۸ نتیجه برای Ti-۶al-۴v
امین عنبرزاده، حامد ثابت،
دوره ۳، شماره ۱ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
در تحقیق حاضر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال Al۲۰۲۴ بهTi-۶Al-۴V به روش فاز مایع گذرا مرحله‌ای (S-TLP) مورد بررسی قرار گرفته است، برای این منظور ورق‌هایی به ابعاد ۱۳۰×۳۲×۳ تهیه شد و لایه واسط نیز به ابعاد ۳۲×۲۵ میلیمتر و به ضخامت ۵۰ میکرومتر به‌کار رفت. پیوند نفوذی آلیاژهای Al۲۰۲۴ و Ti-۶Al-۴V در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول، دو آلیاژ Ti-۶Al-۴V در دمای ۶۲۰ درجه سانتیگراد تحت محیط اتمسفر آرگون به‌وسیله ورق لایه واسط Sn-۵,۳Ag-۴.۲Bi با ضخامت ۵۰ میکرومتر به شیوه فاز مایع گذرا اتصال برقرار شد. سپس جوش حاصل از محل اتصال شکسته شد تا بدین وسیله سطح تر‌شده آلیاژ Ti-۶Al-۴V توسط آلیاژ لایه واسط حاصل شود. در مرحله دوم مجدداً از ورق Sn-۵,۳Ag-۴.۲Bi با ضخامت ۵۰ میکرومتر به عنوان فلز پرکننده استفاده شد تا در دمای ۴۵۳ درجه سانتیگراد سطح تر‌شده آلیاژ Ti-۶Al-۴V به آلیاژ Al۲۰۲۴ لحیمکاری نرم شود. استحکام کششی پیوند نفوذی ایجاد‌شده در مرحله دوم برای اتصال آلیاژهای Al۲۰۲۴ به Ti-۶Al-۴V حدود ۶۲ مگاپاسکال به‌دست آمد.
محمد چیانی، مسعود عطاپور،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
در این تحقیق رفتار خوردگی اتصال آلیاژ Ti-۶Al-۴V به روش جوشکاری اصطکاکی همزنی با سرعت چرخش ۳۷۵ دور بر دقیقه و سرعت پیشروی ۱۰۰ میلمتر بر دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. جوشکاری این آلیاژ زیر دمای دگرگونی β انجام شد که متشکل از ساختار هم‌محور در ناحیه همزنی است. رفتار خوردگی این آلیاژ جوشکاری شده در محلول NaCl ۵/۳% در دماهای ۳۷،۲۵ و ۸۰ درجه سانتیگراد مورد بررسی قرار گرفت. منحنی‌های پتانسیودینامیک در محلول NaCl ۵/۳% در دمای ۸۰ درجه سانتیگراد یک رفتار گذار رویین و فعال را نشان دادند. تجزیه و تحلیل سطوح نمونهها پس از انجام آزمونهای الکتروشیمیایی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشان داد که در این آلیاژ، فاز β به طور عمده در هر سه دمای مذکور خورده شده است، با این حال، میزان این خوردگی در نمونه های مربوط به دمای ۸۰ درجه سانتیگراد بیشتر میباشد.
محسن رفیع، حامد ثابت، وحید ابوئی مهریزی،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش اتصال غیر هم جنس ورق‌‌های Ti-۶Al-۴V و ۳۰۴AISI به روش جوشکاری لیزر نقطه ای مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور ورق‌‌های مذکور به ضخامت ۷/۰ و ۵/۰ میلیمتر با استفاده از لایه واسط مس یا نقره (خالص) به ضخامت ۲/۰ و ۳/۰ میلیمتر با استفاده از دستگاه جوش لیزر پالسی ۴۰۰ وات (Nd:YAG) و به روش نقطه جوش‌‌های هم مرکز به قطر ۴ میلیمتر در حالت روی هم جوشکاری شدند و مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند. ابتدا بازرسی چشمی و سپس متالوگرافی نوری صورت گرفت و در صورت عدم وجود ترک آزمونهای سختی ویکرز، کشش و بررسی میکروسکپی الکترونی روبشی بر روی نمونهها انجام شد و نتایج آزمون‌ها حاکی از آنست که در فلز نقره به‌عنوان لایه واسط استفاده شده با زمان ۳ میلی ثانیه هیچگونه اتصالی ایجاد نشد و جابجایی فلز رویی نیز تاثیری در نتیجه نداشت و بهترین شرایط اتصال در شرایطی است که ۳۰۴AISI در معرض جوش لیزر باشد با استفاده از لایه واسط از جنس مس، حرارت ورودی ۷/۱۰ ژول، قله توان ۵/۱ کیلووات، فرکانس ۱۵ هرتز و زمان ۷ میلی ثانیه بهترین نتیجه بدست آمد و سختی منطقه جوش و استحکام نهایی به ترتیب ۵۰۴ ویکرز و ۱۶۰ مگا پاسکال بدست آمد.
علی مهدوی شاکر، حسین مومنی، علی خرّم، علیرضا یزدی پور،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر پارامترهای جوشکاری پرتو الکترونی بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال فولاد زنگنزن رسوب سخت شونده ۱۷-۴PH و آلیاژ Ti-۶Al-۴V میباشد. برای این منظور، جوشکاری این دو آلیاژ بدون لایه واسط و با لایه میانی مس با ضخامت ۸/۰ میلیمتر انجام شد. دو سرعت جوشکاری مختلف ۷/۰ و ۹/۰ متر بر دقیقه با چهار میزان انحراف پرتو (۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۶/۰ میلیمتر) از مرکز لایه میانی به سمت فولاد برای انجام آزمایشات استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در امتزاج مستقیم تیتانیوم و فولاد، ساختار اتصال متشکل از ترکیبات بین فلزی TiFeو TiFe۲ +TiCr۲ با سختی بالا (در حدود ۹۰۰ ویکرز) می باشد. در اتصال تیتانیوم و فولاد با استفاده از لایه میانی مس، ساختار اتصال در حوضچه جوش و سطح مشترک حوضچه جوش و فولاد شامل محلول جامد مس و ترکیبات بین فلزی TiFe۲ و در سطح مشترک حوضچه جوش و تیتانیوم شامل Ti+ Ti۲Cu، TiFe می باشد. سختی منطقه جوش در نمونه های جوشکاری شده با لایه میانی مس در حدود ۴۰۰ ویکرز می باشد. بیشترین میزان سختی در سطح مشترک حوضچه جوش و آلیاژ تیتانیوم و همچنین در سطح مشترک حوضچه جوش و فولاد مشاهده می شود که به سبب حضور ترکیبات بین فلزی با سختی بالا در این مناطق می باشد. با افزایش سرعت جوشکاری و میزان انحراف پرتو، سختی کاهش می یابد که به دلیل کاهش ترکیبات بین فلزی ترد و شکننده در ساختار اتصال می باشد. نمونه جوشکاری شده با سرعت جوشکاری ۹/۰ متر بردقیقه و میزان انحراف پرتو ۶/۰ میلیمتر دارای بیشترین استحکام برشی معادل ۱۶۰ مگاپاسکال بود.
علی مهدوی شاکر، حسین مومنی، علی خرّم، علیرضا یزدی پور،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر پارامترهای جوشکاری پرتو الکترونی بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال غیرهمجنس فولاد زنگنزن PH۴-۱۷ و آلیاژ Ti-۶Al-۴V میباشد. برای این منظور، جوشکاری این دو آلیاژ با لایه میانی مس با ضخامت ۱ میلیمتر انجام شد. دو سرعت جوشکاری مختلف ۰/۷ و ۰/۹ متر بر دقیقه با چهار میزان انحراف پرتو (۰، ۰/۲، ۰/۴ و ۰/۶ میلیمتر) از مرکز لایه میانی به سمت فولاد برای انجام آزمایشها استفاده شد. نتایج نشان میدهد که با استفاده از لایه میانی مس با ضخامت۱ میلیمتر، ترک‌های ناشی از تشکیل ترکیبات بین‌فلزی از حوضچه جوش حذف میشوند. در فصل مشترک بین تیتانیوم و حوضچه جوش در انحراف پرتوهای ۰ و ۰/۲ میلیمتر، محلول جامد مس و ترکیبات بین‌فلزی TiCu۲ و در انحراف پرتوهای ۰/۴ و ۰/۶ میلیمتر، محلول جامد مس و ترکیبات بین‌فلزی TiCu تشکیل میشود. در ناحیه حوضچه جوش در انحراف پرتوهای ۰ و ۰/۲ میلیمتر، ترکیبات بین‌فلزی TiCr۲+TiFe۲ و در انحراف ۰/۴ و ۰/۶ میلیمتر، محلول جامد آهن (Fe-α)، محلول جامد مس و ترکیبات بین‌فلزی TiCu تشکیل میشوند. بیشترین میزان سختی در فصل مشترک حوضچه جوش و آلیاژ تیتانیوم و همچنین در سطح مشترک حوضچه جوش و فولاد مشاهده میشود که به سبب حضور ترکیبات بین فلزی با سختی بالا در این مناطق میباشد. با افزایش سرعت جوشکاری و میزان انحراف پرتو، میزان سختی کاهش مییابد که به دلیل کاهش ترکیبات بین فلزی ترد و شکننده در ساختار اتصال میباشد. با افزایش میزان انحراف پرتو از ۰/۴ میلیمتر به ۰/۶ میلیمتر در سرعت ۰/۷ متر بر دقیقه، استحکام برشی اتصال از ۱۸۰ مگاپاسکال به ۲۱۰ مگاپاسکال و در سرعت ۰/۹ متر بر دقیقه، استحکام برشی اتصال از ۲۳۰ مگاپاسکال به ۲۵۰ مگاپاسکال افزایش مییابد. نمونه جوشکاری شده با سرعت جوشکاری ۰/۹ متر بردقیقه و میزان انحراف پرتو ۰/۶ میلیمتر دارای بیشترین استحکام برشی معادل ۲۵۰ مگاپاسکال میباشد. شکست در تمامی نمونهها در فصل مشترک بین حوضچه جوش و آلیاژ تیتانیوم اتفاق می‌افتاد که نشان میدهد ضعیف‌ترین ناحیه در اتصال، این فصل مشترک میباشد.
دکتر مهدی صفری، آقای ایمان دهفولی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۴ )
چکیده
دراین پژوهش، قطعات از جنس آلیاژ تیتانیوم Ti-۶Al-۴V با استفاده از فرآیند ذوب انتخابی لیزر تولید میشوند. همچنین با استفاده از روش طراحی آزمایشها بر مبنای روش پاسخ سطح، اثر پارامترهای توان لیزر، سرعت اسکن لیزر و مقدار همپوشانی لایههای مجاور بر زبری سطح قطعات تولید شده مطالعه میشود. نتایج نشان میدهند زبری سطح قطعات تولید شده توسط روش ذوب انتخابی لیزر، با افزایش توان لیزر ابتدا کاهش پیدا کرده و سپس با افزایش بیشتر توان لیزر افزایش مییابد. همچنین با افزایش سرعت اسکن لیزر، زبری سطح قطعات تولید شده افزایش مییابد. به علاوه زبری قطعات تولید شده، با افزایش مقدار همپوشانی لایههای مجاور ابتدا کاهش پیدا کرده و سپس افزایش مییابد. به منظور دستیابی به قطعاتی با کمترین مقدار زبری سطح، بهینهسازی پارامترهای ورودی فرآیند انجام شده و مشخص شد که با توان لیزر برابر با ۱۵۰ وات، سرعت اسکن لیزر برابر با ۵۰۰ میلیمتر بر ثانیه و مقدار همپوشانی لایههای مجاور برابر با ۸/۶۷ میکرون میتوان قطعات از جنس آلیاژ تیتانیوم Ti-۶Al-۴V با کمترین مقدار زبری سطح برابر با ۴۴/۱ میکرون توسط روش ذوب انتخابی لیزر تولید کرد.
آریا اعتمادی، مسعود کثیری عسگرانی، حمیدرضا بخششی راد، مجتبی صادقی گوغری،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
در این تحقیق اتصال غیرمشابه آلیاژ زیست تخریب پذیر AZ۳۱ به آلیاژ تیتانیومی Ti-۶Al-۴V به روش جوشکاری اصطکاکی چرخشی و با هدف نهایی ساخت پین یا پیچ دو جنسی ارتوپدی مورد بررسی وارزیابی قرار گرفت. از میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی (SEM) برای بررسی ریزساختار، از پراش پرتو ایکس برای آنالیز فازی و از دستگاه آزمون پیچش و دستگاه ریز سختی‌سنج برای بررسی خواص مکانیکی و از آزمایش پلاریزاسیون تافل و امپدانس الکتروشیمیایی برای بررسی مقاومت خوردگی استفاده شد. در عملیات جوشکاری، سرعت دورانی ۱۱۰۰، ۱۲۰۰ و ۱۳۰۰ دور بر دقیقه و زمان اصطکاک ۲ و ۴ ثانیه به عنوان پارامترهای متغیر، و دو پارامتر فشار اصطکاک و فشار فورج به ترتیب به میزان ۵۰ و ۴۰ مگاپاسکال به عنوان پارامترهای ثابت در نظر گرفته شدند. بررسی ریزساختار منطقه اتصال نشان داد که در قسمت آلیاژ تیتانیوم تقریبا هیچگونه تغییر شکلی وجود ندارد، اما در سمت منیزیم بیشترین میزان تغییر شکل و با فاصله گرفتن از خط اتصال به ترتیب، منطقه اتصال(CZ)، منطقه تغییر شکل جزیی (PDZ)، منطقه متاثر از عملیات ترمومکانیکی(TMAZ)ومنطقه تبلور مجدد دینامیکی (DRX) قابل مشاهده می‌باشند. تشکیل ترکیبات بین فلزی مانند Mg۲AlZn، Ti۳Al و همچنین ریز شدن دانه‌ها باعث افزایش سختی ناحیه منیزیم مجاور خط اتصال تا ۱۵۰ ویکرز شد. نتایج آزمون پیچش نشان داد نمونه جوشکاری شده در شرایط سرعت دوران ۱۲۰۰ دور بر دقیقه و در زمان اصطکاک ۴ ثانیه دارای بالاترین میزان استحکام برشی و به مقدار ۵/۸۱ مگاپاسگال و همچنین دارای بالاترین مقاومت به خوردگی در بین سایر نمونهها میباشد.
امیررضا اردلانی، همام نفاخ موسوی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
در این پژوهش به بررسی پارامترهای دما و زمان بر روی ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال غیرهمجنس فولاد PH۴-۱۷ و آلیاژ Ti-۶Al-۴V با فلزپرکننده BNi-۲ و به روش لحیمکاری سخت پرداخته میشود. ریزساختار اتصال با میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی و خواص مکانیکی اتصال نیز با تست کشش - برش و میکروسختی مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. مشاهده میشود که در دمای ثابت C°۱۰۵۰، افزایش زمان از ۱۵ به ۳۰ دقیقه باعث کاهش استحکام برشی از ۶۶/۳۴ به ۳۹/۲۹ مگاپاسکال میشود. وجود ترکیبات ترد بین فلزی مانند NiTi۲ و FeTi۲، باعث شکست ترد و کاهش استحکام میشوند. در زمان ثابت ۱۵ دقیقه، افزایش دما باعث میشود که استحکام از ۶۶/۳۴ به ۴۶/۳۸ مگاپاسکال افزایش یابد. همچنین افزایش دما– زمان باعث افزایش پهنای ISZ تشکیل شده در اتصالات در سمت فلزپرکننده Ti-۶Al-۴V از ۴۰/۴۱ به ۴۸/۸۱ میکرون میشود. افزایش دما– زمان همچنین موجب نفوذ بیشتر بور به فصل مشترک فولاد– فلزپرکننده شده که ترکیبات بورایدی مختلفی را تشکیل میدهد و باعث عریض‌تر شدن این ناحیه میشود.
