، toozandeh.m.986@gmail.com
چکیده: (13918 مشاهده)
یکی از روشهای معمول استهلاک انرژی در پایین دست سد، بهره جستن از پدیده پرش هیدرولیکی میباشد. پرش هیدرولیکی از نوع جریانهای متغیر سریع است که در آن جریان از حالت فوق بحرانی به زیر بحرانی تغییر مییابد و با استهلاک انرژی قا بل توجهی همراه است. در این مطالعه به منظور کاهش طول پرش هیدرولیکی و نیز کاهش عمق مزدوج پرش از ترکیب دو جت آبی که ترکیبی از جریان عبوری از روی سرریز اوجی با استاندارد USBR و جریان خروجی از شکاف در بدنه سد است، استفاده شد. در این آزمایش جت آب خروجی از شکاف ایجاد شده در بدنه سد با سه زاویه صفر، 45 و 90 درجه نسبت به افق با جریان عبوری از روی سد در نسبتهای متفاوتی از دبی که در هر زاویه برخورد، شش نسبت دبی از شکاف عبور داده میشد، تلاقی داده شد و تأثیر هر یک بر روی میزان کاهش طول و عمق مزدوج پرش بررسی شد. نتایج آزمایشها نشان داد که تلاقی جتهای آب با زاویه 45 درجه نسبت به افق بیشترین تأثیر را در کاهش طول و عمق مزدوج پرش دارد و هنگامیکه 26 درصد دبی از شکاف عبور میکند، طول پرش نسبت به حالت کلاسیک در حدود 50 درصد کاهش می-یابد. این سازه همچنین میتواند باعث تخلیه رسوبات پشت سرریز و نیز عدم تجمع رسوبات در بالادست آبگیر و افزایش ضریب دبی سرریز شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومی دریافت: 1391/12/23 | انتشار: 1391/12/25