی فلز پایه که البته در حین سیکل حرارتی جوشکاری به آستنیت فوق ریزدانه بازگشت می یابد تاثیر قابل ملاحظه ای بر عرض ناحیه متاثر از نفوذ داشته است.
محسن رفیع، حامد ثابت، وحید ابوئی مهریزی،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش اتصال غیر هم جنس ورق‌‌های Ti-۶Al-۴V و ۳۰۴AISI به روش جوشکاری لیزر نقطه ای مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ورق‌‌های مذکور به ضخامت ۷/۰ و ۵/۰ میلی‌متر با استفاده از لایه واسط مس یا نقره (خالص) به ضخامت ۲/۰ و ۳/۰ میلی‌متر با استفاده از دستگاه جوش لیزر پالسی ۴۰۰ وات (Nd:YAG) و به روش نقطه جوش‌‌های هم مرکز به قطر ۴ میلی‌متر در حالت روی هم جوشکاری شدند و مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند. ابتدا بازرسی چشمی و سپس متالوگرافی نوری صورت گرفت و در صورت عدم وجود ترک آزمونهای سختی ویکرز، کشش و بررسی میکروسکپی الکترونی روبشی بر روی نمونهها انجام شد و نتایج آزمون‌ها حاکی از آنست که در فلز نقره به‌عنوان لایه واسط استفاده شده با زمان ۳ میلی ثانیه هیچگونه اتصالی ایجاد نشد و جابجایی فلز رویی نیز تاثیری در نتیجه نداشت و بهترین شرایط اتصال در شرایطی است که ۳۰۴AISI در معرض جوش لیزر باشد با استفاده از لایه واسط از جنس مس، حرارت ورودی ۷/۱۰ ژول، قله توان ۵/۱ کیلووات، فرکانس ۱۵ هرتز و زمان ۷ میلی ثانیه بهترین نتیجه بدست آمد و سختی منطقه جوش و استحکام نهایی به ترتیب ۵۰۴ ویکرز و ۱۶۰ مگا پاسکال بدست آمد.
بهزاد بینش، سیما میرزایی، امین تقی اهری،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
اتصال فاز مایع گذرای فولاد زنگ نزن آستنیتی AISI ۳۰۴L با استفاده از لایه میانی آمورف BNi-۲ انجام شد. ریزساختار اتصال با میکروسکوپ نوری (OM) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به سیستم آنالیز تفکیک انرژی (EDS) بررسی شد. تأثیر دمای اتصال (۱۱۱۰-۱۰۳۰ درجه سانتیگراد) بر ریزساختار و خواص خوردگی نمونه های اتصال یافته مورد مطالعه قرار گرفت. مقاومت به خوردگی الکتروشیمیایی نمونه های اتصال در محلول ۳,۵% NaCl ارزیابی شد. مکانیزم تشکیل ریزساختار و توالی انجماد در ناحیه اتصال مورد بحث قرار گرفت. در ناحیه مرکزی اتصال بورایدهای غنی از نیکل و کروم، ترکیب Ni-Si-B و ذرات ریز Ni۳Si در زمینه گاما نیکل شناسایی شدند. بررسی های ریزساختاری نشان داد که توالی انجماد این فازها به صورت + γ ← γ + L ← Lبوراید نیکل+ بوراید کروم + γ ← L +بوراید نیکل + بوراید کروم + ترکیب Ni-Si-B می باشد. بالاترین میزان مقاومت به خوردگی در نمونه اتصال در دمای ۱۰۷۰ درجه سانتیگراد به مدت ۳۰ دقیقه مشاهده شد که قابل قیاس با فولاد زنگ نزن آستنیتی ۳۰۴ اولیه است. این امر به ریزساختار ناحیه اتصال شامل مقدار ناچیزی ترکیبات یوتکتیک در ناحیه انجماد غیرهمدما نسبت داده می‌شود.
