J. Abedi-Koupai, Z. Nasri, KH. Talebi, A. Mamanpoush, S.F. Mousavi. Investigation of Zayandehrud Water Pollution by Diazinon and its Assimilative Capacity . jwss 2011; 15 (56) :1-20
URL:
http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-1703-fa.html
جهانگیر عابدی کوپایی ، زهره نصری ، خلیل طالبی ، علیرضا مأمن پوش ، سید فرهاد موسوی . مطالعه کیفیت شیمیایی و آلودگی آب زایندهرود در بالادست به دیازینون و توان خودپالایی آن . علوم آب و خاک. 1390; 15 (56) :1-20
URL: http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-1703-fa.html
، koupai@cc.iut.ac.ir
چکیده: (37685 مشاهده)
در این تحقیق، کیفیت شیمیایی آب زایندهرود در فاصله سد تنظیمی زایندهرود و سد انحرافی نکوآباد، سه زهکش تخلیه شونده به رودخانه و یک چاه فلمن، با اندازهگیری برخی پارامترهای شیمیایی، طی تیر تا اسفند 1385، به همراه امکان آلودگی این آبها به حشرهکش دیازینون، در فاصله زمانی مهر تا اسفند 1385، به روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) مورد بررسی قرارگرفت. همچنین توان خودپالایی زایندهرود در محدوده مورد مطالعه محاسبه شد. نتایج آزمایشهای انجام گرفته نشان داد که دیازینون در آب زایندهرود و پسابها وجود ندارد. عوامل مختلف فیزیکی، شیمیایی و زیستی مانند امکان هیدرولیز دیازینون در نتیجه تماس با آب در طی فصل تابستان به دلیل شروع اندازهگیریهای باقیمانده آن از مهر، بر عدم ردیابی این حشرهکش دخالت دارند که مورد بررسی قرارگرفتهاند. در نمونه مهر چاه فلمن، دیازینون به غلظت 1/32 نانوگرم در لیتر ردیابی شد که این مقدار کمتر از استانداردهای موجود برای دیازینون در آب شرب است. همچنین غلظت نیتروژن- نیتراتی در این ماه برابر 24 میلیگرم در لیتر به دست آمد که 4/2 برابر حد استاندارد 10 میلیگرم در لیتر میباشد. به علت افزایش تخلیه پسابهای گوناگون به داخل زایندهرود، توان خودپالایی رودخانه از بالادست به پاییندست کاهش مییابد. بنابراین جلوگیری از مصرف بیرویه آفتکشها و تصفیه پسابهای ورودی به زایندهرود، توجه بیشتری را میطلبد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومی دریافت: 1390/7/18 | انتشار: 1390/4/24